Φέτος, που ο κορωνοϊός μας περιόρισε στην τηλεκπαίδευση – κάνουμε και στη δομή μας ένα πρόγραμμα «εξ αποστάσεως» – θυμηθήκαμε ποιο είναι για την Εκπαίδευση «το πνεύμα των Χριστουγέννων». Ατέλειωτες κατασκευές δώρων και καρτών αγάπης για συνανθρώπους μας, κάλαντα στα κοινωνικά ιδρύματα που έχουμε «υιοθετήσει», συγκέντρωση τροφίμων και παιχνιδιών για τα παιδιά που τα χρειάζονται, παζάρια αλληλεγγύης και τόσα άλλα πράγματα αγάπης και ζεστασιάς για την φωτεινή ελπίδα που γεννιέται στην καρδιά του «Χειμώνα». Αυτές τις ζωντανές απαντήσεις στις αναζητήσεις των παιδιών, που φέτος ο κορωνοϊός μας στέρησε.
Κι όταν μας ρωτούν για τον Άγιο Βασίλη, δεν χάνουμε ευκαιρία να τους πούμε ότι... «υπάρχουν». Γιατί για τούτον ’δω τον τόπο είναι τουλάχιστον… δύο. Ο Μέγας Βασίλειος που έρχεται «’πο πίσω απ’ το καμάρι» και ο Σάντα Κλάους που έρχεται από την... καμινάδα! Ο ένας έζησε στην Καισάρεια, αλλά και οι δύο ζουν στις καρδιές και τις πράξεις μας.
Κι αν, αγαπητέ αρχισυντάκτη, βρει κανείς υπερβολικό να μιλάμε στους μαθητές για δύο πρόσωπα, ας αναλογιστεί την πληθώρα πληροφοριών και βιωμάτων που αποκτούν σήμερα τα παιδιά. Σε μια πολύ χαρακτηριστική παιδική ταινία, μάλιστα, «τα δώρα της Πίξι Ποστ» – είναι διαθέσιμη στο έρτφλιξ μέχρι των Φώτων – τα παιδιά μαθαίνουν για τουλάχιστον δέκα πρόσωπα που δίνουν δώρα, από παραδόσεις όλου του κόσμου!
Ο Μέγας Βασίλειος δεν είναι μέσα σε αυτά τα θεάματα και, θεωρώ, όχι τυχαία! Νομίζω ότι οι δημιουργοί των παιδικών έργων και όχι μόνο, έχουν την ικανότητα μιας διάκρισης. Από τη μία το βάθος της διαχρονικής αναζήτησης του ανθρώπου για μια ανώτερη πνευματική κατάσταση που βρίσκουμε στο πρόσωπο του Μέγα Βασιλείου και της Βασιλειάδας του. Από την άλλη μια λαϊκή παράδοση διαχειρίσιμη, τόσο από τους διαφημιστές, όσο και από όλους εμάς, που βρίσκουμε σε κάθε παραλλαγή του «Σάντα Κλάους» και της μονάδας παραγωγής παιχνιδιών του.
Εύχομαι, όλοι μας, αγαπητέ αρχισυντάκτη να μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια διάκριση. Γιατί, θαρρώ πως είναι ουσιαστική. Είναι η αρχή για να δώσουμε απαντήσεις στα ατέλειωτα ερωτήματα των παιδιών. Ειδικά τούτες τις μέρες των γιορτών.
Τα παιδιά, πιστέψτε με, εκτός από τις ερωτήσεις που εμείς δεν τολμούμε να κάνουμε, πολλές φορές έχουν και τις απαντήσεις που εμείς δεν μπορούμε να διανοηθούμε. Ώρες – ώρες, καθώς τα βλέπω να μου μιλούν μπροστά στην κάμερα, πίσω από την οθόνη με τόσες εφαρμογές και πληροφορίες που εγώ τώρα προσπαθώ να κατανοήσω κι αυτά ήδη από μικρά «παίζουν στα δάχτυλα”, νοιώθω ότι καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Η γνώση και η σοφία που αποκτούν ξεπερνά το επίπεδο στο οποίο ίσως έχουμε δομήσει και ολόκληρη την Εκπαίδευσή μας. Αν σας δοθεί η ευκαιρία αναζητήστε το στην καθημερινότητά τους, τις επιλογές τους, ακόμη και στο βλέμμα τους και το χιούμορ τους. Ένας μαθητής μου, όταν τους ρώτησα «ποιά κάλαντα θα πείτε φέτος παιδιά;» μου απάντησε: «Κυρία το ‘Σάντα Μπίλης έρχεται…’»!
Καλή Πρωτοχρονιά!
Η παραπαιδαγωγός
Υ.Γ. Αυτή η εικόνα των χριστουγεννιάτικων τρένων που σας ανέφερα σε προηγούμενη επιστολή, έχει μείνει κάπως σαν ελπίδα να τη δω κάποτε στο πάρκο μας, γι’ αυτό έψαξα και βρήκα αυτή την παλιά ζωγραφιά:
https://i.pinimg.com/originals/da/6e/5f/da6e5fc049af26dcf9b6f5413227dffd.jpg .
Σας τη στέλνω αν νομίζετε ότι μπορεί να αναδημοσιευτεί κάπως!
Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Τρεις βίδες όλες κι όλες…
Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Χριστουγεννολούλουδα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ακρωτηριασμένη πόλη…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Άσχετη από Μουσική»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στοπ» για τους ποδηλάτες
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το «σχολείο του μέλλοντος»
