Αυτά τα στοιχεία όμως είναι παραπλανητικά. Δεν παρουσιάζουν την πραγματική δύναμη σε ψήφους. Η αύξηση του Μετώπου και του Μακρόν σε έδρες στον δεύτερο γύρο δεν αντιστοιχεί στην αύξηση στα ποσοστά τους, κάτι που δεν υπήρξε.

Το ιδιόρρυθμο γαλλικό εκλογικό σύστημα στο οποίο πάνε στο δεύτερο γύρο οι πρώτοι δύο του πρώτου και όσοι εξασφάλισαν 12.5%, επέτρεψε στο Μέτωπο να δώσει ψήφους στον Μακρόν και αντίστροφα.

Η πραγματικότητα για το ποιος κέρδισε και στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση και στη δεύτερη, φαίνεται ξεκάθαρα από τον πίνακα που δείχνει τα ποσοστά των κομμάτων σε ψήφους όχι σε έδρες: Τέτοιους πίνακες ανέβασαν πολλά μέσα:

1. POLITICO

                                     Πρώτος γύρος         Δεύτερος γύρος  Αριθμός ψήφων

1. Λεπέν (RN)                  33,5%                      37,1%    
2. Ν. Αριστερό Μέτωπο    28,5%                      26,3%     
3. Μακρόν (Ensemble)     22%                         24,7%.       

    Β. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

1. Λεπέν                          37,06%                   10.109.044
2. Ν.Αριστερό Μέτωπο     25.8%                       7.039.429
3. Μακρόν                       24,5%                       6.691.619

     Γ. Πρώτο Θέμα

1. Λεπέν                          37,1%
2. Ν. Αριστερό Μέτωπο    26,3%

     Δ. Capital.gr

Άρθρο του Μανώλη Καψή με τίτλο, «Ήττα της ακροδεξιάς και άλλα παραμύθια» αναφέρει:

1. Η Λεπέν πήρε στο δεύτερο γύρο κοντά 10 εκατομμύρια ψήφους
2. Το Ν. Λαϊκό Μέτωπο 7 εκατομμύρια
3. Μακρόν 6,3 εκατομμύρια

Η ακροδεξιά και ο φασισμός στη Γαλλία συνεχίζουν την επέλαση τους.

Υπερδιπλασιάστηκαν από τις εκλογές δύο χρόνια πριν.

Το αριστερό μέτωπο δεν νίκησε με κανένα τρόπο. Ένα αριστερό μέτωπο δεν είναι καθόλου αρκετό να ονομάζεται αριστερό για να έχει δυνατότητες. Πρέπει να πείθει ότι μπορεί να δώσει διέξοδο. Αυτό το μέτωπο δεν έπεισε.

Ο Μελανσόν  είναι ο ηγέτης της Ανυπότακτης Γαλλίας που αποτελεί το μεγαλύτερο κόμμα του Μετώπου. Το 1976, σε ηλικία 25 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά με το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε διάφορες περιφερειακές, εθνικές και ευρωπαϊκές θέσεις και υπήρξε αναπληρωτής επικεφαλής στην περιφέρεια Εσόν, νότια του Παρισιού, από το 1998 έως το 2004. Υπήρξε επίσης υπουργός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από το 2000 έως το 2002.

Αυτό το ιστορικό θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δημιουργεί δυσπιστία στις μάζες των εργαζομένων. Όμως αποχώρησε από τους Σοσιαλιστές το 2008, υποστηρίζοντας ότι το κόμμα έχει γίνει πολύ φιλικό προς τις επιχειρήσεις.

Το 2016 ίδρυσε το κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία και το 2022 έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλίας – για τρίτη φορά.

Από τις υπόλοιπες συνιστώσες, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι τουλάχιστον, πολιτεύτηκαν και διακυβέρνησαν εντελώς μέσα στα πλαίσια του συστήματος χωρίς ποτέ να το αμφισβητήσουν, όπως κάνει τώρα ο Μελανσόν.  Η διακυβέρνηση μάλιστα του Σοσιαλιστικού κόμματος, που είναι το δεύτερο πιο μεγάλο κόμμα του Μετώπου, υπήρξε, στις εποχές της κρίσης, εντελώς μέσα στα πλαίσια όχι μόνο του καπιταλισμού αλλά και του νεοφιλελευθερισμού, της χειρότερης δηλαδή εκδοχής του καπιταλισμού.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η ίδια η δεξιά και το κατεστημένο διαφοροποιούν τον Μελανσόν από τα υπόλοιπα μέλη του Μετώπου, αποκαλώντας τον ακροαριστερό. Τους υπόλοιπους όχι απλά τους  αποδέχονται αλλά στοχεύουν να τους έχουν εταίρους σε μια νέα διακυβέρνηση.

Λαϊκό μέτωπο (NUPES) είχε συσταθεί και στις βουλευτικές πριν ακριβώς από δύο χρόνια και πάλι με κεντρικό στόχο την αντιμετώπιση των φασιστών. Για να διαλυθεί όμως αμέσως μετά και στα δύο χρόνια που ακολούθησαν να είναι οι διαφωνίες των συστατικών του μερών, ειδικά στα μεγάλα ζητήματα, πολύ περισσότερες από τις συμφωνίες. Παραδείγματα είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, η γενοκτονία στη Γάζα, το ΝΑΤΟ. Με εξαίρεση την «Ανυπότακτη Γαλλία», η θέση των άλλων δεν διαφέρει από αυτή των γαλλικών κομμάτων του κατεστημένου.

