Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι ανάμεσά τους και 600.000 παιδιά βρίσκονται κάτω από τον πιο βάρβαρο, ανελέητο  βομβαρδισμό αυτή τη στιγμή.

Γράφοντας τους πάντες και τα πάντα στα παλιά τους παπούτσια, οι εγκληματίες της ισραηλινής διακυβέρνησης προχωρούν σε χερσαία επίθεση που θα σημαίνει γενοκτονία με κάθε έννοια του όρου.

Τα στοιχεία των τελευταίων ημερών είναι ό,τι πιο τρομακτικό από τα ξέσπασμα της σφαγής.

Από δεκάδες μέχρι και εκατοντάδες θάνατοι κάθε μέρα, στην πλειοψηφία παιδιών και γυναικών, ακρωτηριασμοί, ακραία πείνα, οξείες γαστρεντερίτιδες, χιλιάδες παιδια ορφανά από τον ένα ή και τους δύο γονείς, απέραντη απελπισία.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στη Eurovision, αυτό το αυθεντικό παιδί του σημερινού ευρωπαϊκού πολιτισμού, κυμάτιζαν οι ισραηλινές σημαίες, ενώ απαγορεύτηκαν οι παλαιστινιακές σημαίες και τα παλαιστινιακά μαυρόασπρα μαντήλια.

Η ίδια διοργάνωση που απέκλεισε τη Ρωσία όταν ξεκίνησε η εισβολή στην Ουκρανία, υποδέχτηκε τώρα το Ισραήλ που εισβάλλει, κατέχει και δολοφονεί δεκάδες χιλιάδες στη Γάζα.

Γέμισαν τότε στάδια και κτίρια με ουκρανικές σημαίες. Τώρα απαγορεύονται οι σημαίες αυτών που υπόκεινται σε γενοκτονία.

Ο πλανήτης ολόκληρος αντιλαμβάνεται ότι ο Νετανιάχου και το κράτος του το τελευταίο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρονται είναι η ειρήνη, η απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων ή τι σκέφτονται οι λαοί του κόσμου.

Το μόνο που ενδιαφέρει είναι να κάνουν τη λωρίδα της Γάζας ιδιοκτησία τους.

Και να δημιουργούν συνθήκες που να φτιάχνουν τρομοκράτες έτσι να δικαιώνονται και αυτοί και η δική τους τρομοκρατία. Και να μπορούν να επιβιώνουν στην εξουσία υπόδικοι όπως ο Νετανιάχου.

Τα ανθρωπόμορφα τέρατα που διοικούν τη χώρα συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως η υπερδύναμη του πλανήτη. Κάτι φυσικά που τους το επιτρέπει η οικονομική και πολεμική στήριξη που τους παρέχουν οι ΗΠΑ.

Να δούμε τι θα γίνει τώρα που οι ΗΠΑ για πρώτη φορά στην ιστορία τους αποφάσισαν να σταματήσουν την παροχή βομβών με τις οποίες ο «μοναδικός» σε ικανότητες στρατός του Ισραήλ εξοντώνει δεκάδες και εκατοντάδες παιδιά και γυναίκες κάθε μέρα.

Η αλλαγή στάσης του Μπάιτεν φυσικά δεν μπορεί να αποδοθεί σε ευγενέστερα και πιο ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχουν τέτοια κίνητρα στους κύκλους των διεθνών δολοφόνων.

Είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής και διεθνούς πίεσης που προέρχεται από τα κινήματα που έχουν ξεσπάσει στους φοιτητές μιας σειράς πια χωρών και ενός πλανήτη που έχει καταλάβει πολλά το τελευταίο επτάμηνο.

Εκτός από την απέραντη κτηνωδία, τίποτε το μοναδικό δεν υπάρχει πια στον ισραηλινό στρατό.

Το 1967 το Ισραήλ κατάφερε μέσα σε έξι μέρες να επεκτείνει τα σύνορα του κράτους που του εξασφάλισαν οι Δυτικές δυνάμεις με τη δημιουργία του το 1947, βάζοντας τα με όλα τα αραβικά κράτη.

Βγήκε ξεκάθαρα νικητής.

Αυτό ενίσχυσε και τη θεωρία περί ανωτερότητας της φυλής ανάμεσα στους «καθαρόαιμους» Ισραηλινούς, κάτι που είναι φυσικά κοινή πεποίθηση σε όλους τους «καθαρόαιμους» ανά τον κόσμο.

Αυτή η αντίληψη περί ισραηλινής ανωτερότητας άγγιξε ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Αυτή η «θεωρία» γελοιοποιείται για ακόμα μια φορά τα τελευταία χρόνια.

Μια χούφτα μαχητές της Χαμάς, με ατομικά όπλα, αντιαρματικά  και κάποιες ρουκέτες, χωρίς καθόλου άρματα, αεροπορική δύναμη και αντιαεροπορικά, βαλλόμενοι από αέρα και θάλασσα, κρατούν για περισσότερο από εφτά μήνες παρά τον εγκληματικά καταστροφικό πόλεμο.

Το ίδιο έγινε και με την Χισπολλάχ του Λιβάνου το 2006, όταν ο ισραηλινός στρατός προσπάθησε να εισβάλει στην χώρα. Με την είσοδο ισραηλινών αρμάτων «ξεπετιόνταν» Χισπολλάδες από τη γη και τους κατάστρεφαν τα άρματα.

Κάτι μέτρα προχώρησαν για να ζουν κόλαση τα βράδια.

Άντεξαν 32 μέρες και επέστρεψαν στα σύνορα τους.

Ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα του Ισραήλ, την οποία  Ισραήλ και Δύση προσπαθούν να διαγράψουν από τη συλλογική μνήμη.

Οι άνδρες της Χαμάς και της Χισπολλάχ είναι παιδιά δολοφονημένων μανάδων και πατεράδων από την κτηνώδη πολεμική μηχανή του Ισραήλ.

Όπως και οι Ισραηλινοί που το 1967 τα έβαλαν με όλα τα αραβικά κράτη μαζί και τα νίκησαν. Ήταν τα παιδιά εβραίων ανά τον κόσμο που ο δυτικός πολιτισμός τους κυνήγησε και τους εξόντωνε συστηματικά για αιώνες.

Ήταν σκληροί και αποφασισμένοι για όλα, «διαόλου κάλτσα», όπως ακριβώς σήμερα οι αντίπαλοι τους.

Ο σημερινός ισραηλινός στρατός αποτελείται από ανθρώπους που έχουν τα καταστήματα, τις δουλειές και τις οικογένειές τους, περνούν καλά και δεν βλέπουν την ώρα να επιστρέψουν στις μαλακές ζωές τους.

Αν αυτός ο στρατός ήταν όχι ένας εναντίον ενός με τους μαχητές την Χαμάζ, αλλά ακόμα και δέκα προς ένα με τον ίδιο όμως εξοπλισμό, είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορούσαν να προελαύσουν ακόμα και ένα βήμα.

Αυτά για να μπει ακόμα μια φορά τέρμα στις θεωρίες των ρατσιστών, των φασιστών και των «καθαρόαιμων» ανά τον κόσμο. Θεωρίες που είναι πολύ χρήσιμες σε όλα τα διεθνή καθάρματα.

Ο καπιταλισμός της κρίσης θα οξύνει στο έπακρό τους ανταγωνισμoύς και τους πολέμους εκεί που υπήρχαν και θα δημιουργεί νέους. Το σφαγείο της Γάζας είναι μια προειδοποίηση αυτού που ακολουθεί.