Φωτεινή Βασιλοπούλου
Μ’ έκανε να κλάψω όταν διάβασα το βιβλίο της «Για μια χούφτα ζωή. Δεκαεφτά διηγήσεις» (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Με επίκεντρο το χωριό της, τη Χρυσοκελαριά της Πυλίας, η συγγραφέας αφηγείται 17 μικρές ιστορίες από τη ζωή των συμπατριωτών της σε παλιότερες εποχές. Οι ήρωές της είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι του χωριού που παλεύουν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες οικονομικά και γεωγραφικά. Πολύ πιο δύσκολες από τη σημερινή. Είναι ο παππούς, η γιαγιά μας, τα χωράφια τους, τα ζωντανά τους, οι έρωτες, οι τσακωμοί τους, οι χαρές και οι λύπες τους. Άνθρωποι που μόχθησαν στηρίζοντας με τον ιδρώτα τους αυτή τη χώρα. Παιδιά που μεγάλωσαν πρόωρα γιατί έτσι ήθελαν οι καταστάσεις. Γυναίκες και άνδρες που δεν πήγαν ποτέ σε καφετέρια ή θέατρο, δε φόρεσαν ακριβά ρούχα, δεν έκαναν διακοπές. Μέσα από μια εξαιρετική αφήγηση, χωρίς να γίνεται καθόλου μελό, η συγγραφέας αποτίει φόρο τιμής σε αυτούς τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Η Φωτεινή Βασιλοπούλου εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Καλαμάτα, αλλά είναι και εκπληκτική συγγραφέας.
Γιώργος Τσινόρεμας
1950. Ένα παιδάκι οδηγείται στο ορφανοτροφείο της Καλαμάτας. Ο πατέρας του, αντάρτης του ΕΑΜ, έχει εκτελεστεί από τους Γερμανούς λίγο πριν την απελευθέρωση. Η μητέρα του ξαναπαντρεύεται και φεύγει για τον Πειραιά. Μάταια κλαίει και φωνάζει καθώς ανεβαίνει τα μαρμάρινα σκαλοπάτια του ιδρύματος. Μένει εκεί για εφτά χρόνια, κι άλλα τρία στο Σκαγιοπούλειο της Πάτρας. Το παιδάκι αυτό είναι ο Γιώργος Τσινόρεμας, ο οποίος σήμερα στο βιβλίο του «Αθώος. Δέκα χρόνια φυλακή!» αφηγείται γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν την παιδική ψυχή του κατά την παραμονή του στα ιδρύματα.
Ήθελα πολύ να πάω στην παρουσίαση του βιβλίου του, όμως εκείνο το Σάββατο έτυχε ν’ αρρωστήσω και δεν μπόρεσα. Ωστόσο πήρα το βιβλίο και δε μπορώ παρά να υποκλιθώ στην ειλικρίνεια και το θάρρος που είχε να προχωρήσει σε μια τέτοια σπαρακτική εξομολόγηση. Όσοι έχουν παιδιά και διαβάσουν το βιβλίο, θα γίνουν καλύτεροι γονείς.
Τον Γιώργο Τσινόρεμα δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά μου κάνει εντύπωση η αγάπη με την οποία μιλούν όλοι γι’ αυτόν. Και στην παρουσίαση του βιβλίου του, όπως είδα σε φωτογραφίες, στην αίθουσα του «Rex» δεν έπεφτε καρφίτσα…
Σταυρούλα Μπαρδουνιώτη
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, αυτή η καλλιτέχνης με ψυχή, ερμηνεύει τη Σμυρνιά τραγουδίστρια Αγγέλα Παπάζογλου στο καφενείο «Ελλάς» της οδού Ακρίτα. Στην πρεμιέρα της παράστασης, τέλη Οκτώβρη, κάθομαι παρέα με συναδέλφους «πρώτο τραπέζι» που λένε. Η Σταυρούλα Μπαρδουνιώτη μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής «παίζει». Τα μάτια μου έχουν γεμίσει δάκρυα αλλά τα κρατάω με όλη μου τη δύναμη. Κάποια στιγμή ακούω γύρω μου κι άλλους να κλαίνε. Τότε αφήνομαι. Δε θα με παρεξηγήσουν…
Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης, η Καλαματιανή ηθοποιός μετά από χρόνια παραμονής στην Αθήνα, επέστρεψε στην πόλη της και ανέβασε την παράσταση της χρονιάς σ’ ένα όμορφο και λιτό καφενείο. Ξεκίνησε Οκτώβρη και παίζεται ακόμη. Συνεργάτες της στον θεατρικό μονόλογο του Γιώργη Παπάζογλου «Τα χαΐρια μας εδώ», ο σκηνοθέτης Άγγελος Μπούρας και ο μουσικός Γιώργος Αδαμόπουλος.
Γιάννης Μακριδάκης
Ο Γιάννης Μακριδάκης δεν έχει σχέση με τη Μεσσηνία. Είναι από τη Χίο. Αν και γνωστός συγγραφέας, δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο έργο του. Το περασμένο καλοκαίρι πήρα τη «Δεξιά τσέπη του ράσου» (εκδόσεις Εστία) και εκεί μέσα βρήκα την πιο συγκινητική στιγμή που έχω συναντήσει σε βιβλίο. Πρωταγωνιστής ο καλόγερος Βικέντιος. Τη νύχτα που πεθαίνει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, πεθαίνει και η Σίσσυ, η σκυλίτσα του Βικέντιου, αφού έχει μόλις γεννήσει τρία κουταβάκια. Και ενώ εκκλησία και πιστοί πενθούν για τον αρχιεπίσκοπο, ο Βικέντιος πενθεί για το σκυλάκι του. Η Σίσσυ ήταν η μοναδική του συντροφιά από τότε που είχε μείνει ολομόναχος στο μοναστήρι. Έτσι, όταν τη χάνει, παλεύει με νύχια και με δόντια, να κρατήσει στη ζωή τα κουτάβια της. Και επειδή χρειάζονται ζέστη, τα βάζει μέσα στη δεξιά τσέπη του ράσου του, ώστε να τα έχει πάντα μαζί του. Τα δύο δεν τα καταφέρνουν. Μένει το ένα και μέχρι το τέλος του βιβλίου αγωνιάς εάν θα μπορέσει τελικά να ζήσει. Όμως η πιο δυνατή στιγμή, πιστεύω, είναι λίγο πριν την ταφή της Σίσσυς…
