Κυριακή, 10 Απριλίου 2022 17:53

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Αντιμετωπίζοντας τον «έναν»

Koren Der Harootian, Prometheus and Vulture, 1948 Koren Der Harootian, Prometheus and Vulture, 1948

Αγαπητέ αρχισυντάκτη, 
                                             αν κατάλαβα καλά από το σχετικό άρθρο σας, την Παρασκευή το βράδυ κάποιος αποφάσισε να καταστρέψει για μια φορά ακόμη τον Ταΰγετο και – για τη ώρα – αυτό αποφεύχθηκε. Κάποιος το είχε αποφασίσει και πριν λίγο καιρό, πάλι στον Ταΰγετο και πάλι αποφεύχθηκε. Και κάποιοι άλλοι σε παλιότερους χρόνους που αποφάσισαν να καταστρέψουν βουνά και δάση τα κατάφεραν, εφ’ όσον έχουμε μαρτυρίες για σημεία εμπρησμού. Είναι οι περιστάσεις όπου όλοι, φύση και άνθρωποι, εξαρτόμαστε από έναν. Έναν παρανοϊκό; Έναν συμφεροντολόγο; Η Παιδαγωγική θα συνδέσει την ατυχή παιδική ηλικία του ανθρώπου αυτού με τις καταστροφικές αποφάσεις του και ίσως παραπέμψει στην Ψυχοπαιδαγωγική. Η ενήλικη κοινωνία, όμως, πρέπει να πάρει μια υπεύθυνη θέση κάποια στιγμή απέναντι στον «έναν», που αλλάζει με μια απόφασή του τη ζωή όλων μας προς το χειρότερο. Οφείλουμε να δούμε τί συμβαίνει  όταν «εξαρτόμαστε από έναν». 

Βέβαια, αυτός ο «ένας», δεν είναι πάντα μόνο ένας εμπρηστής, δολιοφθορέας, διεφθαρμένος, παρανοϊκός, ή ό,τι άλλο, που βρίσκεται ανάμεσά μας. 

Μπορεί να είναι εκεί ψηλά, στα μοναχικά αξιώματα, ο «ένας» που με μια απόφασή του θα γίνει ένας πόλεμος με χιλιάδες ή εκατομμύρια νεκρούς, θα γίνει ένα ατύχημα με παγκόσμιες επιπτώσεις, θα ενισχυθεί η κατάρρευση του κλίματος, ο αφανισμός της χλωρίδας και πανίδας και πάει λέγοντας. 

Όσο τραγικό είναι πόσο η ανθρωπότητα μπορεί να εξαρτάται από «έναν», άλλο τόσο τραγική είναι ιστορικά η αδυναμία της κοινωνίας να τον αντιμετωπίσει. 

 

* * *

 

Το ενδεχόμενο του αποκλίνοντος «ενός» έχει τεράστιο κόστος σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. 

Πληρώνουμε πολυσύνθετα συστήματα γραφειοκρατίας και πιστοποίησης για αυτόν τον «έναν», που προσπαθεί να τα παραβιάσει.  

Δημιουργούμε δαιδαλώδεις υπηρεσίες και συστήματα σε διαρκή και πλήρη ετοιμότητα και πληρώνουμε το τίμημα περιορισμών, για τον «έναν» που θα επιβουλευτεί το δημόσιο χώρο.

Και φυσικά δαπανούμε τεράστια ενέργεια σε πολλά επίπεδα, που ακόμη δεν είναι αρκετά, γι’ αυτόν τον «έναν», εμπρηστή, όπως προφανώς συνέβη προχθές στον Ταΰγετο.

Από την άποψη αυτή, η κοινωνία μας όχι μόνο δεν είναι αδιάφορη για την «εξάρτησή μας από τον ‘έναν’», αλλά καταβάλει προσπάθεια να τον αντιμετωπίσει.

Θεωρούμε, δεδομένο και αυτονόητο, πλέον, να πληρώνουμε το τεράστιο κόστος για να είμαστε όσο γίνεται ασφαλείς, από τον υποψήφιο «έναν» που προσπαθεί να  αγνοήσει τους πολλούς για το αποκλίνον συμφέρον του. 

Θεωρούμε τόσο δεδομένο αυτό το κόστος που καθημερινά καταβάλουμε, που δεν καταλαβαίνουμε πως με το ίδιο κόστος η κοινωνία μας θα μπορούσε να αντιμετωπίσει άλλα σοβαρά προβλήματα και να ευημερεί.

Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, η ιστορία έχει δείξει και πόσο ο «ένας» λειτουργεί ως πρόσχημα ώστε «ένας άλλος» να τον χρησιμοποιήσει για να προβάλλει τις δικές του επιβουλές. 