Ο Μακρόν προσπαθεί ήδη να διασπάσει το μέτωπο και να συνεργαστεί με τους Σοσιαλιστές αλλά και με άλλους του μετώπου που δεν είναι λιγότερο πρόθυμοι. Αυτό κατά την άποψη μας αποτελεί την πιο πιθανή εξέλιξη.

Είναι μια σειρά ζητήματα που προκύπτουν τώρα. Η Λεπέν έχει μαζέψει περισσότερους από διπλάσιους ψήφους από πριν μόλις δύο χρόνια. Και πίσω από πολύ πολύπλοκες και εξεζητημένες αναλύσεις με στόχο να εξηγηθεί η άνοδος της ακροδεξιάς, δεν υπάρχει παρά μια αλήθεια. Ότι αυτό που τροφοδοτεί τον φασισμό είναι η καπιταλιστική κρίση που σπρώχνει ολοένα και περισσότερα στρώματα στην ανέχεια.

Λαϊκό Μέτωπο με τους Σοσιαλιστές, αλλά και τους άλλους, δεν μπορεί να κρατηθεί ζωντανό παρά μόνο με πολιτική εντός των ορίων του συστήματος, κάτι που σημαίνει ότι η φασιστική επέλαση θα συνεχιστεί.

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών, ο καθένας έβλεπε ό,τι ήθελε. Οι νέοι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έβλεπαν πως η απλή συνένωση των αριστερών δυνάμεων οδηγεί σε απρόσμενες, μεγάλες νίκες που ανατρέπουν όλα τα προγνωστικά. Το ίδιο που έβλεπαν και στελέχη του Σύριζα που φοβούνται ότι χάνουν δυνατότητες για ανέλιξη μετά την συντριβή Σύριζα.

Το ζήτημα όμως είναι ότι και ενωμένη να παρουσιαστεί η αριστερά και να κυβερνήσει με την πολιτική που ο Σύριζα αλλά και το ΠΑΣΟΚ πιο πριν κυβέρνησαν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Το ζήτημα είναι ότι οι σημερινοί προπαγανδιστές της ενότητας την βλέπουν απλά ως τον εύκολο και σύντομο δρόμο να ελπίζουν ξανά για εξουσία και όλα τα καλά που αυτή θα τους προσφέρει. Το ζήτημα είναι ότι όλοι την εννοούν κάτω από τη δική τους ηγεσία. Το ζήτημα είναι ότι δεν φαίνεται να έχουν καμιά επίδραση στην ελληνική κοινωνία.

Αποφεύγουν οι επίδοξοι νέοι ηγέτες της επιδιωκόμενης «ενωμένης αριστεράς» να ανοίξουν συζήτηση για το τι πήγε στραβά και από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και το σχεδόν 50%, το κόμμα κατέληξε στην ανυποληψία και σε μονοψήφια ποσοστά κάποια στιγμή.

Έτσι πάνε σε μια εκλογική αναμέτρηση για Πρόεδρο του κόμματος, που μοιάζει περισσότερο με καλλιστεία για το ποιος είναι ο πιο λαμπερός, ο πιο επικοινωνιακός και τα παρόμοια.

Οι διεκδικητές της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να θεωρούνται λιγότερο αναξιόπιστοι από την σημερινή ηγεσία, από την πολιτική της οποίας ουδέποτε διαφοροποιήθηκαν. Και τα λογύδρια τους περί ενότητας αφήνουν παγερά αδιάφορους πολύ περισσότερους από 60% που δεν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές.

Ανάλογη κατάσταση και στο Σύριζα του μεγάλου μπάχαλου που προκαλεί καθημερινά η ηγεσία Κασσελάκη. Αυτοί που μιλούν για ενότητα της αριστεράς δεν λεν μια κουβέντα γιατί να χρειάζεται ενότητα της αριστεράς σήμερα, όταν ο Σύριζα κέρδισε εκλογές αλλά και δημοψήφισμα χωρίς καμιά ενότητα. Με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μάλιστα να στέκεται μαζί με την ΝΔ ενάντια στο ΟΧΙ που πρότεινε ο Σύριζα.

Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν έτοιμο για δημοσίευση όταν επιβεβαιώθηκαν αυτά που αναφέρονται πιο πάνω για τις δυνατότητες του Μετώπου να κρατηθεί ζωντανό.

Ανακοίνωση της Δευτέρας, 15 Ιουλίου,  ανάφερε ότι «σε κατάσταση κρίσης εισήλθε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, μόλις μία εβδομάδα μετά την κατάκτηση της πρώτης θέσης στις βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας…

«Η Ανυπότακτη Γαλλία, του Ζαν Λυκ Μελανσόν, εξέδωσε ανακοίνωση καταγγέλλοντας το Σοσιαλιστικό κόμμα ότι αρνείται υποψηφιότητα προερχόμενη από τις τάξεις της… που θα μπορούσε να προταθεί για πρωθυπουργός στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν...

«Η Ανυπότακτη Γαλλία ανακοίνωσε επίσης ότι αναστέλλονται οι διαβουλεύσεις για την εξεύρεση ενός πρωθυπουργού κοινής αποδοχής από τα κόμματα της αριστεράς»

Με κανένα από αυτούς που αποτελούν συστατικά στοιχεία του συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα. Μπορεί όμως και επιβάλλεται  να τους καλείς σε ενιαίο μέτωπο για ζητήματα όπως είναι η στήριξη απεργιακών κινητοποιήσεων και γενικά καυτών ζητημάτων που αφορούν τη Γαλλική κοινωνία.  Και αυτό όχι τόσο διότι ελπίζεις ότι θα δώσουν πραγματική μάχη, αλλά για να τους ξεσκεπάζεις μπροστά στα μάτια των ίδιων των υποστηρικτών τους.