Σκέφτηκα ότι θα είναι υπέροχο η Λυρική να βρεθεί εκεί όπου παραδοσιακά μόνο θεατρικά «μπουλούκια» με ασήμαντες έως μέτριες θεατρικές παραγωγές τολμούν να παρουσιαστούν. Και ότι θα ήταν ένα μικρό θαύμα -λέμε τώρα- νέοι άνθρωποι να γνωρίσουν τον Τζουζέπε Βέρντι ακούγοντας το θεσπέσιο Va Pensero από τον Ναμπούκο, ή να μαγευτούν από τις μελωδίες της Τόσκας, το επικό μοτίβο της Αϊντας ή την θεϊκή εισαγωγή του Κουρέα της Σεβίλλης. Μπορεί στα επαρχιωτόπουλα να μην λένε κάτι αυτά τα έργα, όμως παίρνω όσους όρκους θέλετε ότι αξίζουν πολύ περισσότερο από ένα σουξέ του Κουρκούλη, του Κιάμου, της Βανδή και άλλων διάσημων που φροντίζουν τις μουσικές απαιτήσεις των νεοελλήνων.
Ωστόσο, η έγχρωμη διαφήμιση στην Καθημερινή, δεν δίνει αρκετές πληροφορίες για την ετήσια αυτή φιλόδοξη εξόρμηση και να το εξηγήσω. Ως εικονογράφηση του μηνύματος, επιλέχτηκε φιγούρα του συμπαθούς Καραγκιόζη, κάτι που δεν ταιριάζει με την όπερα. Ούτε υπάρχει μια αράδα με τα έργα και τις τιμές εισιτηρίων. Γιατί άραγε; Η Λυρική είναι Οργανισμός σεβαστός και όχι κάτι πρόχειρο και χωρίς σημασία. Να θυμίσω ότι μια δυο φορές που η ΕΛΣ ανέβασε σπουδαίες παραστάσεις στο «Νιάρχος» ή στο Ηρώδειο, τα φθηνά εισιτήρια (των 40-50 και 60 ευρώ!!) εξαφανίστηκαν σε λιγότερο από δέκα λεπτά της πρώτης ημέρας πώλησης, ενώ εκείνα του…μισού δεκαπενθήμερου ενός εργαζόμενου, ήταν ασφαλώς απαγορευτικά για τις τσέπες εκείνων οι οποίοι είχαν αποφασίσει -διάβολε- να γνωρίσουν από κοντά το μεγαλείο του μελοδράματος.
Κατά τα άλλα, η προσπάθεια αρκετών εκπροσώπων της όπερας, δηλαδή μαέστροι, πρωταγωνιστές και διοικητικά στελέχη, μουσικολόγοι και δημοσιογράφοι δεν χάνουν την ευκαιρία συχνότατα να επισημαίνουν ότι «η όπερα πρέπει να φτάσει στους νέους ανθρώπους, να αγαπηθεί γιατί είναι κάτι που αξίζει, οπότε πρέπει να διατηρηθεί ζωντανό».
Επί του πρακτέου, βράσε όρυζα και πιες το ζουμί της…
ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΠΟΡΕΙΣ
Που θα πάει; Θα γίνουμε Ελβετία!
Στα 4,65 του ευρώ τα 100 gr σοκολάτας Dubai της ΙΟΝ… (η εταιρεία βραβεύτηκε)
Τα φύλλα πέφτουν (δικαιολογημένα…)
