Ωστόσο η φήμη αυτή είναι αρκετή για να προβληματίσει όσους τον γνώριζαν και να τους κάνει να είναι επιφυλακτικοί απέναντί του. Με την πάροδο των ετών ωστόσο και όσο καλύτερα τον γνώριζαν άρχισαν να αποδέχονται τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και τα όσα περί Γουηβερίας τους έλεγε κατά καιρούς, που ενώ στην αρχή τους φαινόντουσαν περίεργα, τελικά τα συνήθισαν και τα δέχτηκαν.
Μαζί με τον Ιάσονα έγινε δεκτός αλλά τελικά όχι αποδεκτός και ο αδελφός του, Σώζων, που μάλιστα ήταν βαπτισμένος - ταμένος στη μνήμη του Αγίου Σώζοντος, Προστάτη αγίου της Πέρδικας.
Γιατί ο Σώζων δεν έγινε αποδεκτός, ο Ιάσων όσο και αν προσπάθησε δεν το κατάλαβε. Δεν προσπάθησε και να τον επιβάλει. Όχι πως θα τα καταφερνε αλλά τουλάχιστον θα διατηρούσε την ψευδαίσθηση πως είχε τη δύναμη να το κάνει.
Δεν έκανε τίποτα τελικά. Έτσι τα δύο αδέλφια ψυχράνθηκαν και ο Σώζων έφυγε από την Αίγινα για να διεκδικήσει αλλού το δικαίωμά του να γίνει άξιος Γουηβέριος, αντάξιος του ονόματος της δυναστείας αυτής, γιατί δεν είχε πάψει ποτέ να πιστεύει πως οι Γουηβέριοι είναι ακόμα όπως κάποτε πίστευαν πως είναι και ακόμα πιστεύουν!
Κατά βάθος το ίδιο θεωρούσε και ο Ιάσων Γουηβέριος. Αυτός όμως είχε τη σχετική εξυπνάδα να μην το δηλώνει και να αφήνει να αιωρείται η σχετική φήμη. Και επειδή Γουηβέριοι και Γουηβερία πάνε μαζί, κάτι σαν πακέτο δηλαδή, αυτή η φήμη αφορούσε πλέον και τον Ιάσονα και τον Σώζοντα, αν και οι δυο τους την αντιμετώπισαν διαφορετικά ο καθένας.
Στην αρχή ο Ιάσων ήταν πιο τυχερός, πριν τελικά γίνει άτυχος, γιατί είχε γνωρίσει τη Λουίζα Μπρανκούρ με την οποία αγαπήθηκαν κάποτε, πριν αρχίσουν βέβαια τα δύσκολα που ακολούθησαν.
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-