Της Μαρίας Νίκα 

Πολλοί έχουν μιλήσει για τον Άγγλο ταξιδιωτικό συγγραφέα Πάτρικ Λη Φέρμορ, που έζησε στην Καρδαμύλη. Λίγοι όμως έχουν ασχοληθεί με την Τζόαν, τη γυναίκα που τον συντρόφευσε για σχεδόν 60 χρόνια.

Συνέντευξη στη Μαρία Νίκα 

«Το χειροποίητο είναι και θα είναι το άπιαστο όνειρο της κάθε μηχανής μαζικής παραγωγής» γράφει ο Νίκος Στασινάκης στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του «Τα σφυρήλατα στις αστικές κατοικίες της Μεσσήνης (Νησί) 19ος - 20ος αιώνας».

Το βιβλίο εκδόθηκε πρόσφατα και κατά δυστυχή σύμπτωση η κυκλοφορία του σχεδόν συνέπεσε με την κατεδάφιση του διατηρητέου Τσερπέ, πριν από λίγες μέρες. Έτσι το συγκεκριμένο κτήριο δε θα μπορούσε να λείπει από τη συζήτηση που κάναμε. Άλλωστε στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά σε αυτό, με χρήσιμες πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό.

Από το περιεχόμενο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επίσης η έμφαση που δίνεται στη χειροποίητη τέχνη των σιδεράδων, στα κιγκλιδώματα των μπαλκονιών, τα μεταλλικά φουρούσια, τις σιδεριές ασφαλείας φεγγιτών και ξύλινων θυρών, τις σφυρήλατες αυλόπορτες που στόλιζαν τα παλιά κτήρια ή συνεχίζουν να στολίζουν όσα έχουν απομείνει. 

Συνέντευξη στη Μαρία Νίκα

Καταγωγή από Αρφαρά, παιδικά χρόνια στην Καλαμάτα, σταθερός τόπος διακοπών η Καρδαμύλη. Ο ηθοποιός Άγγελος Μπούρας μπορεί να ζει μόνιμα στην Αθήνα αλλά τον βλέπουμε και στη Μεσσηνία. Αφορμή για να μιλήσουμε ήταν η νέα παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, που κάνει πρεμιέρα 23 Μαρτίου στη σκηνή Κοτοπούλη-REX, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου. Στον «Αυτόχειρα» του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Έρντμαν, ο Άγγελος Μπούρας υποδύεται τον πατέρα Ίκλυτ. 

Συνέντευξη στη Μαρία Νίκα 

Το ραντεβού ήταν για Παρασκευή πρωί. «Να έρθεις στο σπίτι» μου είπε. «Να καθίσουμε όσο θες, να φάμε και μαζί. Μόνο αν φύγεις βράδυ να φέρεις και φακό, γιατί άμα νυχτώσει δε βλέπεις να κατέβεις το καλντερίμι». Έτσι είναι η Δέσποινα Δρεπανιά. Ανοιχτή, φιλόξενη, αεικίνητη. Με υποδέχθηκε στο υπέροχο σπίτι της, κι εκεί με φόντο το πορτρέτο του Μολιέρου, δίπλα στη μεγάλη βιβλιοθήκη και το πιάνο, μου μίλησε για το Θέατρο, την Καλαμάτα, τη Βέργα όπου έχει επιλέξει να ζει εδώ και χρόνια αν και Αθηναία. Από τη τζαμαρία φαινόταν ολόκληρος ο Μεσσηνιακός Κόλπος.

Συνέντευξη στη Μαρία Νίκα

Για το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται αυτές τις μέρες η Κλεώνη Φλέσσα με την καινούργια της ταινία «Ο Παππούς μου ο Παπαφλέσσας». Πρόκειται για μια παραγωγή της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του Κέντρου Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας, «μια τρυφερή ματιά στον ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης» με έναν πιο… μοντέρνο τρόπο, με animation και μουσική τζαζ, από την Καλαματιανή σκηνοθέτιδα. Η Κλεώνη Φλέσσα μίλησε στην Kalamata Journal για την ταινία της, που θα κάνει και την έναρξη του 8ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου τον Απρίλιο στην Καλαμάτα. 

