Η εξουσία μετατρέπει πλέον την πραγματικότητα σε κάτι λειψό, σε κάτι που δεν μπορείς να το ζήσεις στο ακέραιο εάν δεν το προσαυξήσεις μέσω της οθόνης. Αφού, λοιπόν, ο άνθρωπος, παρέδωσε την πραγματικότητα στα κρύσταλλα μιας οθόνης η πραγματικότητα υπάρχει στο ακέραιο μόνο μέσα από αυτήν. Πλέον για πολλούς η πραγματικότητα δεν φτάνει. Ο,τιδήποτε έξω από αυτό θεωρείται προς το παρόν λειψό γιατί λείπει η οθόνη. Πολλοί θα έχουμε τύχει μάρτυρες χαρακτηριστικών αντιδράσεων έκπληξης όταν κάποιος αναφέρει ότι δεν έχει facebook, έξυπνο κινητό τηλέφωνο ή ακόμα και καθόλου κινητό τηλέφωνο. Συνήθως αυτές οι αντιδράσεις περιλαμβάνουν και τις φράσεις, «μα καλά πως μπορείς;» και «σίγουρα θα αποκτήσεις, δεν γίνεται». Έτσι, λοιπόν, η πραγματικότητα απέκτησε αξεσουάρ, μια οθόνη.
Η αμέσως επόμενη εποχή θα είναι αυτή, που οτιδήποτε έξω από την οθόνη απλά θα αμφισβητείται, θα θεωρείται μη υπαρκτό και ίσως το «άθονο» άτομο να συλλαμβάνεται ως αντικοινωνικό και εντροπικό στοιχείο.
Έτσι, το κυνήγι των pokemon που μπορείς να τα δεις μόνο μέσα από την οθόνη, να κάθονται στον καναπέ σου, να περνάνε το δρόμο ή να είναι ξαπλωμένα στο καζανάκι επιβεβαιώνει την πορεία του σβησίματος των ανθρώπων μέσω της οθόνης. Οι εξουσιαστές πάντα επιθυμούσαν να δημιουργούν παραισθήσεις, που θα μπορούσαν να κρατήσουν τους υπηκόους σκυφτούς, χαρούμενους και ξεχασμένους, μεθυσμένους από μια φτιαχτή πραγματικότητα που θα τους κρατάει μακριά από το να δουν την αλήθεια. Όσο η εξαθλίωση μεγαλώνει τόσο και η εξουσία θα απομακρύνει την πραγματικότητα από την αλήθεια.
Χωρίς να πάμε ιδιαίτερα πίσω χρονικά, η πορεία ξεκινάει από την τηλεόραση, τα δωρεάν τηλεφωνικά πακέτα επικοινωνίας, τον ιστότοπο, την εικονική πραγματικότητα και καταλήγει στην προσαυξημένη πραγματικότητα. Το θηρίο πεινάει όλο και πιο πολύ και αφού η πραγματικότητα τείνει να καταβροχθιστεί, άραγε τι άλλο μένει; Και τελικά αυτή η προσαύξηση της πραγματικότητας και ο εθισμός σε αυτό, τι διαφορά έχει από τις ψυχότροπες ουσίες;
Οπότε μήπως το κακό προϋπήρχε, ποιο pokemon;
*Από Anarchy press