Συζήτησε την ιδέα μεταξύ σοβαρού και αστείου με τον Ιάσονα και τον Σώζοντα Γουηβέριο, που τη βρήκαν και αυτοί ενδιαφέρουσα αλλά ως εκεί. 

Η πρόταση θα είχε ξεχαστεί αν δεν την επανέφερε η υπερδραστήρια πλέον Λεονίκη, που κινητοποίησε και τη Ζακάνθα, τη Σύλβια, τη Νταίζη, τη Λουίζα και τις νεοαφιχθείσες Γιολάντα και Διολάντα και όλες μαζί έσπευσαν να ενημερώσουν τη γηραιά αλλά πάντα θαλερή αρχόντισσα, Μέδουσα Γουηβέριου, η οποία και συμφώνησε. 

Με τη σύμφωνη γνώμη της Μέδουσας η μέρα τιμήθηκε δεόντως και με μεγάλη συμμετοχή και ο γράφων βρέθηκε σε δύσκολη θέση να προσπαθεί να παρακολουθήσει όσα συνέβαιναν με πρωταγωνιστή έναν ελέφαντα, που όμως ήταν απών, τουλάχιστον ως φυσική παρουσία. 

Δεν ήταν καθόλου εύκολος ο ρόλος του, όπως δεν ήταν και του Ιάσονα και του Σώζοντα που έβλεπαν και αυτοί πως οι γυναίκες είχαν φέρει τα πάνω κάτω και μάλιστα με τη δική τους έγκριση. 

Η όλη κατάσταση ήταν και λίγο γελοία, τουλάχιστον έτσι την έβλεπε ο γράφων να εξελίσσεται. 

Πρόσεξε ωστόσο πως η επιβλητική παρουσία της Μέδουσας Γουβέριου έκανε όλους και όλες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και συγκρατημένοι στο πως συμπεριφέρονταν, μήπως και η γηραιά κυρία τους έκανε κάποια παρατήρηση. 

Η ίδια πάντως ήταν πολύ κεφάτη και συνομιλούσε εγκάρδια με τους τρεις υπεραιωνόβιους, τον Βλαδίμηρο Αμπραβελενάκο, τον Σέρμαν Σκάουφμαν και τον Ισκάριο Ισκαριώτη, με τους οποίους είχε και σχεδόν ίδια ηλικία χωρίς βέβαια να προσδιορίσει, αυτό δα έλειπε, αυτό το “σχεδόν”. 

Κάποια στιγμή πάντως ο γράφων πρόσεξε πως η Μέδουσα και ο Βλαδίμηρος απομακρύνθηκαν από τους άλλους και άρχισαν να συνομιλούν χαμηλόφωνα μεταξύ τους, σαν κάτι πολύ σημαντικό να έλεγαν, τουλάχιστον έτσι φαινόταν από το ύφος τους.

Ο γράφων περιδιαβαίνοντας το χώρο και ανταλλάσσοντας λίγα λόγια με όσους έβλεπε πρόσεξε πως η Γιολάντα και η δίδυμη αδελφή της Διολάντα συζητούσαν μεταξύ τους και τον κοιτούσαν επίμονα. 

Έκανε να πάει προς το μέρος τους όταν ακούστηκε το όνομα Μπαρμπαρόλυκος. 

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-