Μια ακόμα κατάθεση από τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη, εμπλουτισμένη με νέα στοιχεία αποτέλεσμα σκληρής και μακρόχρονης δουλειάς, αποδεικνύει ότι η αλήθεια θα βρει πάντα τρόπο να βγει στην επιφάνεια.

Η εικόνα που γενικά υπάρχει για τους δωσίλογους είναι αυτή του μαυραγορίτη, του καταδότη με την κουκούλα. Ότι δωσίλογοι ήταν κάποιοι κακοί Έλληνες.

Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο σκοτεινά. Δωσιλογισμός ήταν και η συνεργασία του ίδιου του ελληνικού κράτους με τους καταχτητές, αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδας, από την πρώτη κιόλας κατοχική κυβέρνηση του Τσολάκογλου. Αυτή την κυβέρνηση στελέχωσαν και μεγάλοι στρατηγοί που ηγήθηκαν της αντίστασης στις δύο εισβολές.

Πώς εξηγείται αυτό το οξύμωρο; Μάλλον με το ότι  ήθελαν να βολευτούν με τον νικητή, ο οποίος πίστευαν ότι θα ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος, στην Ευρώπη τουλάχιστον, με την λήξη του πολέμου. Και ότι θα ήταν και η δύναμη που θα νικούσε την Σοβιετική Ένωση.

Υπήρξαν φυσικά δωσίλογοι και στα λαϊκά στρώματα, πολλοί μεταξύ των λούμπεν στρωμάτων. Σε μεγάλο βαθμό κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση για να αντιμετωπίσουν την πείνα της εποχής.  Ποτέ δεν έχουν παρουσιαστεί ακριβή στοιχεία αλλά υπολογίζεται ότι 250 χιλιάδες κόσμος πέθανε από πείνα εκείνα τα χρόνια.

Υπήρξαν φυσικά χιλιάδες άλλοι που κάτω από τις ίδιες συνθήκες πήραν τον δρόμο της αντίστασης. Και η ύπαρξη τέτοιων ανθρώπων, ακόμα και στις πιο σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες, είναι που δίνει την πίστη για τη δυνατότητα για αλλαγή.

Η γενική εντύπωση είναι ότι «συνεργασία» του ελληνικού κράτους με τους καταχτητές ήταν μόνο στο επίπεδο της ένοπλης αντιμετώπισης της αντίστασης. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ήταν πολιτική και οικονομική ταυτόχρονα. Υπήρξαν μεγάλα συμβόλαια Ελλήνων επιχειρηματιών με γερμανικές επιχειρήσεις, με τα ίδια τα SS.

Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 30, η ελληνική οικονομία εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από την γερμανική.  Έτσι η συνέχιση της συνεργασίας και μετά την κατάκτηση της Ελλάδας, ήταν για τους δωσίλογους μια φυσιολογική εξέλιξη. Αυτή η συνεργασία ήταν που δίχασε την ελληνική κοινωνία από την πρώτη μέρα. Και όχι η δράση των κουμουνιστών.

Όταν φυσικά ξεκίνησε η αντίσταση, το κράτος και γενικά οι δωσίλογοι ανακάλυψαν τον εχθρό που τους «ανάγκασε» να συνεργαστούν με τους Ναζί. Δεν ήταν απλά πουλημένα τομάρια, αλλά αγωνιστές ενάντια στον «ολοκληρωτισμό».

Τάγματα ασφαλείας δημιουργήθηκαν το 43 και διαλύθηκαν το 44. Όμως  στην Αττική όπου ζούσε κοντά η μισή Ελλάδα, ο βασικότερος συνεργάτης των Γερμανών ήταν η Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή που ιδρύθηκε το 1930 και διατηρήθηκε μέχρι την δεκαετία του 1980, όταν συγχωνεύθηκε με την Ελληνική Αστυνομία. Αυτή η πληροφορία κρατήθηκε εφτασφράγιστη.

Οι Μπαραντάδες, το μηχανοκίνητο σώμα της αστυνομίας που είχε δημιουργηθεί το 1939, συνεργάστηκε στενά με τους Γερμανούς.

Η Οργάνωση Χ του Γρίβα που αργότερα θα αποτελούσε τον «ηρωικό απελευθερωτή» της Κύπρου από την Αγγλική αποικιοκρατία, δεν έχει να επιδείξει το παραμικρό ως αντίσταση, παρόλο που είναι επίσημα αναγνωρισμένη ως αντιστασιακή.

Οι Γερμανοί ουδέποτε καταδίωξαν την Οργάνωση Χ. Αντίθετα τη βοήθησαν στις διώξεις των κουμουνιστών. Κοινός στόχος ήταν το ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Και οι μέθοδοι ήταν εκτελέσεις και βασανιστήρια.

Οι ναζιστές είχαν ενσωματώσει το Ελληνικό κράτος και όλους αυτούς στον διοικητικό μηχανισμό τους.

Μετά τα Δεκεμβριανά, αποποινικοποιήθηκε η συνεργασία με τους Γερμανούς και ποινικοποιήθηκε η αντίσταση. Πολύ φυσιολογικό, αφού ήταν οι απόγονοι των δωσίλογων και των συνεργατών των Γερμανών που στελέχωσαν το ελληνικό κράτος μετά την απελευθέρωση.

Διέγραψαν όλα τα ιστορικά στοιχεία. Ογδόντα χρόνια μετά κρατούν τα Αρχεία των Υπηρεσιών Ασφαλείας της εποχής σφραγισμένα.

Το 1945 έγιναν δίκες των δωσίλογων. Πλήρης ατιμωρησία.

Η μεγαλύτερη δικαστική συγκάλυψη που έγινε ποτέ θα πει ο συγγραφέας.

Το 80% με 85% των υποθέσεων δεν έφτασε ποτέ στα Δικαστήρια.

Το 15% με 20% έτυχε της πιο ευνοϊκής δικαστικής αντιμετώπισης.

Και «τιμωρήθηκε» μόνο το 2% με 3%. Και αυτοί βγήκαν από την φυλακή με Χάρη που έδωσε ο Βασιλιάς λίγα χρόνια αργότερα.

Ο Εμφύλιος στην Ελλάδα τελειώνει το 1974 με την πτώση της Χούντας. Και η ελληνική αντίσταση βρίσκει κάποια δικαίωση με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1981. Όμως οι μετασεισμοί του Εμφυλίου γίνονται αισθητοί ακόμα και σήμερα με κάθε ευκαιρία.