Και τώρα το ειδύλλιο ανάμεσα στον Σόζωντα και τη Μήντια ήταν μια ακόμη αφορμή να βρει τι επιτέλους συνδέει τους Γουηβέριους με τους Γουηβεράκους και τους Μανεστράκους. 

Γιατί ότι κάτι τους συνδέει το θεωρεί δεδομένο, όσο και αν είχε προσπαθήσει πάντως, παρακολουθώντας και το αφήγημα του γράφοντος “Η Ανώνυμη Κληρονβομιά των Γουηβέριων”, δεν είχε καταλήξει πουθενά. Αντίθετα ένιωθε πως είχε μπερδευτεί ακόμα περισσότερο. 

Να ξαναρωτήσει πάντως τον Σώζοντα και τη Μήντια το απέκλειε, ούτε φυσικά τον Ιάσονα. 

Τότε ήταν που σκέφτηκε τον Πότη Γουηβεράκο, με τον οποίο είχε καλή επαφή από παλιά και συν τοις άλλοις ο Πότης παραήταν φλύαρος όταν χρειαζόταν ή θεωρούσε πως μπορούσε να φανεί χρήσιμος. 

Και αυτή τη φορά είχε ανάλογη διάθεση, όπως διαπίστωσε. 

Ο Μπρεκ μόλις συναντήθηκαν κατάλαβε πως ο Πότης Γουηβέρακος ήταν διαθέσιμος και διατεθειμένος να μιλήσει και ξεκίνησε να το κάνει αρχίζοντας από την Κόκκινη Ομίχλη, που έκανε κατά καιρούς την εμφάνισής της ερχόμενη από την Αφρική, μαζί με την Αφρικανική σκόνη. 

Ήταν το μόνο στο οποίο συμφωνούσαν Γουηβέριοι, Γουηβεράκοι και Μανεστράκοι, που κατά τα άλλα οι διαφορές τους ήταν αβυσσαλέες, εξαιτίας της λεγόμενης ανώνυμης κληρονομιάς των Γουηβέριων, που ακόμα δεν είχε αποκτήσει όνομα και προέλευση και έτσι γινόταν ακόμα πιο μυστηριώδης. 

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-