Οι «τρεις βίδες όλες κι όλες», όπως κάθε περαστικός θα διαπιστώσει… βιδώθηκαν! Δεν γνωρίζουμε αν κάποιος διάβασε την ανοιχτή επιστολή, πάντως σήμερα οι βίδες είναι όλες στις σωστές θέσεις τους και όποια «ξεχαρβαλώματα» στα κολωνάκια προέρχονται από μεταγενέστερα τρακαρίσματα.
Τα «‘στοπ’ για τους ποδηλάτες», δε θα περίμενε κανείς να διορθωθούν, μόνο και μόνο με μια επιστολή. Είναι ζήτημα σοβαρό, καθημερινά κινδυνεύουν άνθρωποι και οχήματα στα σημεία αυτά και προφανώς θα πρέπει με ορθό τρόπο να φτιάξουμε τους ποδηλατόδρομους που μας αξίζουν, όχι με απλές δημοσιευμένες γνώμες παιδιών.
Άλλωστε κι εγώ η ίδια πάντα εξηγώ στα παιδιά πως τα ΜΜΕ δεν είναι ούτε «δικαστήρια», ούτε «γραφεία επικοινωνίας με τον Δημόσιο Τομέα». Μια τέτοια στρέβλωση δεν τιμά ούτε τα ΜΜΕ ούτε τις Υπηρεσίες. Διαφωνεί κανείς πως το σωστό θα ήταν να υπάρχουν αφενός υπηρεσίες ελέγχου ποιότητας, αφετέρου αποτελεσματικοί δίαυλοι επικοινωνίας με τους πολίτες, υπεύθυνα και ειλικρινά;
Ακόμη και για το – κατά τα παιδιά – «νεκροταφείο τρένων», όπου ενήλικας μου το ανέφερε ως «κολαστήριο τρένων», γιατί – λέει – στα νεκροταφεία τα τρένα αναπαύονται, ενώ στο πάρκο μας τα κατακρεουργούν συμπολίτες μας όλων των ηλικιών (προφανώς για να αναφερθεί και στα παιδιά), είχαμε εξελίξεις ως προς τη φύλαξη του χώρου.
Συνεπώς θα πρέπει να αναγνωρίζουμε το έργο των υπηρεσιών, να το μεταφέρουμε στους μικρούς μαθητές, που δεν θα πρέπει να εισπράττουν άδικα αρνητικά μηνύματα.
Επειδή όμως, αγαπητέ αρχισυντάκτη, οι επιστολές μας αφορούσαν και θέματα γενικότερου εκπαιδευτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, θέλω να παρατηρήσω πως απολάβαμε και την αποδοχή του κοινού με αναπαραγωγές και κοινοποιήσεις.
Κοινοποιήσεις στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, αναδημοσιεύσεις σε ιστολόγια, άλλες πρόσκαιρες, άλλες μάλλον σταθερές, όπως για παράδειγμα την επιστολή με τίτλο «Μέλλον χωρίς Παρελθόν», που αναδημοσιεύθηκε στα «Σιδηροδρομικά Νέα», αλλά και σε σταχυολογήσεις ιστοσελίδων κυρίως εκπαιδευτικών θεμάτων, είναι μερικά παραδείγματα θετικών μηνυμάτων.
Με τη διαμεσολάβησή σας δεχτήκαμε μια ενθαρρυντική «επιστολή προς παραπαιδαγωγό» αλλά και πολλά ενδιαφέροντα μηνύματα από τους αναγνώστες.
Όσον αφορά τα «λάικ», για αυτό το φαινόμενο, αξίζει μια ξεχωριστή… επιστολή! Τα παιδιά, ανάμεσα σε τόσα σόσιαλ μίντια, ίσως θα είχαν πολλά να μας πουν για το «λάικ», με την οξυδέρκεια που τα διακρίνει. Το «λάικ», ακριβώς επειδή είναι μια επώνυμη έκφραση γνώμης, άρα και μια προσωπική προβολή, δεν μπορεί να είναι ένα απλό «μου αρέσει». Τουλάχιστον δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό.
Ίσως αυτό εξηγεί γιατί τα «λάικ» δεν συμβαδίζουν πάντα με την επισκεψιμότητα των σελίδων. Ίσως πάλι εξηγεί και γιατί – κατά τα φαινόμενα – μπαίνουν πάντα ευκολότερα σε «ευκολότερα» θέματα.
Είναι θετικό για κάθε επιστολή να υπάρχουν απόψεις και ανατροφοδότηση από τους αναγνώστες, κι είναι πολύ ευχάριστο ότι μέσα από το βήμα επικοινωνίας αυτό, αγαπητέ αρχισυντάκτη, υπάρχει τελικά η δυνατότητα να φτάνουν στην… επιστολογράφο!
Καθώς γιορτάζουμε την είσοδό μας στον τρίτο αιώνα από την Επανάσταση,
Χρόνια Πολλά!
Η Παραπαιδαγωγός
Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Τρεις βίδες όλες κι όλες…
Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Χριστουγεννολούλουδα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ακρωτηριασμένη πόλη…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Άσχετη από Μουσική»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στοπ» για τους ποδηλάτες
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το «σχολείο του μέλλοντος»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Σάντα Μπίλης έρχεται»!
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Μέλλον χωρίς Παρελθόν
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στο διαδίκτυο είμαστε όλοι ενήλικες»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Δημόσια, Δωρεάν (τηλε)Εκπαίδευση»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Καταναλώνοντας προϊόντα βιασμού
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Αξιολογώντας το σχολείο «Κοινωνία»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: H εφηβική «επανάσταση της υποταγής»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: Μέχρι η υγιής Κοινωνία να γίνει μόδα…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το κόλπο της παραγραφής
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «όλοι σε φωνάζαν αρχηγό»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: “Έτσι κάνουν όλοι”
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Δεκαπέντε μαθητές: «Θα το αντέχαμε;»