Η ΡΗΝΙΩ, μια που το πήρε απόφαση ότι εδώ θα είναι η υπόλοιπη ζωή της, βάλθηκε να είναι τουλάχιστον δημιουργική. Με το τέλος του χειμώνα, αφού έψαξε πολύ για ό,τι δουλειά πρόσφερε η γύρω περιοχή (βλέπετε δεν γνώριζε τα κατατόπια ούτε που μπορούσε πόρτα να χτυπήσει, μα ούτε και ήξερε να κάνει κάτι, μια τέχνη τέλος πάντων, που να της επέτρεπε να έχει το πάνω χέρι στην επιλογή και στις απαιτήσεις όποιας δουλειάς) βρήκε δουλειά σε εργοστάσιο και κέντρο διανομής λιπασμάτων, κάπου κοντά στις παρυφές της ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ. Το μεροκάματο μικρό μα πολυτέλεια το παζάρεμα (βλέπετε η ανάγκη ή όχι ανεβοκατεβάζει το μεροκάματο). Πολλά χέρια άεργα, στρατιές άνεργοι (κάτι μου λέει σήμερα αυτό), πάντα οι πόλεμοι, το ξεκλήρισμα, η προσφυγιά φέρνουν αφθονία από φτηνά εργατικά χέρια. Μήπως και αυτό είναι απότοκο των πολέμων; Η ΡΗΝΙΩ τότε δεν το ήξερε, μόνο δουλειά ήθελε, να μπορεί να οργανώσει καλύτερα τη ζωή της.
Τις λίγες οικονομίες που είχε (δώρα από το γάμο τους με τον ΔΗΜΗΤΡΟ της) πρόλαβε και τις πήρε κομπόδεμα κρυφό μέσα στο μπούστο της. Ούτε στη βαλίτσα της δεν εμπιστεύθηκε να τις βάλει, εκεί είχε άλλα πιο πολύτιμα είπαμε. Τη βαλίτσα μαξιλάρι στη σκηνή και το κομπόδεμα καλά κρυμμένο. Ήταν και κάμποσες χρυσές λίρες δώρο (δεν θέλω να το πω προικιό) από τον πατέρα της για το γάμο της, μια και ο πατέρας είχε δυνατότητα καλή, περισσότερη από τους συγγενείς και φίλους. Είχε στη ΣΜΥΡΝΗ σε κεντρικό εμπορικό παζάρι κατάστημα τσαγγάρικο, ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟ παρακαλώ, απευθείας από το ΠΑΡΙΣΙ μοκασίνια, γοβάκια και ψηλοτάκουνα να λικνίζονται οι γυναίκες στις βόλτες και στις βραδινές βεγγέρες. Τις ωραίες δεσποινίδες με τα ασορτί γοβάκια να τις βλέπεις από μια μεριά και να κάνουν τις καρδιές να λιγώνουν, όπως τα σαραγλάκια που αγόραζαν μαζί με τα λικεράκια της ΧΙΩΤΙΚΗΣ μαστίχας.
Η ΡΗΝΙΩ έτσι που ήταν μόνη χωρίς άλλα μέλη οικογένειας να προστατεύει, βρήκε δουλειά και διπλή βάρδια παρακαλώ. Μήπως και είχε σπίτι, φαμελιά, νοικοκυριό να την περιμένει; Έτσι έβαινε και η διπλή βάρδια με περισσότερο μεροκάματο και με συναδέλφους, γυναίκες πιο πολλές. Όσοι είχαν βρει δουλειά τους έσβηναν από τη λίστα του συσσιτίου, μόνο άλλες βοήθειες τους παρείχαν, κλινοσκεπάσματα, ρουχισμό προς ένδυση, παπούτσια, αφού αυτά που φορούσαν όταν περπατούσαν στη λασπουριά έφηναν γερό χνάρι. Καμια φορά και είδη προσωπικής ανάγκης, ό,τι ήταν απαραίτητο για λίγο πιο ανθρώπινη ζωή.
Η φτώχεια μεγάλη για όλους, η πικρία και η απογοήτευση μεγαλύτερη, περίσσια για τη μάνα πατρίδα και τα παιδιά της, αλλά είπαμε, πόλεμος, φευγιό, πλιάτσικο, εξαθλίωση, αρρώστιες σοβαρές και περαστικές, μαύρη αγορά, όλα είναι στο παιχνίδι. Όποιος είναι τυχερός επιβιώνει. Οι άλλοι, σαν τον ΔΗΜΗΤΡΟ της και τον μικρότερο αδελφό της, τον ΓΙΩΡΓΗ, έφυγαν εθελοντές για τον πόλεμο, τράβηξαν ανατολικά, κατά που βγαίνει ο ήλιος να τον προϋπαντήσουν είπαν, μπορεί να ήταν της Δικαιοσύνης αυτός ο ήλιος. Χάθηκαν μετά την κατάρρευση του μετώπου, κάπου πέρα από το μεγάλο ποτάμι, που το είχαν περάσει νικηφόρα και τραγουδώντας ηρωικά. Όχι μόνο δεν γύρισαν μα και μέχρι τώρα η ΡΗΝΙΩ δεν έμαθε κανένα νέο, αν ζουν ή πέθαναν εκεί μακριά. Κι ας ζούσε δίπλα στο λιμάνι, που κόσμος πάει κι έρχεται. Περίμενε ένα σημάδι, κάτι ό,τι ζούσαν.
Άμα βγάλαμε το χειμώνα δεν φοβόμαστε τον καλοκαίρι, μονολογούσε η ΡΗΝΙΩ. Εδώ είναι πιο ήπια η κάψα και η ζέστη, φυσάει και το αεράκι πέρα από το Αιγαίο, θα το παλαίψουμε.
Η κρατική ΑΡΩΓΗ δίνει δάνειο για οικόπεδα, για σπίτια, όσοι έχουν οικογένειες να κάνουν μόνιμη εγκατάσταση. Η ΡΗΝΙΩ ένα κορμί, ένα κούτσουρο μονάχο, της έμελλε να είναι η τελευταία που πήρε κλήρο.
Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-
Ολοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ
Η βαλίτσα σου (δοξαστικό και μια ελεγεία για την 8 του Μάρτη)
Χανίν
Η Ρηνιώ της Ανατολής
Η Ρηνιώ της Ανατολής (2ο μέρος)
Η Ρηνιώ της Ανατολής (3ο μέρος)
