Η μεταξύ του γνωριμία άλλωστε ήταν παλιά και επέτρεπε και στις δύο να υπερβαίνουν τις όποιες διαχωριστικές γραμμές της τυπικότητας και οι εκμυστηρεύσεις της μιας προς την άλλη να είναι ειλικρινείς. Και έτσι λοιπόν η Γιολάντα μίλησε “ντόμπρα και σταράτα” με τη Ρόζα και παρόλο το σεβασμό προς την ηλικία της την έφερε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, την οποία η Ρόζα επιμελώς απεφευγε κλεισμένη στη γυάλα του παρελθόντος, όπου βέβαια είχε βρεθεί με τη θέλησή της, επιθυμώντας να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη του πατέρα της, Αιμίλιου Κοντόσαυρού και του περιβόητου πλέον αρχείου του, το οποίο η Ρόζα θεωρούσε κληρονομιά προς αυτήν και ήθελε να το προστατεύσει από κακόβουλες προσεγγίσεις.
Η Γιολάντα λοιπόν με τα όσα της είπε την έκανε να αρχίσει να έχει αμφιβολίες για την αξιοπιστία αυτού του αρχείου και άλλωστε και ο ίδιος ο Αιμίλιος Κοντόσαυρος, ανέκαθεν άνθρωπος του παρασκηνίου, ουδέποτε υπήρξε αξιόπιστος και για πολλές πλευρές του η λατρεμένη του κόρη, Ρόζα, συχνά υποψιαζόταν πως ήταν σκοτεινές.
Παρόλα αυτά η προσήλωσή της στο παρελθόν παρέμενε και τώρα η Γιολάντα την ταρακουνούσε για τα καλά με τα όσα της έλεγε και κυρίως με τα όσα της έδειχνε, τεκμήρια του παρελθόντος διόλου ευχάριστα για τα πεπραγμένα του Αιμίλιου.
Γιατί όμως τόσο ενδιαφέρον από πλευράς Γιολάντας να αποκαθηλώσει από το βάθρο του τον Αιμίλιο Κοντόσαυρο στα μάτια της ευκολόπιστης κόρης του;
Κια ποια η σχέση των δύο γυναικών με τον Σώζοντα Γουηβέριο στο παρελθόν και ποιος τελικά ο ρόλος της Λουίζας Μπρανκούρ; Πολλά ερωτήματα πλέον μαζεύονται.
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-