Η τελική φάση της εξέγερσης των Τουρκοκυπρίων

Κυριακή, 23 Απριλίου 2023 02:24

Η τελική φάση της εξέγερσης των Τουρκοκυπρίων

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ

Του Σωτήρη Βλάχου

ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ

Μέσα στις εξελίξεις που αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενο μας και την ταξική σύγκρουση που έπαιρνε ολοένα και πιο οξυμμένη μορφή, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κατάθεσε στις 11 Νοεμβρίου του 2002 σχέδιο λύσης που θα γινόταν γνωστό σαν Σχέδιο Ανάν.

Τίποτα δεν προμήνυε ότι θα είχε διαφορετική τύχη από την δέσμη ιδεών Γκάλι ή άλλες προσπάθειες πιο πριν. Όμως ο τ/κ λαός στο σύνολο του πια, ένοιωσε ότι μια τέτοια λύση, μαζί με την ευρωπαϊκή προοπτική, τον εξασφάλιζε από τον ε/κ εθνικισμό, ήταν μια ευκαιρία για ειρήνη και έτσι κινήθηκε ενάντια σε όσους χρησιμοποιώντας το εθνικό ζήτημα καταδυνάστευαν το λαό.

Στις 27 του Νιόβρη η πλατφόρμα Αυτή η Χώρα Είναι Δική μας, που αποτελούσε το συνασπισμό όλου του συνδικαλιστικού και αντιπολιτευόμενου πολιτικού χώρου όπως ήδη τονίσθηκε και που έκλεινε ήδη περίπου δυόμισι χρόνια ζωής, συγκάλεσε συλλαλητήριο υπέρ του σχεδίου Ανάν και της επανένωσης της Κύπρου.

«Τριάντα χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν ανέλπιστα σε ένα συλλαλητήριο που ήταν τεράστιο όχι μόνο για τα

δεδομένα της τουρκοκυπριακής κοινότητας αλλά και ολόκληρης της Κύπρου...»

Η Πλατφόρμα φανερά πια συντονιζόταν με τις μάζες στην πιο μεγάλη μέχρι εκείνη την στιγμή κινητοποίηση που σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της ομιλίας του Αχμέτ Μπαρτζίν, προέδρου της συντεχνίας των καθηγητών, θα σημάδευε μια νέα εποχή στην κυπριακή ιστορία:

«Αυτή η μέρα είναι τεράστιας σημασίας για τον αγώνα μας για ειρήνη, δημοκρατία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι η μέρα που μαζευτήκαμε για να φωνάξουμε ότι θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια...

«Αυτή η μέρα είναι τεράστιας σημασίας γιατί παίρνουμε το μέλλον μας στα χέρια μας…

«Αυτή τη μέρα θα φωνάξουμε ότι είμαστε και εμείς λαός…

«Παίρνουμε την ευκαιρία να πούμε ότι είμαστε πολιτικά ίσοι με τους ελληνοκύπριους. Υπάρχει ένα σχέδιο που μας παρέχει αυτή την ισότητα...

«Σε αυτή την χώρα οι ηγέτες είναι σαν τον Σάχη της Περσίας, σαν τους Σουλτάνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αποτελούν ένα μεγάλο εμπόδιο για την λύση...

« Κλείνουν τα αυτιά τους μπροστά στην φωνή του λαού διότι τη φοβούνται...

«Είσαστε φασίστες δικτάτορες. Θα σας στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας διότι κατηγορείτε σαν

προδότες και συνεργάτες των ελληνοκύπριων τους ανθρώπους που θέλουν ειρήνη, δημοκρατία και ένταξη στην ευρωπαϊκή ένωση...

«Αρκετά ως εδώ. Ερχόμαστε σαν παλιρροϊκό κύμα, σαν κύμα της ειρήνης...

«Εμείς οι άνθρωποι της Τουρκίας, της Ελλάδας, οι Τουρκοκύπριοι, οι ελληνοκύπριοι, που θέλουμε ειρήνη, ερχόμαστε. Θα καταστρέψουμε όλα τα εμπόδια που βάζετε, τα φασιστικά σας φράγματα. Δεν θα βρείτε τρύπα να κρυφτείτε...

«Θέλουμε να βάλουμε τέλος στο οικοδόμημά σας της λεηλασίας...

