Σήμερα, για πρώτη φορά, θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε τα σημαντικά γεγονότα  λίγες μέρες και ώρες πριν την κατάληψη της εξουσίας και λίγες ώρες και μέρες μετά την κατάληψη της εξουσίας. Τι πρωτοφανέρωτα έκαναν οι μπολσεβίκοι εκείνες τις μέρες και πως καθιερώθηκαν μόνο σε λίγες μέρες ως δύναμη που ήξερε τι έκανε και που μπορούσαν να εμπιστευτούν οι μάζες.

Στο 2ο Παν ρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ που πραγματοποιήθηκε στις 25 μέχρι και 26 Οκτωβρίου του 1917 (7 και 8 Νοεμβρίου με το καινούργιο ημερολόγιο), οι μπολσεβίκοι κέρδισαν την πλειοψηφία.

Οι μπολσεβίκοι που στο 1^ο Παν ρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ τον Ιούνιο, μετά την πτώση του Τσάρου, αποτελούσαν μια μικρή μειοψηφία, τώρα είχαν 390 από τους 649 αντιπροσώπους, το 60% περίπου.

Οι Σοσιαλεπαναστάτες και οι μενσεβίκοι, που δεν τόλμησαν καν να σκεφτούν ότι το μέλλον βρισκόταν πέραν από τις ταξικές κοινωνίες, που στο 1^ο Συνέδριο είχαν την συντριπτική πλειοψηφία, είχαν τώρα συρρικνωθεί δραματικά.

Κάτω από τις βροντές των κανονιών του θωρηκτού Αβρόρα η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή κατέλαβε τα χειμερινά ανάκτορα και συνέλαβε την Προσωρινή Κυβέρνηση.

Την ΣΕΕ είχαν στήσει τα Σοβιέτ για προστασία της επανάστασης μετά το κίνημα του Στρατηγού Κορνίλοφ τον Αύγουστο που στόχο είχε να την καταπνίξει. Σε αυτήν ηγείτο ο Τρότσκι

Το  2^Ο συνέδριο στο οποίο είχε περάσει όλοι η εξουσία, διακήρυξε:

«Στηριζόμενο στη θέληση της τεράστιας πλειοψηφίας των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών, στηριζόμενο στη νικηφόρα εξέγερση των εργατών και της φρουράς της Πετρούπολης, το συνέδριο παίρνει στα χέρια του την εξουσία».

Στράτευμα μετά από στράτευμα, στόλος μετά από στόλο, έστελναν αντιπροσωπείες, να χαιρετήσουν «με χαρά τη νέα κυβέρνηση του λαού».

Παρά την προπαγάνδα για βίαιους μπολσεβίκους και βίαιη κατάληψη της εξουσίας, η επικράτηση της επανάστασης ήταν ουσιαστικά αναίμακτη.

Ο Έρικ Χομπσμπάουμ σημείωσε: «Στην πραγματικότητα, όταν έφτασε η στιγμή δεν χρειαζόταν κανείς να καταλάβει την εξουσία, αλλά απλώς να τη μαζέψει. Έχει λεχθεί ότι περισσότερα άτομα τραυματίσθηκαν κατά το γύρισμα της μεγάλης ταινίας του Αϊζενστάιν Οκτώβρης (1927) παρά κατά την πραγματική κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων στις 7 Νοεμβρίου 1917. Κανείς δεν είχε απομείνει για να υπερασπίσει την Προσωρινή Κυβέρνηση που απλώς διασκορπίστηκε στον αέρα».

Αυτό είναι ένα τεράστιας σημασίας γεγονός που δεν συνέβηκε τυχαία. Όταν ανατράπηκε ο Τσάρος τον Φεβρουάριο, οι μπολσεβίκοι ήταν μια μικρή μειοψηφία στα Σοβιέτ. Με την αντιπολίτευση τους στην προσωρινή κυβέρνηση, την κριτική τους απέναντι στα άλλα αριστερά κόμματα, αλλά και το πρόγραμμα και τη δράση τους, έπειθαν σιγά σιγά τις μάζες ότι ήξεραν τι έλεγαν και τι έκαναν.

Στη διαμάχη των Σοβιέτ με το αστικό κράτος, την περίοδο της δυαδικής εξουσίας, όπως ονομάστηκε, η πολιτική των μπολσεβίκων ήταν βασισμένη στην πεποίθηση ότι το αστικό κράτος και τα Σοβιέτ δεν μπορούν να συνυπάρχουν για πολύ. Ή το ένα ή το άλλο θα επιβιώσουν.

Σε αυτό βασίστηκε η πολιτική τους όταν οι ηγεσίες των άλλων βασικών κομμάτων της αριστεράς, φανερά και κρυφά συνεργάζονταν ή προσπαθούσαν να συνεργαστούν με την προσωρινή κυβέρνηση.

Όταν έφτασε ο Οκτώβρης, είχαν πια κερδίσει την πλειοψηφία των Σοβιέτ αλλά και τις καρδιές της πλειοψηφίας του κόσμου.

Το κίνημα Κορνίλοφ που κινήθηκε για να συντρίψει την επανάσταση τον Αύγουστο, αντιμετωπίστηκε με ένα συνδυασμό μεταξύ της πολιτικής των μπολσεβίκων και αυτοσχεδιασμού των μαζών -με κινήσεις όπως παρεμβάσεις στα τηλεγραφεία, αλλαγές στις ράγες των τρένων, αλλαγές που έστελναν τα αποσπάσματα Κορνίλοφ στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που προορίζονταν.

Μετά την συντριβή των στρατευμάτων του Κορνίλοφ, το κίνημα αναπτυσσόταν με πρωτόγνωρους ρυθμούς και ο Λένιν ξεκίνησε μια πραγματική μάχη μέσα στους μπολσεβίκους για την ανάγκη κατάληψης της εξουσίας και ανατροπή της αστικής κυβέρνησης.

Στο επόμενο,  «Η κατάληψης της εξουσίας και πρώτη πρώτη η διακήρυξη ειρήνης στους Λαούς του κόσμου».