Της Αντωνίας Μπούζα
Οι αυτοδιοικητικές δομές μετά τη μεταρρύθμιση του Καλλικράτη και την ισχύ του από το 2011, ευρίσκονται ακόμη στο διερευνητικό και διεκδικητικό στάδιο αρμοδιοτήτων και πόρων και επί της ουσίας δεν έχουν προχωρήσει σε αυτό που οι πολίτες επιζητούν εναγωνίως, δηλαδή την άσκηση περιφερειακής πολιτικής με γνώμονα μόνο τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών που εκπροσωπούν.

Του Νίκου Διασάκου, 
επικεφαλής «Λαϊκής Συσπείρωσης»
Αυτή την περίοδο εκατοντάδες νέοι γονείς αναζητούν θέση για τα παιδιά τους στους 7 Παιδικούς Σταθμούς του Δήμου Καλαμάτας. Πολλοί από αυτούς θα αποκλειστούν. Από τις 500 αιτήσεις θα εγκριθούν οι μισές. Οι δυνατότητες για τη φιλοξενία των νηπίων μειώνονται χρόνο με το χρόνο. Ήδη για τα βρέφη δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα. Το προσωπικό των παιδικών σταθμών μειώνεται συνεχώς. Η ποσότητα και η ποιότητα της διατροφής των νηπίων κινδυνεύει.

Του Νίκου Φωτέα, επικεφαλής 
Ανεξάρτητης Παράταξης «Πρωτοπορία»
Στην Ελλάδα η λειτουργία του Δημόσιου Τομέα μπορεί να χαρακτηριστεί «μεγάλη καταβόθρα» στην οποία πέφτουν χρήματα, δεν γεμίζει ποτέ, αλλά τα αποτελέσματα είναι πολύ κάτω των αναμενομένων. Πολλοί εκμεταλλεύθηκαν (και εξακολουθούν)  αυτό «το σύστημα» προκειμένου να <<πλουτίσουν>>.

Του Μάριου Αθανασόπουλου, 
ιστορικού-φιλόλογου
Λίγες ημέρες πριν έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Νικηταρά, απέναντι από την πλατεία 23ης Μαρτίου, στην Καλαμάτα. Για τον Νικηταρά μίλησε ο ιστορικός-φιλόλογος Μάριος Αθανασόπουλος, που κατάγεται από τη Νέδουσα, όπου βρίσκεται ακόμη το σπίτι του Νικηταρά. Η ομιλία του Μάριου Αθανασόπουλου είχε ως εξής:

Του Νίκου Λυγερού,
μαθηματικού, διανοητή
Οι εκλογές έγιναν κι όμως οι αγορές δεν έχουν αλλάξει και οι οικονομικές πιέσεις παραμένουν, διότι θεωρούν ότι δεν υπάρχουν ακόμα ουσιαστικά μηνύματα αλλαγής. Αυτό είναι ορθολογικό, αφού δεν υπάρχει κυβέρνηση. Επιπλέον, πιέζουν και πάνω σε αυτήν τη δομή για να εξετάσουν τις αντοχές της. Αν αναλύσουμε τα γεγονότα μέσω της θεωρίας παιγνίων έχουμε μια μορφή, σε πολιτικό, ισορροπίας Nash. Έχουμε όντως ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος δίχως συνεργασία.

Εκ βαθέων
Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του δημοσιογράφου και συγγραφέα Θανάση Παντέ. Μια κριτική για το ποιητικό αυτό έργο έκανε στο περιοδικό «Flash της Μεσσηνίας» ο Κώστας Μαρκάκης. Με αφορμή λοιπόν αυτή την κριτική, ο Θανάσης Παντές γράφει για το βιβλίο του:

Του Νίκου Λυγερού, 
μαθηματικού, διανοητή 
- Τώρα είμαστε κοντά στην αρχή. 
- Μόνο τώρα;
- Ναι.
- Και όλα αυτά που κάναμε πριν;
- Ήταν πριν.

Της Δήμητρας Καλαντζή, 
υποψήφιας βουλευτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Οι εργαζόμενοι έδειξαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, τι θέλουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία, μαυρίζοντας πολιτικές και κόμματα των μνημονίων. Παρόλα αυτά, τα ζόμπι των μνημονίων διεκδικούν όχι μόνο την επαναφορά τους στις 17 Ιούνη, αλλά και προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι οι επιθέσεις και η λεηλασία πάνω σε μισθούς, συντάξεις, ταμεία, νοσοκομεία θα συνεχιστούν χωρίς σταματημό.

Του Αλέξη Χαρίτση, 
υποψήφιου βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ
Ο τρόπος που σύσσωμο το μνημονιακό μπλοκ (πρώην δικομματισμός, μιντιακά συγκροτήματα και τραπεζικό σύστημα) διαχειρίστηκε το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου είναι αποκαλυπτικός της αμηχανίας και του πανικού του. Η πρωτοφανής, ολομέτωπη και απροκάλυπτη επίθεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρα εξοργιστική, καθώς δεν διατηρούνται ούτε οι στοιχειώδεις δεοντολογικοί κανόνες της πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι όμως μια επίθεση που δεν εκπλήσσει.

Του Νίκου Λυγερού, 
μαθηματικού, διανοητή
Η αλλαγή φάσης υπάρχει. Η ΑΟΖ δεν είναι πλέον υπό αμφισβήτηση από όλους τους άλλους, αντιθέτως, θέλουν πλέον να προλάβουν τα οφέλη της ελληνικής ΑΟΖ, πριν ακόμα υπάρξει καν η θέσπισή της. Μπορεί να υπάρχουν ακόμα μερικοί δικοί μας που δεν πείστηκαν από το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ, φανταζόμαστε τώρα ότι οι ΑΟΖ της Αιγύπτου αλλά και της Τουρκίας θα καταφέρουν πιο αποτελεσματικά ν’ αλλάξουν και τους άπιστους της ΑΟΖ.