Εν ολίγοις ο Μπρεκ θεωρούσε τον εαυτό του μοναδικό ως ερευνητή και υπερασπιζόταν με πάθος αυτή την ιδιότητά του, γι’ αυτό και τον ενοχλούσε πολύ που δεν είχε καταφέρει ακόμα να λύσει το μυστήριο που αφορούσε το θάνατο της Φωτεινής Μανεστράκου. 

Και δεν ήταν μόνο η σχέση της με τον Ιάσονα Γουηβέριο, που τη θεωρούσε περίπλοκη σε σχέση με το τραγικό φινάλε της, αλλά και η δική του άδοξη σχέση μαζί της. Γιατί ο Μπρεκ είχε ερωτευτεί τη Φωτεινή, τη γνώριζε από παλιά, πριν αυτή ζήσει τον έρωτα με τον Ιάσονα, αλλά δεν της είχε ποτέ εκμυστηρευτεί τον έρωτά του, φοβούμενος πως εκείνη δεν θα ανταποκρινόταν. 

Έτσι παρέμεινε φίλος της, όπως και με την οικογένειά της. Γι’ αυτό και ανέλαβε με τόση επιμονή να λύσει τον γρίφο του θανάτου της και συνέχιζε να επιμένει πως ήταν δολοφονία και ας είχαν μεσολαβήσει τόσα χρόνια και όλοι πια είχαν πιστέψει πως ήταν ατύχημα. 

Τυπικά η υπόθεση είχε κλείσει αλλά όχι και για τον Μπρεκ, που τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ήταν αποφασισμένος να βρει την άκρη στην υπόθεση αυτή που θεωρούσε το μεγάλο του στοίχημα. 

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-