Και πιο πέρα ο γερανός να σηκώνει στον αέρα μεγάλα σακιά σαν χαρταετούς, σαν πούπουλα ελαφρά, να τα γυροφέρνει και μετά να τα αποθέτει πάνω σε μεγάλες καρότσες φορτηγών, ίσως γεμάτα με αλεύρι, να τα μεταφέρουν μέχρι το σιλό των σιτηρών.
Οι αχθοφόροι-λιμενεργάτες με σηκωμένα τα μανίκια και τα μπατζάκια του παντελονιού τους να πηγαινοέρχονται με φούρια και με βροντερές φωνές, ίδιοι σαν μελίσσι, πέρα-δώθε φορτωμένοι με βαριά σακιά, φορτία στην πλάτη.
ΕΔΩ θα μείνεις ΡΗΝΙΩ μέχρι να τελειώσουμε τη δουλειά μας, λέει ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ, μετά θα σε πάει ο ΝΙΚΟΛΗΣ σε μέρος που έχει κι άλλους απ’ την πατρίδα σου, τα ξέρει καλά τα κατατόπια γύρω από το λιμάνι κι ακόμα πιο έξω.
Η ΡΗΝΙΩ βρήκε κάτι κασόνια αδειανά από εμπορεύματα, στρογγυλοκάθισε, από δίπλα και η βαλίτσα και βάλθηκε να περιμένει. Αρχίζει να κοιτάζει τα γύρω της, να φτιάχνει τις δικές της εικόνες, φανταστικές ιστορίες στο μυαλό της. Αυτά τα σακιά μπορεί να έχουν φασόλια μέσα ή αλεύρι ή καρπό για τα ζωντανά από άλλες χώρες και ίσως ταξιδέψουν για αλλού μετά το λιμάνι και τις αποθήκες του. Βλέπει τη σβελτάδα των λιμενεργατών-φορτοεκφορτωτών και μονολογεί, εδώ μάλλον μόνο να δουλεύουν ξέρουν, δεν πρέπει να έχουν σχόλη ούτε βεγγέρες ούτε για καφενέδες χρόνο, κουρασμένοι ξεκινούν αχάραγα, κατάκοποι τελειώνουν το βράδυ (λες και γεννήθηκαν ξέροντας μόνο να δουλεύουν). Ας είναι, έλεγε. Εγώ εκεί που θα πάω να σταθώ να απαγγιάσω θα είναι δικοί μου, εμείς έχουμε άλλο μάτι να βλέπουμε τη ζωή και να πράττουμε, έχουμε σχόλες, γιορτές, θα σμίγουμε σε μεγάλα τραπέζια, θα λέμε ιστορίες από την πατρίδα μας, θα περιμένουμε τα νέα από πέρα με λαχτάρα. Αχ ΡΗΝΙΩ αυτά θα ήθελες να είναι αλλά απέχουν πολύ από αυτά που θα είναι μετέπεια.
Πόση ώρα είχε περάσει δεν μέτραγε, ήταν ξεχασμένη να κάνει καθενός που περνούσε από μπροστά της το δικό του πορτραίτο, να φτιάχνει για τον καθένα μια δική του ιστορία, ζωγράφιζε έναν πίνακα, μόνο που τα χρώματα ήταν γκρίζα, μουντά, όπως το τοπίο. Βλέπετε ήταν από τη μεριά του λιμανιού που δεν ήταν επιβάτες να παρδαλίζουν λίγο τα χρώματα.
Ο ΝΙΚΟΛΗΣ φάνηκε να έρχεται φουριόζος. Άργησα ΡΗΝΙΩ, έπρεπε να δουλέψουμε γρήγορα, γρήγορα δεν μας περιμένουν ούτε στιγμή, πρέπει να κάνουμε γρήγορα με το ρολόι στο χέρι (θα θυμάται πολύ μετά τα λόγια του ΝΙΚΟΛΗ, σε κάποιο άλλο τόπο, σε κάποιο νησί, οι άνθρωποι θα έχουν καταργήσει τα ρολόγια, έτσι που αν κάποιος αποφάσιζε να ανοίξει μαγαζί ρολογάδικο θα πείναγε σίγουρα από πρώτο χέρι). Ας είναι, παίρνει ο ΝΙΚΟΛΗΣ τη βαλίτσα. Βλέπετε είχε καταφέρει να του δείξει εμπιστοσύνη, γι’ αυτό τον άφηνε να την κουβαλά. Όχι πως είχε βάρος αλλά είχε τα πολυτιμότερά της.
Θα πάμε στο ΠΕΡΑΜΑ ΡΗΝΙΩ, είναι εδώ κοντά, εκεί είναι κι άλλοι από την πατρίδα σου σαν και σένα. Έμαθα έχουν καταυλισμό καλό, πιο οργανωμένο, με τα απαραίτητα. Θα φτάνει πιο γρήγορα η κάθε βοήθεια από το λιμάνι και έτσι θα την παίρνετε πιο ακέραιη μέχρι να σκορπίζει στις πιο μακρινές περιοχές.
Μα συν τοις άλλοις στο ΠΕΡΑΜΑ είναι κοντά σπίτια με ΙΚΑΡΙΩΤΕΣ, θα σε βοηθήσουν αν χρειαστείς κάτι, έτσι έχουν μάθει οι πατριώτες μου, κρατάνε το δέσιμο (όλοι για έναν και ένας για όλους). Από τότε φαίνεται ήταν ενωμένοι οι ΙΚΑΡΙΩΤΕΣ, στα εύκολα και στα δύσκολα, γι’ αυτό κάθε ΙΟΥΝΗ εκεί στο ΠΕΡΑΜΑ σμίγουν από τον ΠΕΙΡΑΙΑ μα και ολόκληρη την ΑΘΗΝΑ στο μεγάλο γλέντι των ΙΚΑΡΙΩΤΩΝ, που έχει μείνει στην ιστορία παρακαλώ.
Φάνηκαν από μακρύτερα αραδιαστές οι σκηνές, άσπρες σαν πυραμίδες, ίσες σειρές, λες και θα έστηναν χορό, βλέπετε ο στρατός και οι εθελοντές έκαναν μεθοδικά τη δουλειά τους. Φτάνοντας η ΡΗΝΙΩ με τον ΝΙΚΟΛΗ δηλώνει το όνομά της, την ηλικία της, από ποια πόλη έρχεται, αν έχει άλλους στην οικογένεια, πόσοι αγνοούνται, γιατί καθυστέρησε (βλέπετε είχε χάσει και κάποιες μέρες μένοντας στη ΣΑΜΟ). Έδωσε όλα τα στοιχεία, είχε και κάτι χαρτιά έγκυρα τότε που είχε βγάλει για το δικαίωμα (εις γάμου κοινωνία) με τον ΔΗΜΗΤΡΟ της. Τα έδειξε κι αυτά.
ΡΗΝΙΩ θα πάρεις σκηνή με άλλες γυναίκες, λόγω που δεν έχεις οικογένεια στο τέλος, προηγούνται οι οικογένειες με παιδιά και ανήμπορους. Τα παιδιά τα ασυνόδευτα θα τα είχαν άλλες υπηρεσίες (τα φώναζαν δυνατά αυτά). Κάτι μου λέει αυτό!
Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-
