Έτσι είναι χρήσιμο να αναδεικνύουμε κάθε τόσο και με κάθε ευκαιρία, ότι η ζωή στη Γη δεν είναι ζήτημα δημιουργίας αλλά εξέλιξης.

Ή, καλύτερα, διαφοροποίησης μιας πρωταρχικής μορφής ζωής στην προσπάθεια της να επιβιώσει σε διαφορετικά περιβάλλοντα και συνθήκες.

Αποτέλεσμα αυτής της πορείας ήταν και ο άνθρωπος.

Αυτό δεν είναι πια απλά μια θεωρία των Δαρβίνου και Ουάλας.

Αυτό είναι τώρα ιστορία που τεκμηριώνεται «πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας», από απολιθώματα, «τεκμήρια», αδιάσειστα στοιχεία για την πιο σίγουρη ετυμηγορία.

Το απολίθωμα του Tiktaalik, μιας παράξενης ύπαρξης, συμβάλλει με αποφασιστικό τρόπο σε αυτή την ετυμηγορία.

Το Tiktaalik είναι το τέλειο ενδιάμεσο είδος μεταξύ ψαριού και ερπετού.

Είχε λαιμό, μπορούσε να γυρίσει το κεφάλι του σε αντίθεση με το ψάρι, είχε πόδια με κλειδώσεις αλλά, ταυτόχρονα, είχε και ουρά ψαριού.

Και όχι μόνο αυτό. Τo Tiktaalik ήταν το τέλειο ενδιάμεσο όσον αφορούσε και το αναπνευστικό σύστημα -είχε και βράγχια και πνεύμονες.

Tiktaalik

«Έζησε πριν περίπου 375 εκατομμύρια χρόνια, ήταν τεχνικά ψάρι αλλά είχε πολλά χαρακτηριστικά συγγενικά με τα τετράποδα».

Ο εκπληκτικός αυτός κρίκος που συνδέει τη ζωή στη θάλασσα με τη ζωή στη ξηρά ανήκει στα στέρεα υλικά της ανθρωπότητας.

Αυτό αποτελεί μεγάλο /αξεπέραστο πρόβλημα για τους αρνητές της εξέλιξης, τους υποστηρικτές της άποψης της δημιουργίας του κόσμου από το Θεό.

Ανάλογου μεγέθους πρόβλημα αποτελούν και τα απολιθώματα ενδιάμεσων σκελετών που έχουν ανακαλυφθεί και καταδεικνύουν την πορεία από τους «πιθήκους του παλαιού κόσμου» στον άνθρωπο.

Οι πρόγονοι μας αυτοί έζησαν 40 με 20 εκατομμύρια χρόνια πριν, οπόταν και ξεκινά η Μειόκαινος (Miocene) περίοδος που εκτείνεται μέχρι 5 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Κατά την Μειόκαινο περίοδο συντελέστηκαν δραματικές αλλαγές στο περιβάλλον.

Μειώθηκε κατά πολύ η έκταση των δασών και μεγάλωσε πολύ η έκταση των λιβαδιών.

Μεγάλοι πληθυσμοί πιθήκων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα δέντρα σε αναζήτηση τροφής, αλλά επέστρεφαν σε αυτά για καταφύγιο.

Και άλλοι εγκαταλείψαν τα δέντρα για πάντα.

Οι ικανότητες των προγόνων μας που τους επέτρεπαν να επιβιώνουν πάνω στα δέντρα, δεν ήταν πια επαρκείς.

Νέες ικανότητες και νέα χαρακτηριστικά έπρεπε να διαμορφωθούν.

Για το μέρος των πληθυσμών των πιθήκων του παλαιού κόσμου που κατέβηκε από τα δέντρα για αναζήτηση τροφής, αλλά επέστρεφε σε αυτά για καταφύγιο, οι αλλαγές δεν ήταν τόσο δραματικές.

Η οικογένεια των ανθρωποειδών πιθήκων (great apes) εμφανίστηκε τότε.

Ο Ponginae, που δύσκολα τον ξεχωρίζεις από τον Ουρακοτάγκο, έζησε περισσότερο από 12 εκατομμύρια χρόνια πριν και ήταν δημιούργημα των νέων συνθηκών που η Μειόκαινος περίοδος δημιούργησε. Όπως και ο Ουρακοτάγκος που εμφανίστηκε περίπου εκείνη την εποχή.

Για τους πληθυσμούς όμως που εγκατέλειψαν τα δάση για πάντα, οι αλλαγές ήταν δραματικές.

Πλεονέκτημα επιβίωσης τώρα δεν έδιναν τα δυνατά μπράτσα, αλλά οι πιο όρθιοι σκελετοί που επέτρεπαν στο είδος να τρέξει πιο γρήγορα, αλλά και να μπορεί να έχει το κεφάλι πάνω από τη ψηλή βλάστηση και να δει το λιοντάρι που ερχόταν.

Οι πιο όρθιοι είχαν πιθανότητες. Οι άλλοι ήταν καταδικασμένοι.

Μέσα από τον αφανισμό των τελευταίων και την επιβίωση σταδιακά των πιο όρθιων, φτάσαμε στον άνθρωπο.

ΛΟΥΣΗ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ

Πριν περίπου 4 εκατομμύρια χρόνια φτάνουμε στην Λούση τον Αυστραλοπίθηκο (Australopithecus), ένα είδος που όπως θα δούμε πιο κάτω, αποτελεί μια φοβερή, καθοριστική εξέλιξη στην πορεία προς τον άνθρωπο.

Lucy (Australopithecus)

Το συγκεκριμένο απολίθωμα που ονομάστηκε Λούση βρέθηκε στην Αιθιοπία το 1974 και είναι το πρώτο ζωντανό που θεωρείται ανθρωποειδές, του είδους Australopithecus Afarensis.

Χρονολογείται πριν από περίπου 3.2 εκατομμύρια χρόνια.

Τη Λούση ακολούθησε ο Ικανός Άνθρωπος (Homo Habilis).

Homo Habilis 

Ο Ικανός Άνθρωπος έμοιαζε με τον Αυστραλοπίθηκο με πολλούς τρόπους, αλλά είχε μεγαλύτερο εγκέφαλο, μικρότερα δόντια και σιαγώνες, πιο «ανθρώπινα» πόδια και πιο ικανά χέρια. Έζησε πριν από περίπου 2.5 με 1.6 εκατομμύρια χρόνια.

Τον Ικανό Άνθρωπο ακολούθησε ο Όρθιος Άνθρωπος (Homo Erectous).

 Homo Sapiens (εμείς) και Homo Erectous

Ο Όρθιος Άνθρωπος ήταν ακόμα ένα βήμα προς τον άνθρωπο (Homo Sapiens). Έζησε 2 εκατομμύρια με140 χιλιάδες χρόνια πριν.

Ήταν η Λούση όμως που αποτέλεσε τη φοβερή, καθοριστική εξέλιξη.

Με τη Λούση η φύση είχε συντελέσει μια επανάσταση.

…/ Με τη Λούση που αποτέλεσε κομβικό σημείο στην εξέλιξη του ανθρώπου, θα ασχοληθούμε στο επόμενο κείμενο.