Το οικονομικό σύστημα όμως έπρεπε να προστατευτεί. Με τη βοήθεια πληρωμένων «ειδικών», στρατευμένων δημοσιογράφων και ολόκληρου του συστήματος «έδωσαν την εξήγηση».

Στην Ελλάδα το πρόβλημα ήταν οι τεμπέληδες εργαζόμενοι. Και η ροπή τους προς τις απεργίες.

Με αυτά κατάφεραν να πείσουν και τους Γερμανούς εργαζόμενους. Τα μνημόνια, το κλείσιμο των τραπεζών και η λεηλασία της ζωής των ανθρώπων, ήταν αναγκαία τιμωρία για τους τεμπέληδες, τους «φοροφυγάδες» που απομυζούσαν την ΕΕ.

Την ελληνική κρίση ακολουθεί φανερά πια η Ευρωπαϊκή – με τη Γερμανία να προπορεύεται. Πρέπει ξανά το σύστημα, ο καπιταλισμός, να βγει αλώβητος.

Αυτή τη φορά την πληρώνουν οι Γερμανοί εργαζόμενοι. Ναι αυτό συμβαίνει τώρα. Και μάλιστα με ετυμηγορία από τους ίδιους γερμανικούς κύκλους που στιγμάτισαν ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

«Γίνονται πάρα πολλές απεργίες στη Γερμανία και εκκλήσεις για ολοένα και λιγότερη δουλειά», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ, που προέρχεται από τους Πράσινους. «Και πραγματικά δεν μπορούμε να το αντέξουμε οικονομικά αυτή τη στιγμή».

Τώρα πως οι Γερμανοί εργαζόμενοι «ξέπεσαν» από υπόδειγμα στο «επίπεδο» των Ελλήνων μέσα σε μιάμιση δεκαετία, είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Πίσω απ’ όλα όμως δεν βρίσκεται παρά η γερμανική οικονομική κρίση. Πιο απειλητική από ποτέ προηγουμένως.

Το τελευταίο τρίμηνο του 2023, η γερμανική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,3% και ο κύριος Χάμπεκ, στον οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, προειδοποιεί για «ταραγμένα νερά» και στο μέλλον.

«Η ισχυρότερη ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ακόμα χαμένη χρονιά, η οποία δεν θα είναι η τελευταία», σημειώνει η Handelsblatt, μια πολύ γνωστή γερμανική επιχειρηματική εφημερίδα. Και προβλέπει «Επτά χρόνια ισχνών αγελάδων –τουλάχιστον».

Θα εφαρμοστεί τώρα λιτότητα και στη Γερμανία;

Οι Γερμανοί κυβερνήτες πρωτοστάτησαν όλα αυτά τα χρόνια για μια δημοσιονομική πολιτική λιτότητας για όλη την ΕΕ. Περιόρισαν τις δημόσιες επενδύσεις σε πολλά κράτη μέλη.

Και όμως το πιο αυτονόητο είναι ότι χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη.

Είναι τόσο άσχετοι; Δεν μπορούν να κατηγορηθούν γι’ αυτό. Απλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κρίση, ό,τι και να κάνουν. Δεν είναι στο χέρι τους.

Σήμερα που υπάρχει η πιο μεγάλη ανάγκη για επενδύσεις, το χρήμα είναι πιο ακριβό (επιτόκια) από δεκαετίες τώρα, διότι πρέπει να ελεγχθεί ο πληθωρισμός που είναι πιο ψηλός από δεκαετίες τώρα.

Οι καπιταλιστικές αντιφάσεις είναι αξεπέραστες. Το βάθεμα της κρίσης θα συνεχιστεί και αναπόφευκτα θα καταλήξουμε «είτε σε επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας γενικά, είτε σε από κοινού καταστροφή των ανταγωνιζόμενων τάξεων» (Μαρξ, κουμμουνιστικό Μανιφέστο).

Όλα αποσυντονίζονται. Η γερμανική οικονομία μπήκε σε κρίση, όπως και το σύνολο της ευρωπαϊκής.

Οι Κινέζοι απειλούν την αυτοκινητοβιομηχανία των Γερμανών, το καμάρι της γερμανικής οικονομίας.

Oι «σύμμαχες» ΗΠΑ προκαλούν σοβαρά προβλήματα στους Γερμανούς. Η αμερικάνικη Τέσλα φτιάχνει ήδη ηλεκτρικά αυτοκίνητα στη Γερμανία. Η Porsche σκέφτεται να κατασκευάσει ένα νέο εργοστάσιο μπαταριών πέρα ​​από τον Ατλαντικό.

Δεν φαίνεται να υπάρχουν και πολλοί αισιόδοξοι για τις οικονομικές προοπτικές της Γερμανίας, αλλά και του κόσμου.

Σε έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), το 56%  των οικονομολόγων που συμμετείχαν αναμένουν ότι η παγκόσμια οικονομία θα αποδυναμωθεί το 2024.

Το 23% που είναι πιο αισιόδοξοι, προβλέπει «κάπως ισχυρότερες» οικονομικές συνθήκες. Κάπως ισχυρότερες από αυτές της κρίσης – τόσο αισιόδοξοι και αυτοί.

«Οι παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές παραμένουν υποτονικές και γεμάτες αβεβαιότητα», αναφέρεται στην έκθεση του WEF, που δημοσιεύθηκε πριν περίπου ένα δεκαπενθήμερο.

«Οι επιχειρήσεις και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αντιμετωπίζουν επίμονες αντιξοότητες και συνεχή αστάθεια, καθώς η παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα παραμένει αργή, οι χρηματοπιστωτικές συνθήκες παραμένουν σφιχτές και οι γεωπολιτικές ρήξεις και οι κοινωνικές εντάσεις συνεχίζουν να αυξάνονται».

Ο καταστροφικός πόλεμος στην Ουκρανία, η γενοκτονία στη Γάζα είναι σε σημαντικό βαθμό αποτελέσματα της κρίσης.

Αυτές οι γεωπολιτικές ρήξεις όμως επιταχύνουν την κατάρρευση, η οποία αντανακλάται και σε αυτό που αποτελεί την κύρια αντίθεση σε οικονομικό επίπεδο: Στις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας και των συνασπισμών που ηγούνται, οι οποίες διαρκώς επιδεινώνονται...