Κυριακή, 19 Μαρτίου 2023 13:05

Συνδέεται ο νεοφιλελευθερισμός με την βία; Το παράδειγμα της εκπαίδευσης

Συνδέεται ο νεοφιλελευθερισμός με την βία;  Το παράδειγμα της εκπαίδευσης

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΜΙΑ ΠΑΡΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ

Αγαπητέ αρχισυντάκτη,

                                           εξοικειωθήκαμε πια με την βία, σήμερα προς τον διπλανό, αύριο προς εμάς. Υπάρχει όμως κάτι κοινό στην «προγραμματισμένη» κτηνώδη βία καταστολής των διαδηλώσεων ή των εξώσεων από πλειστηριασμούς με την «τυχαία» βία που διαμελίζει σώματα στα εγκληματικά δυστυχήματα σαν το πρόσφατο. Το κοινό σε όλες τις μορφές βίας είναι ότι ξεκινούν από μια άγρια κερδοφορική διάθεση για τα πάντα. Ακόμη και η ανθρώπινη ζωή ακούσαμε ότι εκτιμάται το πολύ 42.000 ευρώ ανά ψυχή. Τώρα που και στην εκπαίδευση η ωμή βία είναι καθημερινότητα με ξυλοδαρμούς εκπαιδευτικών και από τους γονείς, με αθρόο μπούλινγκ και από τους μαθητές προς τους εκπαιδευτικούς ίσως οι ρίζες τις ολοκληρωτικής αυτής βίας γίνονται πιο ξεκάθαρες. Και ίσως φτάνουν πίσω, πολύ πριν εμφανιστεί… ο Άνθρωπος!

 

 

 

Είναι ο «άγριος νεοφιλελευθερισμός» μια απώλεια της ανθρώπινης υπόστασης;

Το κυρίαρχο αυτό οικονομικό αφήγημα που ζούμε έμπρακτα, ο «άγριος νεοφιλελευθερισμός» αδιαφορεί για κάθε τί ανθρώπινο και κατατρώει τα πάντα στο βωμό του κέδρους.

Έτσι όμως δεν κατασπαράζουν τη λεία τους τα ζώα και ό,τι κτηνώδες και μη ανθρώπινο;

Φαίνεται παράλογο να ισχυριστούμε ότι ο «άγριος νεοφιλελευθερισμός» δεν είναι παρά μια επαναφορά του ανθρώπου στην προ-ανθρώπινη, κτηνώδη ή και υπο-κτηνώδη κατάσταση.

Αυτό όμως δεν γίνεται; Η ακόρεστη πείνα για χρήματα, η άσβηστη δίψα για κέρδος κάποιων «ανθρώπων» δεν αντικατοπτρίζονται στις κτηνωδίες «από άνθρωπο προς άνθρωπο» που ζούμε καθημερινά;

Δεν προτάσσουμε τους κυνόδοντές μας ξεσκίζοντας τις σάρκες του άλλου, κι όμως το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο, με διαφορετικούς, εκπολιτισμένους «κυνόδοντες».

Τα προϊστορικά ρόπαλα απλά μετεξελίχθηκαν σε οικονομικά εργαλεία εξουσίας.

 

 

 

«Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει».

Στη φύση θα βρούμε ζώα αλληλέγγυα μεταξύ τους, όπως ζώα που μεγαλώνουν τα ορφανά μικρά άλλων ζώων.

Ο άνθρωπος που δηλώνει πως ο συνάνθρωπος που δεν «προσαρμόζεται» σε ανθρώπινες – όχι φυσικές – επιταγές πρέπει να πεθάνει, δεν ξεπερνά σε κτηνώδη προαίρεση και τα ζώα;

Είναι δυνατόν να προτάσσουμε τη δαρβινική θεωρία της φυσικής επιλογής – γιατί περί αυτής πρόκειται – μιας αρχής της βιολογίας, ως αρχή του ανθρώπινου πολιτισμού του 21ου αιώνα;

Όμως ο άνθρωπος με την υποκτηνώδη προαίρεση παραμένει «άνθρωπος», έλλογο ον. Η εξομοίωση της ηθικής του με την ηθική ενός θανατηφόρου ιού δεν τον απομακρύνει από τον κόσμο των ανθρώπων.

Παραμένει στον κόσμο μας με το δικό του αξιακό σύστημα. Παραμένει με ανθρώπινες απαξίες.

 

 

 

 

Αυθεντικός εκφραστής των ανθρωπίνων αξιών είναι η παιδεία, η εκπαίδευση.

Δεν είναι λογικό, λοιπόν, η παιδεία να είναι αξιακά το απολύτως αντίθετο της άγριας κερδοφορίας;

Γι’ αυτό πλέον οι εκπαιδευτικοί ως εκφραστές της παιδείας, προσελκύουν τις βίαιες αντιδράσεις όχι μόνο του συστήματος της άγριας κερδοφορίας αλλά και των πολιτών που το ενστερνίζονται.

Ο γονιός που μεγαλώνει το παιδί του στις αξίες του άγριου νεοφιλελευθερισμού, αξιώνει και την ανάλογη εκπαίδευση γι’ αυτό.

Δεν είναι δυνατόν το παιδί να επιστρέφει έχοντας διδαχθεί τα όρια που επιβάλουν οι ανθρώπινες αξίες σε ένα σπίτι χωρίς τα όρια αυτά. 

Όμως στην δημόσια παιδεία εκπαιδευτικοί του άγριου νεοφιλελευθερισμού, δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που ακυρώνουν το αξιακό σύστημα κάποιων γονέων, προκαλώντας τους οργή, άρα και βία.

