Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
       Μόλις η αστική ισχύ εμφανίστηκε στο μεταίχμιο του 18ου προς τον 19ο αιώνα άρχισε και η ταξική πάλη στον ελληνικό χώρο.     Πρώτες συγκρούσεις έχουμε ανάμεσα στους κλέφτες και τους κοτζαμπάσηδες. Οι μεν πρώτοι εκπροσωπούν τις κοινωνικές δυνάμεις της λαϊκής τάξης ενώ οι κοτζαμπάσηδες της ανερχόμενης πλούσιας αστικής τάξης. Και στη Φιλική Εταιρεία είχαμε αντιδραστικές ροπές. Από τη μια οι αντιδράσεις των συντηρητικών αστικών στοιχείων και από την άλλη οι λαϊκές μάζες με τους εκπροσώπους τους να ζητούν την απαλλαγή τους από Τούρκους και κοτζαμπάσηδες. Τα γεγονότα ισχυρά έκαναν τους κοτζαμπάσηδες να τα δεχτούν ως τετελεσμένα και να ακολουθήσουν τον αγώνα, όμως με αδιάκοπη σύγκρουση για το σφετερισμό της εξουσίας που ήταν καθημερινή και δεν έλεγαν να ησυχάσουν αν δεν την έπαιρναν στα χέρια τους.

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
              Ο φιλελληνισμός βασίζεται στη συμπάθεια που έδειξαν αυθόρμητα άνθρωποι, προς τον καταπιεζόμενο ελληνικό λαό, κυρίως στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η πρώτη κατηγορία φιλελλήνων είναι εκείνη που η συμπάθειά τους είχε ιδεολογική χροιά. Δηλαδή ήταν υπέρ των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και των αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων. Το ρεύμα αυτό αποτελείται από διαφωτισμένους ανθρώπους. Τέτοιοι είναι οι Γάλλοι δημοκράτες,  οι Γερμανοί φοιτητές με αρχηγό τους τον Φρειδερίκο Τίρς, καθηγητή, οι  Ιταλοί καρμπονάροι. Αν και οι χώρες τους ήταν κάτω από καθεστώτα βίας και φεουδαρχίας και θεωρούνταν παράνομοι για τέτοιου είδους συμπαράστασης, δεν δίσταζαν να στείλουν όπλα και εφόδια στους Έλληνες. Κι αυτό το έκαναν αδιάκοπα  παρά την κατασκοπεία που εφάρμοζε πάνω τους η Αυστρία και κινδύνευαν να θανατωθούν όταν τους συλλάμβαναν. Σημαντική ήταν και η βοήθειά τους  στον εφοδιασμό των Ελλήνων με τυπογραφικά μηχανήματα αλλά και με δημοσιεύματά τους στον ευρωπαϊκό τύπο για τα δεσμά των ραγιάδων. 

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
Η Αμερική [ Ηνωμένες Πολιτείες ] συγκινήθηκε σαν άκουσε πως οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν να κερδίσουν την ελευθερία τους. Κι αυτή το ίδιο είχε κάνει πριν λίγα χρόνια και τώρα νεαρό έθνος προσπαθούσε να ορθοποδήσει έτσι τραυματισμένη που βγήκε από τον αγώνα της ανεξαρτησίας. Η “Πελοποννησιακή Γερουσία” απευθυνόμενη να ζητήσει συνδρομή των ευρωπαϊκών κρατών στον αγώνα της επανάστασης αποτάθηκε και στις Η.Π.Α. Κοραής, Πίκκολος και Βογορίδης απ’ το Παρίσι έκαναν έκκληση προς τους πνευματικούς ανθρώπους του κόσμου να βοηθήσουν με ότι μέσον είχαν τον αγώνα της Ελλάδας κατά των Τούρκων.

Χρονογράφημα  του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
        Με τις εξεγέρσεις στη Θεσσαλία, στη δυτική Ελλάδα, στην Κρήτη, στην Κύπρο η Τουρκία πανικοβλήθηκε. Αντέδρασε συνεχίζοντας την τρομοκρατία που είχε ξεκινήσει στις αρχές της επανάστασης και στις 10 Απρίλη 1821 κρέμασε στην κεντρική Πύλη του πατριαρχείου το Γρηγόριο Ε’. Ο πατριάρχης δεν ήταν Φιλικός, δεν είχε γνώση τα περί προετοιμαζόμενης εξέγερσης και αφόρισε τους Φιλικούς και τον Υψηλάντη μετά από πιέσεις των Τούρκων. Στη συνέχεια η Υψηλή Πύλη έδωσε διαταγή να θανατωθούν οι προεστοί και οι ιερωμένοι που κρατούνταν όμηροι στην Τριπολιτζά και πήρε μέτρα ενίσχυσης των φρουρίων με τρόφιμα και πολεμοφόδια ενώ προετοιμάστηκε να στείλει στην επαναστατημένη Ελλάδα στρατιωτικές ενισχύσεις μεγάλου αριθμού. 

