Ποιες έννοιες αντιστρέφονται; Πρώτη και καλύτερη η έννοια του ανθρωπισμού. Ως ανθρωπισμός κάποτε νοείτο ο τρόπος σκέψης και πράξης που δίνει έμφαση στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Η ελληνική ιστορία και παράδοση έδινε πάντα έμφαση στην αξία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην αξία του ξένου στην αρχαιότητα, δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην εμπειρία της μετοίκησης, της μετανάστευσης ως εθνικό βίωμα, δεν χρειάζεται να αναφερθώ πως μια ανθρώπινη ύπαρξη ποτέ μέχρι σήμερα δεν νοήθηκε λαθραία. Πώς όμως ο ξένος, που θα ‘ρθει και θα δει και θα πάει να ομολογεί, από δεσμός έγινε στόχος;
Τι γνωρίζαμε και τώρα γίνεται θρύψαλα; Μέσα στη συνθήκη της παγκοσμιοποίησης γνωρίζαμε πως το αίτημα για ειρήνη στέκει πάντα επιτακτικό και επίκαιρο. Η ειρήνη είναι μια κατάσταση κατά την οποία ο σεβασμός στον «άλλο», στο διαφορετικό είναι η πρώτη και η βασικότερη προϋπόθεσή. Πώς γίνεται, όμως, και το μέχρι πρότινος αναφαίρετο δικαίωμα στην επιβίωση, που και η γενιά των παππούδων μας διεκδίκησε, να αφαιρείται από κάποιους συνανθρώπους μας λόγω εθνικότητας, χρώματος, θρησκεύματος, οικονομικής επιφάνειας; Πώς γίνεται μια ανθρώπινη ύπαρξη να θεωρείται λαθραία και να καταδικάζεται μόνο και μόνο γιατί επιδιώκει την επιβίωσή της; Πώς γίνεται η ιστορική πάλη του λαού μας, που σήμερα γιορτάζουμε, ενάντια στη φασιστική επέλαση να ατιμάζεται τόσο καιρό από το επελαύνον νεοναζιστικό κίνημα; Πώς γίνεται κάποτε να θυμόμασταν τα βδελυρά εγκλήματα του ρατσισμού και του ναζισμού, ενώ τόσο καιρό αφήνουμε ανενόχλητο το φίδι της Χρυσής Αυγής να χαιρετίζει ναζιστικά σε όλα τα βίντεο ντοκουμέντα της οργάνωσης.
Οι αντιφάσεις στοιχειώνουν σήμερα παρά ποτέ τη σκέψη και τη βούληση μας. Εμείς οι δημοκράτες λέμε καμία ιδεολογία δεν ποινικοποιείται. Εμείς οι δημοκράτες λέμε το κόμμα της Χρυσής Αυγής εισχώρησε στη βουλή από το αξιοσέβαστο εκλογικό σώμα. Εμείς οι δημοκράτες λέμε, προκρίνουμε την κοινωνική ειρήνη και ο καθείς να κοιτάει τη δουλειά του. Εμείς οι δημοκράτες λέμε κάτι θα ξέρουν αυτοί που τους ψήφισαν, ας τους αφήσουμε να δοκιμαστούν. Και οι χρυσαυγίτες, λοιπόν, κοίταξαν τη δουλειά τους και δοκιμάστηκαν τόσο στα έδρανα της Βουλής όσο και στα πεζοδρόμια. Και έκαναν έργο αδιαμφισβήτητο, που ο απολογισμός του γίνεται αυτό τον καιρό στα έδρανα του Δικαστηρίου. Όλα καταγεγραμμένα σε σκληρούς δίσκους, σε τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, σε βίντεο ντοκουμέντα, σε ηλεκτρονικά μηνύματα, αλλά και σε λίστες νοσοκομείων και νεκροτομείων.
Εμείς οι δημοκράτες τους ‘καμαρώσαμε’ με τα μαύρα κουστούμια στα θερμά επεισόδια που προκαλούσαν στα έδρανα της Βουλής, τους ‘καμαρώσαμε’ και με τις μαύρες στολές των ταγμάτων ασφαλείας στα πεζοδρόμια και στις πλατείες. Δοκιμάστηκαν για τα καλά όλα αυτά τα χρόνια με πολιτικά τους εργαλεία: το υβρεολόγιο, τους τσαμπουκάδες, τα λοστάρια και τους σουγιάδες. «Έτσι πάμε παντού, έτσι είμαστε εμείς τι να κάνουμε» δήλωνε ευθαρσώς στο τοπικό κανάλι Best ο συντοπίτης μας, Δημήτρης Κουκούτσης, βουλευτής της Χρυσής Αυγής. Το έργο όλων αυτών των χρόνων πλέον παρουσιάζεται στη δικογραφία λαμπρό: ένα κόμμα εκλεγμένο και κρατικά επιχορηγούμενο κατηγορείται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Η λίστα των δολοφονικών επιθέσεων και των συμβολαίων θανάτου ξεδιπλώνεται αργά και βασανιστικά στην πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Ο κρότος όμως φαίνεται να μην φτάνει ως εδώ, στην όμορφη μας Καλαμάτα. Ο Κουκούτσης πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής στέφεται στέλεχος της νέας δημοτικής αρχής. Τι να κάνουμε και εμείς οι δημοκράτες, σκεφτόμαστε, δεν μπορεί κάτι θα ξέρει η δημοτική αρχή. Δεν θα βιαστούμε εξάλλου να βγάλουμε ετυμηγορία, θα περιμένουμε πρώτα την απόκριση της ελληνικής δικαιοσύνης. Δηλαδή τι, αν δεν καταδικαστούν, αθώοι; Δεν το χωράει ανθρώπου νους, πως γίνεται σε μια εποχή που άνθρωποι με την υπόνοια της διαφορετικότητας, με την υπόνοια της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς καταδικάζονται σκαιά με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα- ανεξάρτητα- από την ετυμηγορία της δικαιοσύνης, σε μια εποχή άκρατης τρομολαγνείας που ο «άλλος», ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας αντιμετωπίζεται με καχυποψία ως ο επίδοξος κακοποιητής: βιαστής, δολοφόνος, αρπαγέας παιδιών. Πώς γίνεται, ερωτώ και ενίσταμαι, αυτά τα ανθρωποειδή που σκορπούν το θάνατο τόσα χρόνια να αντιμετωπίζονται από την τοπική κοινωνία μας ως απλοί υπόδικοι.
Κάτι θα ξέρει ο φιλήσυχος πολίτης της Καλαμάτας που ψήφισε Δημήτρη Κουκούτση, κάτι θα ξέρει ο νέος δήμαρχος Βασιλόπουλος που στελεχώνει ζωτικής σημασίας τομείς του δήμου (ύδρευση, δευτεροβάθμια εκπαίδευση) με ‘πρώην’ μεγαλοστρατάρχη της Χρυσής Αυγής, κάτι θα ξέρει ο Κουκούτσης που όλα αυτά τα χρόνια τον συναντάμε στην πόλη μας να οπλοφορεί και να επιδεικνύει θρασύτατα τη ‘δύναμή’ που κρύβει στο ζωνάρι του παντελονιού του, κάτι θα ξέρει η ελληνική αστυνομία, που φημίζεται άλλωστε για την υπεράσπιση του απλού πολίτη, να εμφανίζεται με ισχυρές δυνάμεις σε κάθε πολιτική εκδήλωση της Χρυσής Αυγής περιφρουρώντας και διασφαλίζοντας την ομαλή διεξαγωγή της. Κάτι θα ξέρει και ο τρελός παπάς που μας βάφτισε…
