Ήταν μια γνωστή εβραϊκή παροιμία που είχε πει ο υποψιασμένος περιπλανώμενος αλλά τα δύο ζευγάρια δεν κατάλαβαν γιατί την είπε εκείνη τη στιγμή. 

Τον ρώτησαν αλλά εκείνος δεν απάντησε. Απλά χαμογέλασε και άρχισε να τους ιστορεί τα περί Κάστρου, που για πολλά χρόνια ήταν το επίκεντρο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων της αισιόδοξης πόλης των ομηρικών ιβίσκων και ως κορυφαία πολιτιστικά και κοσμικά σημεία αναφοράς αυτών των εκδηλώσεων, ήταν η έναρξη και η λήξη του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, όπου επώνυμοι έδιναν το δικό τους παρών. 

Στάθηκε ιδιαίτερα στην κοσμική διάσταση χωρίς να παραβλέπει την καλλιτεχνική, γιατί τότε η πόλη ζούσε δικές της ξεχωριστές μέρες και κυρίως νύχτες κοσμικής δόξας, κατακαλόκαιρο κάθε χρόνο και μήνα Ιούλιο, όπως επισήμανε και μάλιστα με έμφαση. 

Αλλά όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν, κατέληξε, μιας και πλέον οι περισσότερες εκδηλώσεις του ΔΦΧΚ γίνονται πλέον στο Μέγαρο Χορού. Δεν τους προέτρεψε ωστόσο να το επισκεφθούν. 

Ολοκληρώνοντας την περιήγησής τους στο Κάστρο τα δύο ζευγάρια, με ξεναγό τους πάντα τον υποψιασμένο περιπλανώμενο, κατηφόρισαν προς το Ιστορικό Κέντρο και μέσω της οδού Μπενάκη έφτασαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο οποίο και εισήλθαν και περιηγήθηκαν στο χώρο, θαυμάζοντας τα πολύ ενδιαφέροντα, ομολογουμένως, εκθέματα μαζί με τον ξεναγό τους. 

Όταν εξήλθαν καταγοητευμένοι από την εντυπωσιακή περιήγηση, εκείνος του προέτρεψε να επισκεφθούν και άλλους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσσηνίας και αποχαιρετώντας τους έδειξε απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο ένα χώρο και τους είπε. Εδώ κάποτε ήταν η Μυλόπετρα

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-