Ρωσική Επανάσταση (5ο κείμενο)

Κυριακή, 04 Δεκεμβρίου 2022 02:28

Ρωσική Επανάσταση (5ο κείμενο)

Η εξάντληση των ζωντανών δυνάμεων και η αδυναμία των υλικών συνθηκών επιβάλλουν τη θέλησή τους

Του Σωτήρη Βλάχου

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑ

Μαζί με αυτά που ήδη αναφέρθηκαν, η Επανάσταση καταγράφει και άλλα παγκόσμια πρώτα:

Δημιουργία βιβλιοθηκών στα εργοστάσια.
Στόχος για δημιουργία δημόσιων πλυντηρίων και εστιατορίων για να αποκτήσουν οι προλετάρισες ελεύθερο χρόνο για τη διοίκηση του κράτους τους (πρώτο και τελευταίο).
Συνελεύσεις των επιτροπών των εργοστασίων για το πώς να αλλάξουν τον κόσμο αλλά και τον εαυτό τους (πρώτο και τελευταίο).
Συνελεύσεις των επιτροπών των εργοστασίων αλλά και δράσεις για αντιμετώπιση της μάστιγας του αλκοολισμού που τα χρόνια μετά την επανάσταση και παρά τις άθλιες οικονομικές συνθήκες είχε για πρώτη φορά σημειώσει σημαντική μείωση (πρώτο και τελευταίο)
Προπαγανδίστηκε και απλώθηκε το διάβασμα λογοτεχνίας στο κόκκινο στρατό. Και αυτό αλλά και η ύπαρξη στρατού που δεν αποτελείτο από μόνιμους αλλά από εργαζόμενους ήταν πρώτο και τελευταίο.

ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Τα επόμενα χρόνια η επίδραση της Ρωσικής Επανάστασης ήταν καταλυτική.

Μαζικά κόμματα, διασπάσεις των σοσιαλιστικών κομμάτων που υπήρχαν, προσδένονταν στην Τρίτη Διεθνή, το Παγκόσμια Κόμμα της εργατικής τάξης όπως την οραματίστηκε ο Λένιν.

Το Πρώτο συνέδριο (της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, Μάρτιος 1919) περιλάμβανε 51 αντιπροσώπους από 33 χώρες, το Τέταρτο, (Νοέμβριος –Δεκέμβριος 1922) 408 αντιπροσώπους από 61 χώρες

Οι στόχοι της Επανάστασης από τους οποίους η νίκη στη Ρωσία δεν ήταν παρά ένα πρώτο βήμα φαίνονταν να μπαίνουν σε ακτίνα βολής.

«Το σώμα μας των εργατών και των αγροτών που στηρίζει τη σοβιετική εξουσία είναι ένα από τα στρατεύματα του μεγάλου παγκόσμιου στρατού». (Λένιν)

Οι εργάτες και αγρότες της χώρας που έκανε πρώτη την επανάσταση δεν ήταν παρά μέρος του παγκόσμιου στρατού…

Την Ευρώπη σάρωσαν εξεγέρσεις. Δύο στην ίδια τη Γερμανία, το 1921 και το 1923 που καταπνίγηκαν στο αίμα.

Η υπεράσπιση από τα σοσιαλιστικά κόμματα αυτού που υπήρχε, της έννομης τάξης, που τελικά δεν ήταν παρά η υπεράσπιση των πολιτικών και των τάξεων που είχαν αιματοκυλίσει τον κόσμο, σε συνδυασμό με την πιο άγρια καταστολή από μέρους των κυβερνήσεων, ήταν ο κύριος παράγοντας της ήττας.

ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Οι προλετάριοι, οι άνθρωποι του λαού που ηγήθηκαν της Επανάστασης αλλά και της αντίστασης στον εμφύλιο πόλεμο, είχαν φύγει για το μέτωπο «αμούστακοι νέοι και επέστρεψαν, όσοι επέστρεψαν, γέροι με γκρίζα μαλλιά» . Έβρισκαν παρηγοριά στα υπόγεια μπαρ και τις γυναίκες της νύκτας.

Προσπάθειες για λειτουργία δημόσιων εστιατορίων και πλυντηρίων, παιδοκομικών σταθμών και νηπιαγωγείων που θα έδιναν χρόνο στις γυναίκες να συμμετέχουν στην διοίκηση του κράτους αποτυγχάνουν.

Η γυναίκα συνεχίζει να είναι δούλα μέσα στο σπίτι και να αναλώνει όλη την ύπαρξη της στη συντήρηση του και στο μεγάλωμα των παιδιών μέσα σε πολύ καθυστερημένες υλικές συνθήκες. Και να κυριαρχείται από όλες τις δεισιδαιμονίες που κληρονόμησε το χιλιόχρονο φεουδαρχικό καθεστώς σε σχέση με τη θρησκεία.

Η εξάντληση των ζωντανών δυνάμεων και η αδυναμία των υλικών συνθηκών επιβάλλουν τη θέλησή τους.

Το 1923 που γράφτηκε το βιβλίο, «Προβλήματα της καθημερινής ζωής»(Τρότσκι) ήταν σημαδιακό. Η ήττα της Γερμανικής Επανάστασης ήταν το κτύπημα που άφησε να αναδυθεί όλη η εξάντληση από την υπερπροσπάθεια ενός ολόκληρου λαού. Αλλά και όλη η υλική καθυστέρηση.

Τα Σοβιέτ, τα εκλεγμένα και ανακλητά σώματα των εργατών, αγροτών και στρατιωτών που είχαν αναλάβει τη διοίκηση του κράτους και που εκλέγαν το Ανώτατο Σοβιέτ που απαρτιζόταν από όμοιους τους, έμειναν χωρίς ενάργεια αλλά και άτομα.

Η ελπίδα της διεθνούς επανάστασης εξανεμιζόταν και μαζί της η ενέργεια μέσα στις φλέβες της επαναστατημένης τάξης και ο ρόλος των Σοβιέτ.

Ο Neil Faulkner εκφράζει θεωρητικά τις συνθήκες με ένα απαράμιλλο τρόπο.

«Ο ριζοσπαστικός ιδεαλισμός και ο λαϊκός ενθουσιασμός θα μπορούσαν να διατηρήσουν την επανάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά δεν θα μπορούσαν να ξεπεράσουν την πείνα, το κρύο και τις ασθένειες…

«Για να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το εργατικό κράτος πρέπει να σπάσει την απομόνωσή του και να αποκτήσει πρόσβαση στα ευρωπαϊκά αποθέματα βιομηχανικής ισχύος…»

«Εάν, από την άλλη πλευρά, παρέμενε απομονωμένο και αβοήθητο, τελικά θα υπόκυπτε…

«Μόνο η παγκόσμια επανάσταση θα μπορούσε να σώσει το μπολσεβίκικο καθεστώς

«Μια «πολιορκημένη» σοσιαλιστική οικονομία μπορεί μόνο να είναι προσωρινή. Τελικά, είτε η φτώχεια και η ανασφάλεια θα αναγκάσουν την επανάσταση να στραφεί ενάντια στον εαυτό της (to turn in on itself)... ή το εργατικό κράτος θα υποκύψει σε εχθρική πίεση…»

(Neil Faulkner, «A People’s History of the Russian Revolution»)