Αυτά τα δύο φεγγάρια τον Αύγουστο θύμισαν στον Γουηβέριο την ομώνυμη ταινία που είχε δει όταν πρωτοπαρουσιάστηκε και είχε εντυπωσιαστεί.
Έκτοτε κάθε φορά που προέκυπταν δύο φεγγάρια τον Αύγουστο ο Ιάσων Γουηβέριος αναχωρούσε για τις εξοχές και αυτή τη φορά είχε διαλέξει τις εξοχές της Αίγινας.
Έτσι λοιπόν βρέθηκε περιηγητής στον Άγιο Νεκτάριο και στην πομπώδη εκκλησία που έχει χτιστεί στη μνήμη του, αν και ο ίδιος ο Άγιος θα την προτιμούσε ταπεινή, όπως και ο ίδιος ταπεινός υπήρξε σε όλη τη ζωή του.
Σχεδόν απέναντι λοιπόν από τον Άγιο Νεκτάριο και το πλήθος των επισκεπτών του βρίσκεται η Παλιαχώρα με τις αμέτρητες έρημες εκκλησίες της. Εκεί περιηγήθηκε ο Ιάσων Γουηβέριος, αδιαφορώντας για το ποιοι τον αναζητούσαν και γιατί. Και βεβαία αδιαφορούσε γιατί δεν τον ένοιαζε. ήθελε να αφήσει πίσω του όσα θεωρούσε πως τον ακολουθούσαν. Εκτός από τη σκιά του βέβαια, που και να ήθελε δεν μπορούσε. Γι αυτή τη σκιά άλλωστε βρέθηκε να τριγυρίζει στην Παλιαχώρα, που όχι άδικα έχει θεωρηθεί ως ο νησιωτικός Μυστράς.
Σε αυτή την περιοχή, όπου απλώνονται ερείπια, ο Ιάσων Γουηβέριος, αισθάνθηκε πως άρχισε να γαληνεύει. Χωρίς ωστόσο να χάνει ούτε στο ελάχιστο την ιντριγκαδόρικη διάθεσή του, που άλλωστε αποτελούσε βασικό χαρακτηριστικό συστατικό του χαρακτήρα του.
Εκεί στην επιβλητική ερημιά της Παλιαχώρας τον βρήκε το μήνυμα της Λουίζας Μπρανκούρ στο κινητό του από το τη Στούπα, αλλά δεν καταδέχτηκε να το προσέξει όσο χρειαζόταν, φροντίζοντας μάλιστα να το διαγράψει.
Προτίμησε να συνεχίσει να τριγυρνά στις ερημιές της Παλιαχώρας και να αναρωτιέται που βρισκόταν η σκιά του.
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-
