Η ομήγυρη πάντως ήταν προφανώς ενοχλημένη και δεν έκρυψε την ενόχλησή της και αργότερα στο Αρχοντικό, κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος. 

Εκεί πια ξεσάλωσαν λέγοντας ο καθένας ό,τι ήθελε. 

Αν και απών από το γεύμα ο Σαρδόνιος Γουηβέριος, ήταν τελικά ο πρωταγωνιστής. 

Ποιος ήταν όμως ο Σαρδόνιος και γιατί τέτοια αντιπάθεια έως εχθρότητα στο πρόσωπό του;

Τον ακολουθούσε το προσωνύμιο “νοσταλγός”, που ο ίδιος θεωρούσε τιμητικό γι’ αυτόν αλλά οι άλλοι το χλεύαζαν. 

Έλεγαν πως αρεσκόταν να αυτοχαρακτηρίζεται νοστλαγός με δήθεν ρομαντική διάθεση ενώ κατά βάθος ήταν ένας κοινός αριβίστας. 

Ήταν φανερό πως δεν είχε συμπάθειες στους ομηγυρούντες και τα δύο ζευγάρια της ιστορίας που απλώς ήταν παρευρισκόμενα δεν ήξεραν τι θέση να πάρουν. 

Ευτυχώς πάντως που δεν ζήτησαν τη γνώμη τους. Άλλωστε τον Σαρδόνιο Γουηβέριο ούτε που τον είχαν ξαναδεί ούτε και είχαν ακούσει οτιδήποτε γι’ αυτόν.

Ποιος ήταν ο Σαρδόνιος αναρωτιώταν και ο γράφων περιδιαβαίνοντας τα στενά της γραφικής Αιγινήτικης ενδοχώρας, που είναι μια συνεχή έκπληξη για κάθε περιπλανώμενο επισκέπτη και χαίρεται να περιδιαβαίνει σε αυτά. 

Μπροστά στο λαογραφικό μουσείο της Αίγινας, στην οδό Σπύρου Ρόδη 16, στάθηκε. Πρόκειται για ένα νεοκλασικό κτίριο του 1828, κληροδότημα της Πολύμνιας Ηρειώτη στο Δήμο Αίγινας. 

Στον πρώτο όροφο του κτιρίου έχει διαμορφωθεί το “Αιγινήτικο σπίτι” όπου εκτίθενται παλιά έπιπλα, φορεσιές, πίνακες και άλλα αντικείμενα, ενώ στο ισόγειο υπάρχουν διαμορφωμένα το “Σπίτι του ψαρά” και το “Χωριάτικο σπίτι”. Και στους δύο χώρους βρίσκονται είδη αλιείας, εργαλεία γεωργίας και άλλα εκθέματα. 

Στον ισόγειο χώρο, όπως και στην αυλή του κτιρίου γίνονται ποικίλες εκδηλώσεις κατά καιρούς, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. 

Στο ισόγειο ήταν που είδε τον Σαρδόνιο με τον Ιάσονα Γουηβέριο να συνομιλούν. 

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-