Από τη στιγμή που μπαίνεις στο πλοίο και αυτό αναχωρεί, η αίσθηση του ταξιδιού είναι μαζί σου. Η αίσθηση της Αίγινας σε αγκαλιάζει και ας είσαι ακόμα μακριά της. Βρίσκεσαι εν πλω και την έχεις ήδη έντονα στη σκέψη σου και με το βλέμμα σου την αναζητάς καθώς το ταξίδι συνεχίζεται και σε λίγο θα ολοκληρωθεί. Άλλωστε τι είναι 17 μίλια, μια ώρα με το συμβατικό πλοίο που διάλεξες, ενώ αν διάλεγες το ταχύπλοο θα ήταν μόλις 35 λεπτα.
Αλλά δεν έχουν πλέον σημασία όλα αυτά. Η Αίγινα έχει ήδη φανεί ολοκάθαρα μπροστά σου έτοιμη να σε καλωσορίσει για άλλη μια φορά, που για σένα, όσες φορές και αν την επισκεφθείς, κάθε φορά είναι σαν πρώτη, αφού αισθάνεσαι πως την ανακαλύπτεις εξ αρχής.
Γιατί πέρα από κάθε αμφισβήτηση η Αίγινα κερδίζει συνεχώς το στοίχημα με τον εαυτό της και δικαιώνει τη μοναδικότητά της. Και αυτά τα στοιχήματα μόνο εύκολα δεν είναι, ούτε και αυτονόητα βεβαίως.
Για την Αίγινα όμως όλα αυτά και άλλα πολλά βέβαια αποτελούν μέρος της μοναδικότητάς της και μάλιστα σε καθημερινή βάση και όχι μόνο τον ηδυπαθή μήνα Σεπτέμβριο.
Όλες τις εποχές του χρόνου η Αίγινα είναι ξεχωριστή και ο γράφων που την έχει ζήσει σε όλες τις εποχές της το βεβαιώνει.
Και ενώ ο γράφων αφηγητής χαίρεται την επίσκεψή του στην Αίγινα για άλλη μια φορά, οι ήρωες της αφήγησης βρίσκονται σε διέγερση και η αιτία είναι η παραινέση της Λουίζας Μπρανκούρ να υποστηριχτεί πάση θυσία και με κάθε δυνατό τρόπο η υποψηφιότητα του Σώζοντα Γουηβέριου
Ήδη η Ρόζα Κοντοσαύρου άρχισε να ειδοποιεί ζώντες και τεθνεώτες για την υποψηφιότητα του Σώζοντα, ενώ και η Άντια Κόκιντερ βρίσκεται σε συνεχείς επαφές με όσους και όσες γνωρίζει που θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να στηρίξουν την προτεινόμενη υποψηφιότητα.
Ο Κουρτ και η Βάιλ και Εκείνος και Εκείνη, τα δυο ζευγάρια της ιστορίας μας κάνουν και αυτοί ό,τι μπορούν.
Ο μπάτλερ Τζιάκομο και ο αμαξάς Αχαιός προσπαθούν και αυτοί με τον τρόπο τους.
Όλων οι προσπάθειες ωστόσο μοιάζουν να είναι μάταιες και αυτό το καταλαβαίνει ως και ο Ζώζων, που διαρκώς βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να απαντήσει στην ερώτηση που είναι ο αδερφός του, Ιάσων Γουηβέριος.
Τι να απαντήσει όμως αφού δεν ξέρει και ούτε καν υποψιάζεται.
Αυτά βλέπει η Λουίζα και επιστρατεύει ως και τον αποστασιοποιημένο Λάου Λάου να θυμηθεί το κύρος του τίτλου του, ως κόμης που θεωρεί πως είναι. Ο κόμης λοιπόν δέχεται και μάλιστα εντελώς απρόσμενα. Προφανώς όμως υπήρχε τελικά λόγος...
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-
