Η Ρηνιώ της Ανατολής (22ο μέρος)

Παρασκευή, 13 Σεπτεμβρίου 2024 00:56

Η Ρηνιώ της Ανατολής (22ο μέρος)

Της Ικαριώτισσας

Ένα χρόνο και βάλε έμεινε η ΡΗΝΙΩ στη μεραρχία της. Με το όπλο παραμάσχαλα και τις παλάσκες χιαστί. Μα δεν της ταίριαζε η αντάρα της μάχης.

Έδειξε όλη την πειθαρχία που έπρεπε. Μπροστάρα σε ό,τι της ανέθεταν οι ανώτεροι. Πάντα με αυτοθυσία και ηρωισμό. είχε πολλές φορές τιμηθεί από τους ανωτέρους της.

Ήταν περίπου 45. σε αυτή την ηλικία είναι περηφάνεια να σε τιμούν οι συναγωνιστές σου για το ήθος σου και τη γενναιότητά σου.

Μα όταν στήθηκε το πρόχειρο υπαίθριο νοσοκομείο για τους τραυματίες (και ήταν πολλοί αυτοί) η ΡΗΝΙΩ βγήκε στην αναφορά και ζήτησε να τη βάλουν σε αυτό που ήξερε να κάνει πιο καλά από κοπελούδα. ΝΟΣΟΚΟΜΑ στο πρόχειρο νοσοκομείο. Βλέπετε είχε πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο της με τα γιατροσόφια, τα ματζούνια, τα γεννητούρια όποτε χρειαζόταν η βοήθειά της.

Έτσι η ΡΗΝΙΩ βρέθηκε από τους πρώτους ξανά που στήριξαν τη λειτουργία του ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ του Δ.Σ.Ε., δίπλα από έναν γιατρό ξακουστό και ήρωα. Τον ΠΕΤΡΟ, έναν λεβέντη και ομορφάντρα που συνειδητά διάλεξε το βουνό για το λειτούργημά του.

Μαζί με τον σ. ΠΕΤΡΟ η ΡΗΝΙΩ μεγαλούργησε. Τα νέα παιδιά, οι λαβωμένοι, έβλεπαν στη ΡΗΝΙΩ τη μάνα και την αδελφή τους. Και η ΡΗΝΙΩ όλα τα παιδιά παιδιά της.

Εκεί στις κορφές του ΓΡΑΜΟΥ και του ΒΙΤΣΙ γράφτηκαν με χρυσά γράμματα η ΛΕΥΤΕΡΙΑ , η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Η ΡΗΝΙΩ έφτασε στην κορύφωση της προσφοράς και αυτοθυσίας. Έτσι κι αλλιώς είχε μάθει στη ζωή της πάντα να προσφέρει στους άλλους άδολα ό,τι είχε ο πλούσιος κόσμος μέσα της.

Την βλέπω με τη φαντασία μου να σέρνει το χορό με έναν ποιητή, ΓΑΛΛΟΣ ήταν, ΕΛΙΑΡ τον λέγαν, που ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον ηρωισμό των ελεύθερων ανθρώπων και ήρθε να πολεμήσει μαζί τους με το μόνο όπλο που είχε, το μολύβι και το μικρό μπλοκάκι, γράφοντα ατέλειωτα ποίηση και δόξα.

Αν και να βλέπατε τους χορούς και το καμάρι που χόρευαν οι αγωνιστές στην ανάπαυλα, έστω και ολιγόωρη, της μάχης και της αντάρας με τους πουλημένους, κιοτήδες, ρουφιάνους, ταγματασφαλίτες, φαντάρους ορκισμένους εχθρούς ακόμα και για τα αδέλφια τους.

Εκεί στα αμπριά και στα ταμπούρια γράφτηκε η ιστορία και η ΡΗΝΙΩ με σηκωμένα τα μανίκια της είχε τη δική της θέση, τη δική της ΠΡΩΤΙΑ

Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-