Για τα περισσότερα άλλωστε είχε προ πολλού αποφανθεί πως του ήταν αδιάφορα και βέβαια έδειχνε πως δεν αισθανόταν Μανιάτης, αν και η συγγένειά του με τους Γουηβεράκους και τους Μανεστράκους δεν γινόταν να αγνοηθεί.
Από τη στιγμή όμως που αποφάσισε να συναντηθεί με όσους πριν ήθελε να αποφύγει, ήταν αναγκαίο να βρεθεί στη Μάνη γι’ αυτό και δέχτηκε την πρόσκληση του Πότη, τον οποίο και σκόπευε να αξιοποιήσει την κατάλληλη στιγμή.
Απ’ τη μεριά του ο Πότης δεν φανταζόταν τι είχε κατά νου ο Βαλέριος και αγνοούσε ποιος ήταν ο Πελασγός Γουηβέριος, ενώ εξέφρασε και το παράπονό του γιατί δεν προσκλήθηκε στη συνάντηση της Αίγινας.
Παράπονο που εξέφρασε και στον Μπρεκ.
Παραπονιάρης εν ολίγοις ο Πότης αλλά και γενναιόδωρος οικοδεσπότης για τον φιλοξενούμενό του, τον οποίο και θέλησε να ξεναγήσει στο μανιάτικο τοπίο, ενώ του πρόσφερε και το φωτογραφικο λεύκωμα με τίτλο “Καλαβρία Μάνη Εγγύης Κόσμος”, με φωτογραφίες της Τζένης Λυκουρέζου και του Ανδρέα Ζαχαράτου, από τις “εκδόσεις Τόπος”.
Το ξάφνιασμα για τον Βαλέριο ήταν απροσδόκητο αλλά φρόντισε να το κρύψει για να αποφύγει και τις σχετικές ερωτήσεις του Πότη.
Αργότερα, όταν βρέθηκε στον ξενώνα του Πότη που έμενε, άφησε τη φαντασία του να ταξιδέψει και στους δύο τόπους.
Απέφυγε ωστόσο να θυμηθεί τα περάσματά του από την Καλαβρία, που ήταν άλλωστε πολύ πιο πρόσφατα και πολύ πιο έντονα από τα αντίστοιχα στη Μάνη.
Δεν ήθελε να μιλάει για ό,τι ανήκε στο παρελθόν αλλά…
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-
