Η Ρηνιώ της Ανατολής (14ο μέρος)

Παρασκευή, 05 Ιουλίου 2024 00:09

Η Ρηνιώ της Ανατολής (14ο μέρος)

Της Ικαριώτισσας

Δεύτερη χρονιά οι κατακτητές στη χώρα μας. Μέσα του ’42. Όσοι γλιτώνουν από τα μπλόκα, τις εκτελέσεις, πεθαίνουν από πείνα και τύφο. Καθημερινή εικόνα που πλέον τείνει να τη συνηθίσει το μάτι μας. Λένε πως μετά τη δίψα η πείνα είναι το χειρότερο καλό.

Το ήξεραν όλοι στη γειτονιά, το ήξερε και ο μέχρι πρότινος μπακάλης, μια που τώρα δεν είχε τίποτα να πουλήσει σε κανέναν. Τα ράφια αδειανά και οι χάρτινες ή πάνινες σακούλες κάποτε στέκαν όλορθες με τσιτωμένη την κοιλιά τους από όσπρια, ζάχαρη, αλεύρια. Και στα ράφια στη σειρά τα μικρά και μεγάλα κονσερβάκια με τα λαχταριστά κορν μπιφ.

Ξέχασα να σας πω το όνομά του. Λοιπόν ο κυρ ΣΠΥΡΟΣ, ο καλοσυνάτος μπακάλης μας, γραφικός με την ποδίτσα του που δεν έπαψε να τη φορά κι ας μην είχε χρήση πια, κρεμασμένη από τον λαιμό με κορδόνια και στη μέση ζωσμένη οριακά, μια που η κοιλίτσα του δεν έλεγε να φυράνει ούτε από την πείνα.

Ο κυρ ΣΠΥΡΟΣ ήταν γνωστός από το νταραβέρι που είχε με τους μεγαλέμπορους. Εκείνοι, όπως ο καθένας, κοιτούσαν το συμφέρον τους. Πιο πολύ τώρα που τους δίνεται η ευκαιρία να πλουτίσουν περισσότερο. Πουλούσαν τα εμπορεύματά τους, είχανε τις αποθήκες τους, κρατάγανε τα δευτέρια τους με τα χρέη.

Τα παιδιά της γειτονιάς μα και παραπέρα τον γνώριζαν τον κυρ μπακάλη. Έτσι τον έλεγαν. Περίμεναν να περάσει ο χρόνος, εκεί κοντά στα Χριστούγεννα, η γιορτή του, να του πουν τα χρόνια πολλά και να πάρουν το κέρασμα, πλούσιο, καραμέλες, γλειφιτζούρια και μια χούφτα ρεβίθια ανάλατα αλλά πλυμένα, μάλλον στραγάλια θα ήταν. Μαζί και οι ευχές για καλά Χριστούγεννα κυρ ΣΠΥΡΟ, ελπίζοντας στο κατιτίς περισσότερο, έστω λίγες σταφίδες. Ας είναι, ό,τι φιλεύεις τον άλλο καλοδεχούμενο, έτσι για να έχει και το στομάχι δουλειά, να κάνει ότι λειτουργεί.

Η γενιά της ΡΗΝΙΩΣ, πάνω κάτω 40 τώρα, στην αρχή του πολέμου, σαστισμένη, απροετοίμαστη σε όλα τούτα που ζούσαν. Μα οι νεότεροι, με φούρια της νιότης, είχαν βάλει σκοπό της ζωής τους να μην μείνουν με σταυρωμένα χέρια απέναντι στον ΙΤΑΛΟ-ΓΕΡΜΑΝΟ-ΒΟΥΛΓΑΡΟ (βλέπετε τριπλή κατοχή).

Μετά την πρόταση του ΛΕΥΤΕΡΑΚΗ, που τώρα είχε αντρώσει απότομα, αν και παρέμενε ένα πρότυπο από πείνα αχαμνό αγόρι, μαζεύτηκαν πέντε ή και παραπάνω, μα και δυο κορίτσια, όλα στη γιάφκα. Έτσι το έλεγαν το καρβουνιάρικο, αναμεταξύ τους. Είπαν πολλά, ακούστηκαν προτάσεις και τέλος.

Ίσια στο σπίτι-μπακάλικο ο κυρ ΣΠΥΡΟΣ έμενε στο πίσω μέρος, σε μια καμαρούλα μικρή τόσο ίσα που να μπορεί να παίρνει στροφές. Είπαμε την κοιλίτσα την κουβάλαγε προίκα. Είχε συνηθίσει τη μυρωδιά του μπακαλιάρου, της ρέγκας, της σαρδέλας, όλα παστωμένα με αλάτι, που τα χέρια του κυρ ΣΠΥΡΟΥ σε καλούς καιρούς ήταν τόσο αλμυρά που αν σε χαιρετούσε αλμύριζαν και τα δικά σου. Είπαμε, τον καλό καιρό.

Λοιπόν η απόφαση ομόφωνη, ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ αρχηγός, η τόλμη και η αφοβία φάνηκαν από νωρίς στον αρχηγό. Παίρνει το λόγο: Κυρ ΣΠΥΡΟ, μιλάει χωρίς δισταγμό στον αγουροξυπνημένο μέχρι πρότινος μπακάλη, ήρθαμε γιατί ξέρουμε καλά, καταλαβαίνουμε πως με τον τρόπο σου μπορείς, όσο να πεις, να βοηθήσεις να μην πεθάνουμε από την πείνα. Και μάλιστα να δείξεις ότι συμμετέχεις κι εσύ σε μιαπράξη αντίστασης.

Άφωνος ο κυρ ΣΠΥΡΟΣ στέκει ολόρθος δίπλα στο στρωσίδι του και δεν πιστεύει αυτά που ακούει από ένα παιδί, που μέχρι χτες, που λέει ο λόγος, αμούστακο γυρόφερνε τα δρομάκια στον ΠΕΙΡΑΙΑ για να μοιράσει τον πάγο.

Τώρα με λόγο μεστό και πειστικό του αραδιάζει περίπου όλο το σχέδιο. εμπιστοσύνη στον καλοκάγαθο κυρ ΣΠΥΡΟ. Έπρεπε να του δείξουν εμπιστοσύνη. Του μιλούν για τον κατακτητή, για τους μαυραγορίτες και τους συνεργάτες τους, για την πείνα, τον θάνατο, την αντίσταση με ό,τι τρόπο μπορεί ο καθένας.

Θα σου αφήσουμε δυο μέρες καιρό να το σκεφτείς και θα ξανάρθουμε.

Δεν έχω και πολύ να σκεφτώ. Θα ‘ρθετε αύριο και εγώ θα σας έχω έτοιμο το σχέδιο, τον τόπο και που τα έχουν αποθηκεύσει, πως τα έχουν καταγράψει, που τα κλέβουν με βία σε πλιάτσικο από τα νοικοκυριά. Όλα όσα θα χρειαστείτε. Αφού εσείς δεν φοβάστε στην αρχή της ζωής σας, εγώ τι να φοβηθώ, τα νιάτα μου (ή την ομορφάδα μου, ήθελε να πει) ή την οικογένεια που δεν έχω. Τραβάτε μπροστά και εγώ θα είμαι έτοιμος αύριο τέτοια ώρα. Μήπως έχω γυναίκα και με πιλατεύει ολοβραδίς και να μην προλάβω; Θα σας έχω έτοιμο το σχέδιο, θα είμαι ορθός και θα σας περιμένω.

ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-