Εξαγγελία παναπεργίας (Για μια θέση στον ήλιο)

Κυριακή, 30 Οκτωβρίου 2022 23:28

Εξαγγελία παναπεργίας (Για μια θέση στον ήλιο)

Σημαντική εξέλιξη σε συνθήκες οπισθοχώρησης του κινήματος

Του Σωτήρη Βλάχου

ΠΑΡΟΧΕΣ ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑ

Πραγματοποίηση 24ωρης πανελλαδικής απεργίας την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2022 αποφάσισε η Ολομέλεια της Διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ).

Θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.

Πρωτοφανείς για τα τελευταία χρόνια είναι οι κινητοποιήσεις που παρατηρούνται σε κάθε νομό και περιφέρεια για την προετοιμασία της Παναπεργίας.

Κάτω από το βάρος των γεγονότων, την εκτίναξη του πληθωρισμού που σημαίνει αβάστακτο κόστος για ενέργεια και είδη πρώτης ανάγκης, η ηγεσία της ΓΣΕΕ έπρεπε να αντιδράσει και αντέδρασε.

Σε ανακοίνωση της ανέφερε ότι μέτρα της κυβέρνησης, όπως «οι οριζόντιες παροχές με προεκλογικό άρωμα δεν λύνουν το πρόβλημα».

Με παροχές που έτσι και αλλιώς είναι περιορισμένου εύρους, η ΝΔ στοχεύει να ελαφρύνει τα βάρη στους ώμους των εργαζομένων με δικά τους λεφτά, με λεφτά από τους φόρους. Για να μένουν έτσι εκτός στόχαστρου οι μεγάλες επιχειρήσεις που με την ανοχή και προστασία της έχουν μετακυλήσει τα οικονομικά βάρη στον κόσμο της μισθωτής εργασίας.

Ουσιαστικά μέτρα όμως δεν μπορούν να αποτελέσουν οι παροχές «αλλά η αύξηση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά του συλλογικού εργατικού δικαίου με καθολική ισχύ των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους κλάδους της οικονομίας» (ΓΣΕΕ).

Ακόμα όμως και η επαναφορά του κατώτατου μισθού λίγη σημασία θα έχει όσο υπάρχουν ουρές ανέργων για τους οποίους ο κατώτατος δεν έχει κανένα νόημα. Αντίθετα, οι ουρές ανέργων θα είναι μηχανισμός μέσα από τον οποίο θα υπάρχει συνεχής παραβίαση του κατώτατου, αφού ο άνεργος θα είναι έτοιμος να εργαστεί με οποιοδήποτε μισθό, διευκολύνοντας έτσι την εργοδοτική πλευρά για παραβίαση του.

Η ανεργία είναι κατάρα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Μαζί με την επαναφορά του κατώτατου, στην ατζέντα των συνδικάτων πρέπει να μπει και το αίτημα για πραγματικές επενδύσεις από το κράτος που θα στηρίξουν την ανάπτυξη. Στον αντίλογο ότι δεν υπάρχουν λεφτά και ότι με αυτό τον τρόπο θα εκτοξευθεί το χρέος που είναι ήδη αβάστακτο, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι τα τεράστια ποσά που χρησιμοποιήθηκαν για διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών αποτελούν τον πιο σημαντικό λόγο για το μεγάλο χρέος -το μέγεθος αυτών των ποσών ξεπερνά τα 200 δις ευρώ. Και ότι οι ιδιωτικές τράπεζες που διασώθηκαν με λεφτά των φορολογουμένων, όχι μόνο δεν παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη αλλά αποτελούν αρνητικό παράγοντα αφού έχουν δραματικά περιορίσει τον δανεισμό.

Η Συνομοσπονδία τονίζει ότι θα συνεχίσει τον αγώνα «ώστε να μην ενταθούν οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας, που ήδη υφίστανται οι εργαζόμενοι, οι οποίοι, μετά τα βάρη των μνημονίων και τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, σηκώνουν στην πλάτη τους τώρα και το κόστος της ακρίβειας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις εμπεριέχει έντονα τα χαρακτηριστικά της αισχροκέρδειας».

«ΕΛΕΥΘΕΡΗ» ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ

Η αισχροκέρδεια όμως είναι σύμφυτη με την ελεύθερη αγορά που μόνο στα χαρτιά εξασφαλίζει έλεγχο στο κέρδος μέσα από τον υποτιθέμενο ανταγωνισμό. Αν δεν μιλούμε για μια κοινωνία που υπάρχουν μόνο μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις αλλά για κοινωνία με μεγαθήρια της ενέργειας, όπως και σε μια σειρά άλλους τομείς, τότε κανένα έλεγχο στο κέρδος δεν μπορεί να εξασφαλίσει η λεγόμενη ελεύθερη αγορά. Που κάθε άλλο παρά ελεύθερη είναι αλλά έχει καταδυναστευθεί από αυτά τα μεγαθήρια που στήνουν ό,τι παιγνίδι θέλουν, όπως το θέλουν.

Μετά από εφτά χρόνια ήττας και οπισθοχώρησης του κινήματος, το απεργιακό ραντεβού της εργατικής τάξης στις 9 Νοέμβρη έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Πρέπει να υπάρξει κάθε απαραίτητη προεργασία ώστε να αφήσει αποτύπωμα αισιοδοξίας, στέλνοντας ξανά το μήνυμα σε κάθε νεολαίο και εργαζόμενο ότι υπάρχουν δυνατότητες για να αντιστραφεί η κατάσταση.

Η δράση των συνδικάτων πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο συντονισμένη και πιο ενωμένη. Όσο το δυνατό πρέπει σε αυτές να συμμετέχουν συνδικάτα κάθε μορφής και κάθε πολιτικής επιρροής.

Σε αυτή τη δράση πρέπει επίσης να τραβηχτεί κάθε κατηγορία που ανήκει στους μη προνομιούχους αυτής της κοινωνίας. Οι αγρότες οι αυτοαπασχολούμενοι είναι οι φυσιολογικοί σύμμαχοι του εργατικού κινήματος. Πρέπει να συνδεθούν με αυτό, πρέπει το κίνημα να συμπαρασταθεί στα δικά τους αιτήματα.

Στο μέτρο του δυνατού πρέπει και πριν και μετά την παναπεργία να υπάρξουν συνελεύσεις στις οποίες να συζητηθούν τα πάντα που αφορούν τον χώρο της εργασίας. Θα είναι ανεκτίμητης προσφοράς για τις μάχες που ακολουθούν να υπάρξει η πιο ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων που θα επιτρέψει συγκλίσεις και γκρέμισμα φραγμάτων που οδηγούν τα συνδικάτα σε αντιπαράθεση.

Οι πρωτοφανείς κινητοποιήσεις μετά από αρκετά χρόνια δημιουργούν ξανά την ελπίδα και αναδεικνύουν τις δυνατότητες.