Επιπλέον όλο το σύστημα που απορρίπτει την παιδεία προετοιμάζει και πείθει τον γονιό, οργίζοντάς τον, ότι ο εκπαιδευτικός της εθνικής παιδείας πρέπει να εξοντωθεί. Και με την συστημική καταστολή δίνεται στον πολίτη το παράδειγμα της βίας.

 

 

 

Έτσι, το μπούλινγκ από τον μαθητή προς τον εκπαιδευτικό φαίνεται ό,τι πιο φυσιολογικό.

Οι μικρές, άδολες ψυχές, μιμούνται αβίαστα τα πρότυπα της κοινωνίας και των γονιών τους.

Χλευάζουν, βασανίζουν, επιτίθενται και  – σε κάποιες χώρες  βλέπουμε να σκοτώνουν – τους εκπαιδευτικούς τους.

Πολύ πρόσφατα στο εξωτερικό εκπαιδευτικός οδηγήθηκε σε αυτοκτονία από μια τέτοια κατάσταση.

Δείτε λοιπόν, αγαπητέ αρχισυντάκτη, την απλή συνάρτηση:

Απ΄ τη μια ο άγριος νεοφιλελευθερισμός κινείται στο αξιακό σύστημα μιας υποκτηνώδους, θαρρείς, κατάστασης.

Απ΄ την άλλη η παιδεία ήταν πάντα η οδός για τον Άνθρωπο, η έξοδος από την κτηνώδη, πόσο μάλλον από την υποκτηνώδη φάση του.

Άρα ο άγριος νεοφιλελευθερισμός χρειάζεται να απαλλαγεί από το μόνο πραγματικό εμπόδιο, την παιδεία που παρέχει η εκπαίδευση, με το μόνο σίγουρο μέσο που έχει, την βία.

«Σκοντάφτει» όμως, ίσως, στο γεγονός ότι και οι δύο βρίσκονται στο φάσμα της θεσμικότητας.

Έτσι, ο άγριος νεοφιλελευθερισμός αφήνει την παιδεία τελευταία στον κερδοφορικό κατασπαραγμό των πάντων και αυτοματοποιεί τους πάντες να τον βοηθήσουν.

Κάθε φορά που η καθημερινή ωμή βία που όλοι ίσως ζήσουμε κάποια στιγμή, φτάνει στην εκπαίδευση, ας μην έχουμε αμφιβολία μιας ακόμη ιστορικής στιγμής που μέλη της ανθρωπότητας εκπίπτουν εκεί που ούτε η φύση δεν το χωράει να εκπέσει.

Αυτό βέβαια έχει ξανασυμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας….

 

 

 

Καλή συνέχεια κάθαρσης σαρακοστής

 

Η παραπαιδαγωγός

 

 

 

 

 

Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Τρεις βίδες όλες κι όλες…
Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Χριστουγεννολούλουδα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ακρωτηριασμένη πόλη…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Άσχετη από Μουσική»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στοπ» για τους ποδηλάτες
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το «σχολείο του μέλλοντος»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Σάντα Μπίλης έρχεται»!
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Μέλλον χωρίς Παρελθόν
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στο διαδίκτυο είμαστε όλοι ενήλικες»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Δημόσια, Δωρεάν (τηλε)Εκπαίδευση»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Καταναλώνοντας προϊόντα βιασμού
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Αξιολογώντας το σχολείο «Κοινωνία»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: H εφηβική «επανάσταση της υποταγής»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: Μέχρι η υγιής Κοινωνία να γίνει μόδα…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το κόλπο της παραγραφής
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «όλοι σε φωνάζαν αρχηγό»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: “Έτσι κάνουν όλοι”
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Δεκαπέντε μαθητές: «Θα το αντέχαμε;»
20 επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Απολογισμός: «κολαστήριο τρένων», «λάικ» και άλλα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Αγωγή των Μέσων» vs «Σοσιαλμιντιοκρατία»;
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Η κατσίκα του γείτονα» και «του χωριού»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Ποιός χορηγεί ποιόν;»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Του Θεού τα πράγματα»
Επιστολές μας παραπαιδαγωγού: Για να λέμε την «Αλήθεια»…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ο πιο σκληρός θάνατός μας...
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Θρυμματισμός» ή «αφανισμός»;
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: ‘Όχι άλλη… «Ανακύκλωση»!
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Σχολεία του «φαίνεσθαι» και του «είναι»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: «Δωρεά Αντισωμάτων COVID-19»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Διαγωνισμός Καλύτερου Εργολάβου»
Επιστολές μιας Παραπαιδαγωγού: Προς «Φύλακες Φυλακτηρίων Γνώσης»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η αποτυχία των αθλητών
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Ανεξάρτητη Αρχή Δασικού Πλούτου»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Γιατί ρημάζουν τα χωριά μας
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ο «κάθε πικραμένος» και η Εκπαίδευση
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η «σκληρότητα» των «ήπιων δεξιοτήτων»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Εκφοβίζοντας την Παιδαγωγική
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Τα γονεϊκά δικαιώματα
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ένα μεγάλο μουσικό «πείραμα»…
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Απογραφή πληθυσμού και Εκπαίδευση
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Εικαστικά Ουδέτερη Πόλη»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Ο μίζερος είναι αήττητος»;
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Γελωτοποιοί με παιδιά» και «παραμύθια ζόμπι»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η δολοφονία της Επιστήμης
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Αντιμετωπίζοντας τον «έναν»
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το Αναστάσιμο και το Θανάσιμο
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Η επιστήμη βλάπτει σοβαρά την παιδεία
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Από τα επιδόματα ως την εθνική τραγωδία
Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Εκτός αν το συνηθίσουμε κι αυτό»