«Θέλουμε να αγκαλιάσουμε όλους τους λαούς του κόσμου» (Προδομένη Εξέγερση, Θέμος Δημητρίου, Σωτήρης Βλάχος)

Μια ομιλία από το χώρο του εξωπραγματικού.

Αυτό που συντελέστηκε στη Βόρεια Κύπρο μέχρι και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, μέχρι και το δημοψήφισμα στο οποίο το όχι των ελληνοκυπρίων ήταν το τελικό της κτύπημα, ήταν μια εξέγερση με κλασσικούς όρους.

Ήταν μια εξέγερση, κάτι που καταδεικνύεται όχι μόνο από το μέγεθος του συλλαλητηρίου στο οποίο είδη αναφερθήκαμε και των άλλων που ακολούθησαν στην συνέχεια, όχι μόνο από τα συνθήματα, «Ντενκτάς παραιτήσου κανένας δεν σε εμπιστεύεται» αλλά και από τα απίστευτα συμπεράσματα στα οποία οι ηγέτες είχαν καταλήξει και τα οποία οι μάζες αποδέχονταν, τα οποία συνέπαιρναν τις μάζες.

Και πάλι θα μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί το μέγεθος των γεγονότων αν φανταζόταν μια ανάλογη ομιλία από μια ανάλογη Πλατφόρμα σε Τουρκία ή Ελλάδα -μια ομιλία που δεν θα παρέμενε κρυφή στα όρια μιας κοινότητας 160 χιλιάδων ανθρώπων, όπως έγινε με αυτή την ομιλία. Μια ομιλία που τα πολιτικά μηνύματα της θα άλλαζαν την ιστορία της ευρύτερης μας τουλάχιστον περιοχής

Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Στις 26 του Δεκέμβρη στη δεύτερη μεγάλη κινητοποίηση οι διαδηλωτές έφταναν τις 40 χιλιάδες.

Στις 14 του Γενάρη του 2003 ένα τρίτο ακόμα πιο μεγάλο κύμα των 60 χιλιάδων κτύπησε το καθεστώς.

Στο τελευταίο συλλαλητήριο που κάλεσε η Πλατφόρμα στις 27 του Φεβρουαρίου οι διαδηλωτές αριθμούσαν, σύμφωνα με πολλές πηγές, τις 70 με 80 χιλιάδες με το Ρόιτερ να αναφέρεται σε συγκέντρωση 85 χιλιάδων ανθρώπων.

Το μέγεθος της διαδήλωσης, ακόμα και αν ο αριθμός δεν είναι ακριβής, διογκωμένος και αυτός μέσα στο παραλήρημα των ημερών και των γεγονότων, άγγιζε τα όρια του ασύλληπτου για μια κοινότητα που μόλις έφτανε τις 160 χιλιάδες μαζί με τους εποίκους. Οι αναλογίες είναι τρομακτικές, το καθεστώς βρισκόταν πια σε συνθήκες αναμονής της ανατροπής του.

Με το τέλος του συλλαλητηρίου τα γεγονότα πήραν ακόμα πιο αποφασιστικό χαρακτήρα. Η ανακοίνωση τύπου που η Πλατφόρμα κυκλοφόρησε την ίδια μέρα υπογράμμιζε, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, περισσότερο ίσως και από την ομιλία του Προέδρου του συνδικάτου των δασκάλων, ότι αυτό που συντελούνταν στην τ/κ κοινότητα ήταν εξέγερση:

«Ο τουρκοκυπριακός λαός έχει ακόμα περισσότερο δείξει την αποφασιστικότητά του για ειρήνη..

«Ο λαός μας χάνει την υπομονή του. Αντί ο λαός, ο Ντενκτάς και η ούτω καλούμενη κυβέρνηση θα είναι υπεύθυνη για τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν. Όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο λαός θα έχει την τελευταία λέξη» (Προδομένη Εξέγερση)

Το κλίμα της εξέγερσης άρχισε να αγγίζει και την ελληνοκυπριακή κοινωνία. Η τραγική ειρωνεία όμως ήταν ότι αυτή η ευαισθητοποίηση των ε/κ απέναντι στις εξελίξεις στην τ/κ κοινότητα, συνέπεσε χρονικά με μια έντονη προεκλογική περίοδο και την εγκατάσταση του ακραία εθνικιστή Παπαδόπουλου στο προεδρικό.

*Στην επόμενη έκδοση της στήλης την άλλη Κυριακή, «Το τείχος του διαχωρισμού της Κύπρου ραγίζει»