Δεν ήταν ένα συνηθισμένο καφέ, επίσης δεν ήταν ένα συνηθισμένο ουζερί, ούτε ένα συνηθισμένο φαγάδικο.
Το «…στο κύμα» πλαισιωμένο από μια ομάδα καλαματιανών –βάζω μέσα και την αφεντομουτσουνάρα μου- άλλαξε τις μέχρι τότε γνωστές συνήθειες που χαρακτήριζαν τα παραδοσιακά στέκια της πόλης.
Παρουσιάσεις βιβλίων με τη συμμετοχή των συγγραφέων τους, βραδιές ποίησης, επετειακές εκδηλώσεις και ένας Θανάσης Παντές να οργιάζει μετέτρεψαν το «…στο κύμα» σε μια κυψέλη πολιτισμού.
Αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτά τα χρόνια «…στο κύμα». Το μαγαζί αυτό το αγάπησαν και οι φίλοι μου. Χαρακτηριστικά αναφέρω τον αγαπημένο μου φίλο και αδελφό Γιώργο Τσαγκάρη. «…στο κύμα» περάσαμε την τελευταία του βραδιά. Εκεί υπάρχουν ακόμα οι υπέροχες φωτογραφίες του Γιώργου από το φακό του αείμνηστου Μίμη Ζώη.
Χρόνια πολλά «…στο κύμα» και ελπίζω να ζήσουμε ακόμη πολλά γενέθλιά του.
