Στο Στούντιο του Μεγάρου Χορού, τη μικρή σκηνή όπου παρουσιάζονται τα πιο «πειραματικά» έργα του Φεστιβάλ, ένας Άραβας και ένας Ισραηλινός «μίλησαν» για την ανθρώπινη ταυτότητα, τις σχέσεις πλειονοτήτων - μειονοτήτων σε μια κοινωνία, το ξέσπασμα εντάσεων, την προσπάθεια για επίτευξη ισορροπίας.
Στη σκηνή δύο ανθρώπινα σώματα που άλλοτε συγκρούονται λίγο ή πολύ και άλλοτε αλληλεπιδρούν προσπαθώντας να επιβιώσουν και να συμβιώσουν. O Άντι Μπούτρους, Άραβας χορογράφος και χορευτής, ο οποίος ζει στο Ισραήλ, παρουσίασε το έργο του «It’s always here», χορεύοντας με τον Εβραίο συνάδελφό του Αβεσσαλώμ Λατούσα. Ήταν μια πολιτική - κοινωνική χορογραφία με στοιχεία αυτοσχεδιασμού και επιρροή από το χιπ-χοπ, που παρέπεμπε στην πολύπαθη περιοχή των δύο χορευτών, αλλά που θα μπορούσε να αφορά και κάθε παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

Και από το δράμα κατευθείαν στο χιούμορ: Ο ψιλόλιγνος Ιταλός χορευτής και χορογράφος Αντρέα Κοστάντζο - Μαρτίνι, εμφανίζεται στη σκηνή με μπεζ βερμούδα και πουκάμισο. Μια χαρούμενη καλοκαιρινή μουσική ξεκινά κι εκείνος κουνά ρυθμικά το πόδι με νάζι ενώ κοιτάζει χαμογελώντας με νόημα τους θεατές. Τον «συνοδεύει» ο Αβιντάν Μπεν Γκιατ. Ακούγονται γέλια από το κοινό.

Η παράσταση έχει τίτλο «Scarabeo, Angles and the void». Ο Ιταλός χορογράφος συνδυάζει τον Σκαραβαίο, το σκαθάρι που για τους αρχαίους Αιγύπτιους υπήρξε σύμβολο του κύκλου της ζωής και της αναγέννησης, με το παιχνίδι scrabble, το οποίο στην ιταλική γλώσσα ονομάζεται επίσης scarabeo και από τα γράμματά του δημιουργούνται διαφορετικές λέξεις με διαφορετικό νόημα. Θέμα του οι μεταμορφώσεις των χορευτών και η επίπονη και κοπιαστική προσπάθειά τους σε μια παράσταση υπό το βλέμμα του κοινού.

Και τα δύο χορευτικά ντουέτα χειροκροτήθηκαν θερμά από τους θεατές που «έβγαλαν» αρκετές φορές ξανά τους χορευτές στη σκηνή για να υποκλιθούν.