Δυστυχώς, στις μέρες μας, το κόστος αντιμετώπισης του «ενός» αντί να μειώνεται, φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στον καθημερινό πλέον κίνδυνο να μείνει η χώρα χωρίς δάση και η Πελοπόννησος χωρίς Ταΰγετο, αυξάνεται. 

Αρκεί, όμως αυτό; 

 

* * *

 

Τα πρόσφατα γεγονότα, με τον Ταΰγετο στην πραγματικότητα να σιγοκαίει όλο το Χειμώνα, και να απειλείται μέσα στην Άνοιξη έδειξαν πως δεν αρκεί. 

Αυτό που έσωσε το βουνό μας προχθές και δεν πρέπει με τίποτα να μας διαφύγει, ήταν πρώτα απ’ όλα η ωριμότητα των πολιτών στο θέμα της προστασίας της ζωής και της φύσης τους, που συνδυάστηκε με την πολιτειακή μέριμνα.

Μήπως, τελικά, είναι ανυπολόγιστης αξίας η ετοιμότητα και η προετοιμασία για το κακό; 

Μήπως, ήταν ανυπολόγιστης αξίας ήταν ο κατάλληλος εξοπλισμός; 

Μα πάνω απ’ όλα: 

Μήπως τελικά ήταν ανυπολόγιστης αξίας η συνεργασία; 

Η ομαδικότητα; 

Ο αλτρουϊσμός, η συνεργατικότητα και η ομοψυχία; 

Να αφήσουμε το «εγώ» και να πάμε στο «εμείς», που λέει η ιστορία, ως κοινωνία και ως πολιτεία, μπροστά στον «έναν» ή και τους περισσότερους που μας απειλούν καθώς έχουν χάσει τις αξίες τους; 

 

* * *

 

Αγαπητέ αρχισυντάκτη, νομίζω όλοι πρέπει να σταθούμε με προσοχή στα πολύ διδακτικά γεγονότα που περιγράφει το άρθρο σας.

Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κρατήσουμε το βουνό μας, το δάσος μας, τη ζωή μας.

Ναι, όλα φαίνεται να δείχνουν ότι μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κρατήσουμε τη ζωή μας.

Ως μια ώριμη κοινωνία.

 

Καλό Πάσχα να έχουμε

Η παραπαιδαγωγός





Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Τρεις βίδες όλες κι όλες…
Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Χριστουγεννολούλουδα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ακρωτηριασμένη πόλη…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Άσχετη από Μουσική»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στοπ» για τους ποδηλάτες
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το «σχολείο του μέλλοντος»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Σάντα Μπίλης έρχεται»!
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Μέλλον χωρίς Παρελθόν
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στο διαδίκτυο είμαστε όλοι ενήλικες»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Δημόσια, Δωρεάν (τηλε)Εκπαίδευση»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Καταναλώνοντας προϊόντα βιασμού
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Αξιολογώντας το σχολείο «Κοινωνία»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: H εφηβική «επανάσταση της υποταγής»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: Μέχρι η υγιής Κοινωνία να γίνει μόδα…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το κόλπο της παραγραφής
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «όλοι σε φωνάζαν αρχηγό»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: “Έτσι κάνουν όλοι”
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Δεκαπέντε μαθητές: «Θα το αντέχαμε;»
20 επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Απολογισμός: «κολαστήριο τρένων», «λάικ» και άλλα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Αγωγή των Μέσων» vs «Σοσιαλμιντιοκρατία»;
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Η κατσίκα του γείτονα» και «του χωριού»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Ποιός χορηγεί ποιόν;»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Του Θεού τα πράγματα»
Επιστολές μας παραπαιδαγωγού: Για να λέμε την «Αλήθεια»…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ο πιο σκληρός θάνατός μας...
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Θρυμματισμός» ή «αφανισμός»;
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: ‘Όχι άλλη… «Ανακύκλωση»!
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Σχολεία του «φαίνεσθαι» και του «είναι»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: «Δωρεά Αντισωμάτων COVID-19»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Διαγωνισμός Καλύτερου Εργολάβου»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: Προς «Φύλακες Φυλακτηρίων Γνώσης»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η αποτυχία των αθλητών
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Ανεξάρτητη Αρχή Δασικού Πλούτου»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Γιατί ρημάζουν τα χωριά μας
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ο «κάθε πικραμένος» και η Εκπαίδευση
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η «σκληρότητα» των «ήπιων δεξιοτήτων»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Εκφοβίζοντας την Παιδαγωγική
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Τα γονεϊκά δικαιώματα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ένα μεγάλο μουσικό «πείραμα»…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Απογραφή πληθυσμού και Εκπαίδευση
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Εικαστικά Ουδέτερη Πόλη»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Ο μίζερος είναι αήττητος»;
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Γελωτοποιοί με παιδιά» και «παραμύθια ζόμπι»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η δολοφονία της Επιστήμης