Ίσως από αυτό το τελευταίο πρέπει να ξεκινήσουμε, δηλαδή το γεγονός ότι μαθητές θα μεγαλώσουν χωρίς αναμνηστικά επειδή οι γονείς τους δεν άντεξαν το υψηλό κόστος και τον υψηλό παραλογισμό του «φακέλου» των σχολικών φωτογραφιών. Να δωρίζονται οι φωτογραφίες στους «φτωχούς» μαθητές, εκτός από μια αποφυγή του πραγματικού προβλήματος, είναι και αναξιοπρεπές. Πρέπει να απορρίπτουμε μια συλλογιστική «επιδομάτων», όταν είναι μια παράλογη και άδικη συλλογιστική.
Θα περίμενε κανείς τώρα που όλα τα κόστη εκτύπωσης έχουν πέσει, που ο καθένας με το κινητό του μπορεί να βγάλει μια αξιοπρεπέστατη φωτογραφία και να την εκτυπώσει με σχεδόν μηδενικό κόστος, να είναι οι σχολικές φωτογραφίες απόλαυση. Όχι μία μόνο, αλλά περισσότερες. Πολλοί εκπαιδευτικοί τις βγάζουν, τις μοιράζουν ψηφιακά και όλοι χαίρονται αυθεντικές σχολικές αναμνήσεις. Από που προέκυψε αυτή η «θυσία» στον θεό της χυδαίας αισχροκέρδειας, για ένα προϊόν πλαστό, στημένο και κακόγουστα σκηνοθετημένο;
Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι γονείς και οι κηδεμόνες στοχεύουν για το καλύτερο για τα παιδιά τους. Οι σύλλογοί τους είναι το λιγότερο αξιέπαινοι, αποτελούνται από γονείς που μέσα στην πίεση και την παντελή έλλειψη χρόνου που βιώνουμε όλοι, βρίσκουν, ναι, βρίσκουν προσωπικό χρόνο, ενέργεια και ψυχισμό για πολύτιμο εθελοντισμό. Προσπαθούν να κινητοποιήσουν την κοινότητα σε μια κοινωνία εκπαιδευμένη στην αδράνεια, την αδιαφορία και την ατομικότητα. Χίλια μπράβο σε όλους αυτούς τους γονείς και κηδεμόνες, αληθινά και δυνατά. Μήπως είναι ώρα να κάνουν τη διαφορά και στις σχολικές φωτογραφίες; Έτσι θα διδάξουν και στα παιδιά τους πως να γλιτώσουν από τη σπατάλη του φαίνεσθαι, από τη «δηθενιά» που κατατρώει πολιτισμικά τη χώρα χρόνια τώρα. Γονείς, κάντε τη διαφορά.
Όμως και πρακτικά να το δούμε, πού θα ανατρέξουμε στο μέλλον για να βρούμε τα αρχεία των φωτογραφιών; Στα φωτογραφία φαντάσματα – όσον αφορά τον τόπο μας – που κάνουν αρπαχτές σε όλη τη χώρα ή στον τοπικό φωτογράφο που είναι φωτογράφος και όχι… τυπογράφος και εισαγωγέας μπιμπελό; Ναι, η τοπικότητα έπρεπε να μας προβληματίζει. Στην ίδια μας την πόλη θα βρούμε πως θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Από τα εξωφρενικά κόστη για προϊόντα που δεν ζητήσαμε, ως την ευγένεια, την ανθρωπιά, τη λογική και τον σεβασμό στη συνεργασία.
Ήρθε, αγαπητέ αρχισυντάκτη, ένα μαθητούδι μου, σχεδόν κλαμένο, γιατί οι γονείς του απεγνωσμένοι του το ξεκαθάρισαν: «Σχολικές φωτογραφίες τέλος». Ας γίνω εγώ η φωνή όλων αυτών των γονέων που η αξιοπρέπεια και άλλοι σοβαροί προσωπικοί λόγοι δεν τους επιτρέπουν να εκφράσουν το πρόβλημά τους για αυτό το σημαντικό ζήτημα των σχολικών μας αναμνήσεων.
Ας αναλογιστούμε πως εμείς πρώτοι πρέπει να αλλάξουμε αυτό που θέλουμε να αλλάξει, και ας πούμε πως με αυτές τις συνθήκες που εντάσσονται στο κομμάτι της αγοράς που προσβάλλει τη νοημοσύνη και την αισθητική μας, σχολικές φωτογραφίες τέλος.
Επ’ ευκαιρία των ημερών, καλή ψήφο να έχουμε
Η παραπαιδαγωγός
