Ο λόγος για το μουσικό αφιέρωμα που διοργάνωσε ο Σύλλογος «Οι Φίλοι της Μουσικής Καλαμάτας», στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου, το Σάββατο το βράδυ, τιμώντας τον ξεχωριστό τραγουδιστή, συνθέτη και ποιητή που έφυγε από τη ζωή πριν από τρία χρόνια, προκαλώντας θλίψη παγκοσμίως.
Οι τρεις γυναίκες μαζί και η καθεμία ξεχωριστά ήταν για μένα μία αποκάλυψη. Τόσο για τη φωνή τους όσο και για τις ερμηνευτικές τους ικανότητες και την σκηνική τους παρουσία. Η εκρηκτική Sugahspank! (Γεωργία Καλαφάτη) με τη νέγρικη φωνή και το άφρο μαλλί που συμπληρώνει την ούτως ή άλλως επιβλητική παρουσία της (σ.σ.μία «μαύρη» Πειραιώτισσα, όπως είθισται να την χαρακτηρίζουν), η ‘ήρεμη δύναμη’ Νalyssa Green (Βιολέτα Σαραφιανού) με την παραμυθένια φωνή και το νεραϊδένιο παρουσιαστικό (σ.σ. μας έδειξε και πώς παίζεται το θέρεμιν) και η Lou is (Λουίζα Σοφιανοπούλου), με τη σεμνή και όμορφη παρουσία της και με την έκταση φωνής που τολμώ να παρομοιάσω μ’ εκείνη της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ.
Εξαιρετικές και οι τρεις τους στην απόδοση των τραγουδιών του Cohen στο δίωρο μουσικό πρόγραμμα που μας παρουσίασαν, φτιαγμένο από επιλεγμένες επιτυχίες του ιδιοφυούς καλλιτέχνη, άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο τραγουδισμένες απ’όλους μας. Κι όπως ήταν αναμενόμενο, το κοινό τις συνόδευσε με τη φωνή του, όταν οι ίδιες το παρότρυναν, ενώ τις αποθέωνε με το χειροκρότημά του στο τέλος κάθε τραγουδιού.
Ευρηματικό, αλήθεια, το καπέλο πάνω στο μικρόφωνο, να μας θυμίζει ότι νοερά είναι μαζί μας κι ο ίδιος ο δημιουργός των τραγουδιών... Και νομίζω θα τις ενέκρινε...και τις τρεις...
Εξαιρετικοί και οι τρεις μουσικοί που τις πλαισίωναν επί σκηνής: ο βιρτουόζος ντράμερ, Σεραφείμ Μπέλλος, ο μαέστρος Γιώργος Δελλής στα πλήκτρα και ο μελωδικός Άδωνις Γουλιέλμος στην κιθάρα-και οι τρεις με δυνατά βιογραφικά. Συγχαρητήρια, όμως, αξίζει και ο παραγωγός, ο εμπνευστής της μουσικής αυτής παράστασης, Μωϋσής Ναχμίας, γνωστός για τα ιδιαίτερα project που σχεδιάζει από το 2016, προωθώντας (από το 2011) σχήματα που κινούνται στον χώρο της εναλλακτικής σκηνής, με θητεία ενός έτους στο δυναμικό του Μεγάρου Μουσικής και 9 ετών στο δυναμικό του Ελληνικού Φεστιβάλ.
Και βέβαια πολλά μπράβο για την πρωτοβουλία και την διοργάνωση της βραδιάς, στον Σύλλογο «Φίλοι της Μουσικής Καλαμάτας», που συμβάλλει από το 1993 στην πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης μας, προωθώντας εκδηλώσεις που ικανοποιούν τις απαιτήσεις του φιλόμουσου κοινού της Καλαμάτας.
Κλείνοντας, μια μικρή σκέψη-πρόταση προς τους αρμόδιους τοπικούς άρχοντες: έχει έρθει η ώρα πια να ανοίξει τις πόρτες του το Μέγαρο Χορού της Καλαμάτας σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις και να τις κρατήσει ανοιχτές όλο τον χρόνο…