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου  
              Επόμενο ήταν μετά το Μοριά, τα νησιά, να ‘ρθει και η σειρά της Ανατολικής Ελλάδας να ξεσηκωθεί. Στις 27 Μάρτη του 1821 ο Πανουργιάς σηκώνει το τουφέκι και μαζί με τους μαχητές του πολιορκεί το κάστρο των Σαλώνων. Οι Τούρκοι  αδύναμοι, παραδίδονται. Σε λίγο πέφτει και το Λιδωρίκι με τον Σκαλτσά.  Θήβα, Λειβαδιά, Αταλάντη παίρνονται από τον Αθανάσιο Διάκο όπου και  βάζει ελληνικές φρουρές. Στην Αθήνα λάμπει η μορφή του Φιλικού,  Μελέτη Βασιλείου. Στις 24 Απρίλη χτυπά αιφνιδιαστικά τους Τούρκους που βρήκαν καταφύγιο κλεισμένοι στην Ακρόπολη. Ο αέρας της λευτεριάς φυσάει στις γύρω περιοχές και οι αγρότες βρίσκουν λίγο την ησυχία τους. Όμως δεν κατασφάλισε τη λαϊκή εξουσία και οι κοτζαμπάσηδες την παίρνουν πίσω ενώ ο ίδιος κυνηγημένος έφυγε για την Εύβοια όπου αργότερα τον σκότωσαν και μαζί του εξασθένησε κάθε ξεσηκωμός στην ύπαιθρο της Αττικής. 

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
        Στα νησιά η εξουσία ήταν στα χέρια των μεγαλοκαραβοκυραίων. Ο ενδεχόμενος ξεσηκωμός δεν τους ευνοούσε γιατί φοβόνταν την καταστροφή των καραβιών τους από τον ισχυρό στόλο των Τούρκων. Καπεταναίοι όμως και πληρώματα δεν έβλεπαν την ώρα να ξεσηκωθούν και ήταν με το μέρος της επανάστασης. Ο Μοριάς καιγόταν από το πνεύμα της επανάστασης και αυτοί κωλυσιεργούσαν με το σήμερα, το αύριο και το αργότερα, μένοντας αδρανείς. Ενώ η επανάσταση είχε αρχίσει αυτοί έστειλαν στην πόλη το συμφωνημένο αριθμό ναυτών για να επανδρώσουν εκείνη τη χρονιά τον τουρκικό στόλο. 

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
         Η ελληνική επανάσταση υποχρεώθηκε να βαδίσει αυθύπαρκτη. Με το σχέδιο των Φιλικών έπρεπε να εκραγεί τους δυο πρώτους μήνες του 1821. Προς τούτο για να ξεσηκώσουν τον κόσμο είχαν έρθει στην Πελοπόννησο ο Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας και ο Θ. Κολοκοτρώνης. Στη Ρούμελη, Θεσσαλία, Μακεδονία άλλοι της Φιλικής όργωναν το έδαφος και προσκαλούσαν μαχητές. Η στιγμή φαίνεται καλή αφού ο Χουρσίτ έχει αφήσει την Τριπολιτζά και βρίσκεται στα Γιάννενα να πολεμήσει τον Αλή πασά. 

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
        Οι αντιθέσεις στο διαβαλκανικό χαρακτήρα της εξέγερσης και η αθέτηση των σερβικών υποσχέσεων περιόρισαν τη δύναμη και την έκταση της εθνικής απελευθέρωσης των βαλκανικών λαών από τους Τούρκους. Οι  κοτζαμπάσηδες και τα συντηρητικά στοιχεία της Φιλικής έτρεμαν και μόνο να μιλούν για την εξέγερση. Βαλλόμενος και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης από παντού, αποφάσισε να εισβάλλει στα ρουμανικά πριγκιπάτα, διαβαίνοντας τον Προύθο και στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 μπήκε στο Γιάσι [ Ιάσιο ]. Η ιστορική διακήρυξη που έβγαλε  καλούσε τις μάζες να συστρατευτούν μαζί του ενώ έλεγε << μία  κραταιά δύναμις >>, δηλαδή η Ρωσία θα βοηθούσε. Μαζεύοντας στρατό που αποτελείτο από Σέρβους, Βούλγαρους, Αρβανίτες και φυσικά Έλληνες, γύρω στις 7.000 μπήκε στη Βλαχία την 1 του Μάρτη 1821.

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
           Εγείρουν ρεπορτάζ και ρεπορτάζ οι εμφιλοχωρούσες  εφηβικές μνήμες. Ενίοτε μερικές είναι ενοχλητικές, ενίοτε θεραπευτικές.  Ουκ ολίγες παρεπιδημούν  και ακμάζουν εις το μέρος του εγκεφάλου που εστιάζεται η μνήμη όπου σε ισχυρή παροικία συνωστισμένες οι αναμνήσεις ζητούν να ελευθερωθούν και να γίνουν επίκαιρες. 

Χρονογράφημα του Παναγιώτη Αντωνόπουλου 
       Μοχλός της Επανάστασης του 21 η << Φιλική Εταιρεία >>. Οργάνωσε τις μάζες και κινητοποίησε πρακτικά την ιδεολογία της αστικής τάξης. Ιδρυτές ο Νικόλαος Σκουφάς,  ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ.  Χρονολογία ίδρυσης το 1814 με έδρα την Οδησσό. Λίγο οι Τσάροι, λίγο οι ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, απόκοντα το ευρωπαϊκό  άπλωμα  των αστικών επαναστατικών ιδεών, έφεραν το καλό. Στο μεταξύ οι δυνάμεις που είχαν το πάνω χέρι στην Ελλάδα κατάλαβαν ότι η υπόθεση της ανεξαρτησίας της, ήταν υπόθεση εσωτερική των Ελλήνων κι όχι των ξένων. Γράφει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύατά του:   <<… είδα πως ότι κάμωμεν θα το κάμωμε μοναχοί μας και δεν έχουμε ελπίδα από τους ξένους >>. Και ο Φιλικός Ξάνθος προσθέτει: << Απεφάσισαν οι ειρημένοι [ ιδρυτές της Φιλικής ] να επιχειρισθώσι μόνοι των ότι ματαίως και προ πολλοί χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων >>.