Τον λένε Côme Blanchin και είναι από ένα μικρό χωριό της Προβηγκίας, στη Γαλλία. Ξεκίνησε στα μέσα Μάρτη να γνωρίσει τη Μεσόγειο με το ποδήλατό του. Πριν από ένα μήνα έφτασε στην Αλαγονία Ταϋγέτου. Στο πολυπολιτισμικό ορεινό χωριό του Δήμου Καλαμάτας θα μείνει σχεδόν μέχρι το τέλος του χειμώνα. Αυτόν τον ένα μήνα, μαζί με την ελληνοαμερικανίδα Αλαγόνια Μέλανη Αλεξέα και τον Ιρλανδό Evan Walsh, που τον φιλοξενούν, ο Côme Blanchin μαθαίνει να μαζεύει ελιές, δουλεύει σε οικολογικές καλλιέργειες, κάνει διάφορες άλλες εργασίες. Επιπλέον ο Côme με την Μέλανη και τον Evan προσφέρουν τις γνώσεις τους, τον κόπο τους, το χρόνο τους, τις ιδέες τους για να βοηθήσουν την κοινότητα, να γίνουν πράγματα στην Αλαγονία που υπηρετούν έναν τρόπο ζωής οικολογικό, με αλληλεγγύη στην κοινότητα και με σεβασμό στις τοπικές παραδόσεις…

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ 
Η Καλαμάτα, η Μεσσηνία, θα έπρεπε να πενθούν για τον θάνατο του Κυριάκου Κατζουράκη, τον διανοούμενο και εργάτη των τεχνών, όπως έγραψε η Ναταλί Χατζηαντωνίου στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Έπρεπε να πενθούν και να εκδηλώσουν το πένθος τους γιατί ο Κυριάκος Κατζουράκης αγαπούσε την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία. Τόσο που τους χάρισε το μνημειώδες έργο του “Τέμπλο”, το οποίο βρίσκεται στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης της Λαϊκής Βιβλιοθήκης Καλαμάτας, στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης.

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ 
Στο φουαγιέ του Πνευματικού Κέντρου Καλαμάτας ο τόσο ευγενής και σπουδαίος άνθρωπος και καλλιτέχνης Σωτήρης Τζαμουράνης μεταφέρει με τα έργα ζωγραφικής του τους επισκέπτες σε τοποθεσίες της Μεσσηνίας, της Μάνης και της Αρκαδίας την ώρα που γράφεται η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης. Οι επισκέπτες ζουν τη Μάχη της Σχοινόλακκας, της Μάχη της Βέργας, τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τη Μάχη του Πολυάραβου και πολλά ακόμη πολεμικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην ευρύτερη περιοχή. Η έκθεση ζωγραφικής του Σωτήρη Τζαμουράνη είναι ένα μάθημα τέχνης και ιστορίας, γι’ αυτό και πολλά σχολεία την έχουν ήδη επισκεφθεί. Η μεγάλη επισκεψιμότητα είναι και ο λόγος που η έκθεση παρατάθηκε μέχρι τις 29 Οκτώβρη και αμέσως μετά θα μεταφερθεί στο Στρατιωτικό Μουσείο Καλαμάτας…

Του Σταύρου Χ. Μαρτίνου
Έχω γνωστούς που όποτε επισκεφθούν τη Μεσσήνη, για οποιοδήποτε λόγο, θα περάσουν οπωσδήποτε από το φούρνο του Σείριου Καίσαρη για να πάρουν ψωμί. Για να μην πω ότι ψάχνουν αφορμή να πάνε στη Μεσσήνη ώστε να βρεθούν και στον Σείριο για να αγοράσουν το ψωμί που τόσο εκτιμούν. Στον φούρνο του βρεθήκαμε και εμείς πριν λίγες ημέρες, μιλήσαμε με τον δημιουργό, μπήκαμε στην “καρδιά” του εργαστηρίου του, για να καταλάβουμε γιατί το ψωμί του Καίσαρη κάνει τους ανθρώπους που το τρώνε να αισθάνονται τόσο όμορφα, να νιώθουν την απόλαυση που από το στόμα απλώνεται σε όλες τις αισθήσεις…