ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
«Η αναφορά στις αυτοκτονίες είναι γεγονός, τα παιδιά στα σχολεία μας που σιτίζει με δεκατιανό ο Δήμος Καλαμάτας είναι γεγονός…» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας σε απάντησή του στην Αντωνία Μπούζα…
Η περιφερειακή σύμβουλος, με προχθεσινό άρθρο της εξέφρασε την αντίδρασή της σχετικά με την ομιλία της δασκάλας Μαρίας Κρόμπα, που πραγματοποιήθηκε στην εκδήλωση της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας για την 28η Οκτωβρίου, ισχυριζόμενη ότι είχε κομματικό περιεχόμενο. Η απάντηση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας, που υπογράφουν για το Δ.Σ. η πρόεδρος Χριστίνα Λαδά και η γραμματέας Αφροδίτη Χριστοπούλου, έχει ως εξής:
«H παιδεία μας είναι άρρηκτα δεμένη με τις αιώνιες και αναλλοίωτες αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού. Αξίες που στήριξαν το λαό μας και τον πολιτισμό μας. Ο δάσκαλος σήμερα, ξεπερνά τα ψυχρά όρια του επαγγελματισμού και οραματίζεται μια παιδεία βασισμένη στον άνθρωπο που δεν ανάγεται αποκλειστικά στην εκπαίδευση αλλά στη δημιουργία γενιάς πνευματικών ανθρώπων, όχι λαό της διασποράς και της μίμησης με δάνεια σύμβολα και ιδανικά. Ένα λαό συνδεδεμένο με την ιστορία του, με συλλογική ιστορική μνήμη και με ιστορικούς δεσμούς που ενώνουν το παρελθόν με το παρόν και είναι παρακαταθήκη για τους αυριανούς πολίτες.
Για να ανταποκριθεί ο δάσκαλος στο δύσκολο έργο του σήμερα την εποχή της κρίσης και των μνημονίων απαιτείται να έχει παιδαγωγική ελευθερία για να λειτουργεί ως θετικός παρατηρητής και ερμηνευτής των γεγονότων και ουσιαστικός και απροκατάληπτος μορφωτής.
Αυτό το ρόλο ανάδειξε και υπερασπίστηκε η συνάδελφος κα Μαρία Κρόμπα με την ομιλία της στην εκδήλωση της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας για τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Αξίζει να σημειώσουμε ότι προσπάθησε να κινητοποιήσει τη νόηση και σκέψη ενός διαφορετικού ακροατηρίου ενηλίκων και όχι μιας σχολικής τάξης όπως κατηγορήθηκε από την περιφερειακή σύμβουλο Πελοποννήσου κα Αντωνία Μπούζα-Κωνσταντέλου.
Ο εορτασμός μιας εθνικής επετείου έχει πολλά επίπεδα: εθνικά, περιφερειακά, τοπικά, εκπαιδευτικά, κοινωνικά, συλλογικά και ατομικά. Η ηθελημένη σύγχυση αυτών και η αναγωγή τους σε μικροκομματικές παραφωνίες είναι πρακτικές που ανήκουν στο παρελθόν. Η θεωρία των πολιτικών φρονημάτων των εκπαιδευτικών είναι καταδικασμένη στα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Η ύπαρξη των κομμάτων είναι θεμελιώδης λίθος της δημοκρατίας και όχι μικρόβιο που έχει εισχωρήσει στην παιδεία.
Είναι απορίας άξιον πώς μια ομιλία 6 σελίδων με στόχο την ενίσχυση της ιστορικής μας μνήμης, την αναζήτηση αξιών και αρετών, το στοχασμό για την πορεία της πατρίδας μας οδήγησε σε στατιστικά στοιχεία για τις κομματικές επιλογές των εκπαιδευτικών, για ενοχοποίηση των λέξεων «αντίσταση», «κατοχή», «αγώνες».
Η κα Μπούζα καλό θα ήταν να διακρίνει τη διαφορά των προσωπικών απόψεων και των γεγονότων.
Η αναφορά στις αυτοκτονίες είναι γεγονός, τα παιδιά στα σχολεία μας που σιτίζει με δεκατιανό ο Δήμος Καλαμάτας είναι γεγονός, η υποχρεωτική μετανάστευση των νέων μας είναι γεγονός. Η απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας ως απόρροια των μνημονίων είναι γεγονός.
Η παρότρυνση για την παρουσίαση θέσεων και απόψεων της εκπαιδευτικού σε άλλους χώρους, μας οδηγεί στα στενά της λογοκρισίας τα οποία τα είχαμε διαβεί ως λαός παλιότερα και τα ανοίξαμε σε δρόμους δημοκρατίας και ελεύθερης έκφρασης.
Σήμερα που περνάμε τις συμπληγάδες της κρίσης, οι εκπαιδευτικοί δε στάζουν φαρμάκι, αλλά το φάρμακο της γνώσης, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, του αγώνα, της ευθύνης, της ελεύθερης βούλησης αντίδοτο στην πείνα, στην ανεργία, στη φτώχεια, στην υποταγή.
Μια ομιλία ιστορικού περιεχομένου χωρίς σύνδεση με το σήμερα θα παραβίαζε τις αρχές της μελέτης της ιστορίας.
Μια επέτειος χωρίς να ανεβάζει το ανάστημα της ψυχής μας θα ήταν ανούσια.
Ένας εορτασμός χωρίς αγωνιστικά καλέσματα υπεράσπισης της πατρίδας μας σε αυτή την πρωτόγνωρη επίθεση που βιώνουμε θα ήταν εμπαιγμός».
