«Ή τώρα ή ποτέ», θα πει. «Η επανάσταση έχει μπει πάνω στο χαρτί. Το μέλλον της Παγκόσμιας Επανάστασης για τον σοσιαλισμό έχει μπει πάνω στο χαρτί».

Αντιλαμβανόταν ότι μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, έπρεπε να προχωρήσουν στη Σοσιαλιστική Επανάσταση. Και ότι αν καθυστερούσαν, οι κινητοποιημένες μάζες θα άρχιζαν να διερωτώνται αν οι μπολσεβίκοι πραγματικά μπορούσαν να κάνουν κάτι, να αλλάξουν την τραγική κατάσταση της Ρωσικής κοινωνίας. Θα άρχιζαν να απογοητεύονται και θα χανόταν το μομέντουμ, θα χανόταν η ιστορική ευκαιρία.

Αντιλαμβανόταν επίσης καλύτερα από όλους τη σχέση της Ρωσικής με την παγκόσμια επανάσταση. «Το μέλλον της παγκόσμιας επανάστασης για τον σοσιαλισμό έχει μπει πάνω στο χαρτί».  Δεν έβλεπε την Ρωσική Επανάσταση παρά ως προοίμιο της Παγκόσμιας. 

Ο Τζον Ριντ, ιστορικός και ποιητής της επανάστασης, στο μνημειώδες βιβλίο του «Δέκα ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο»  θα αναφέρει:

«Ανήσυχοι οι μενσεβίκοι και οι σοσιαλιστές επαναστάτες ηγέτες αποφάσισαν ότι τελικά φοβόντουσαν τον κίνδυνο Κορνίλοφ λιγότερο από τον κίνδυνο του Λένιν». Η κατάληψη των ανακτόρων και η σύλληψη της προσωρινής κυβέρνησης έγινε ακριβώς τη στιγμή που διεξαγόταν το 2^ο συνέδριο των Σοβιέτ.

Και πάλι ο Τζον Ριντ περιέγραψε με ζωηρά χρώματα τα συναισθήματα που κυριάρχησαν τις στιγμές εκείνες στο Σμόλνι, στην καρδιά της επανάστασης:

«Απότομα, από μια γενική παρόρμηση, βρεθήκαμε όλοι όρθιοι πιάνοντας τους συναρπαστικούς τόνους της Διεθνούς. Ένας ψαρομάλλης στρατιώτης έκλαιγε σαν παιδί…

«Η Αλεξάνδρα Κολοντάϊ ανοιγόκλεινε γοργά τα μάτια της για να μην κλάψει. Η ρωμαλέα αρμονία διαχεόταν μέσα στην αίθουσα τρυπώντας τζάμια και πόρ­τες κι ανεβαίνοντας ψηλά στον ουρανό».

Ο Τρότσκι θα αναφερθεί στην σύνθεση του 2^ου Συνεδρίου των Σοβιέτ την στιγμή της κατάληψης των χειμερινών ανακτόρων και της σύλληψης της προσωρινής κυβέρνησης:

«Ήταν ένα συνέδριο χωρίς μεγάλα ονόματα, μα σε αντάλλαγμα ήταν άνθρωποι δοκιμασμένοι στην πράξη και είχαν αποκτήσει μια στέρεη εμπιστοσύνη στον τόπο τους».

«Από το στρατό και το μέτωπο… σχεδόν αποκλειστικά στρατιώτες της πρώτης γραμμής…

«Τους είχε διαπλάσει η οκτάμηνη πείρα (Φλεβάρης –Οκτώβρης)…

«Ήξεραν λιγοστά πράγματα μα τα ήξεραν γερά…

«Τα γαλόνια των αξιωματικών, τα γυαλιά και οι γραβάτες των διανοουμένων του πρώτου συνεδρίου είχαν σχεδόν ολότελα εξαφανιστεί…

«Κείνο που κυριαρχούσε πέρα ως πέρα, ήταν το γκρίζο χρώμα, ρούχα και πρόσωπα…

«Όλα είχαν φθαρεί στην διάρκεια του πολέμου…

«Πολλοί εργάτες των πόλεων είχανε ρίξει στις πλάτες τους στρατιωτικές χλαίνες….

«Τραχιές μορφές ανεμοδαρμένες, χοντρά χέρια γεμάτα χιονίστρες, δάχτυλα κιτρινισμένα από το τσιγάρο, μισοξεριζομένα κουμπιά…

«Το πληβειακό έθνος είχε στείλει για πρώτη φορά μια αντιπροσωπεία έντιμη, αφκιασίδωτη, κατ’ εικόνα και ομοίωση…»

Τα αποσπάσματα είναι από την «Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης», Κεφ. «Το Συνέδριο της Σοβιετικής Δικτατορίας», του Λέον Τρότσκι.

Είναι ασύλληπτο για τον μέσο άνθρωπο σήμερα, ότι το ανώτατο διοικητικό σώμα μιας χώρας μπορούσε να έχει μια τέτοια σύνθεση.

Η απόφαση του συνεδρίου με τίτλο, «Προς τους εργάτες, τους στρατιώτες και τους αγρότες», συντεταγμένη από τον Λένιν, τις ίδιες ώρες, ανέφερε:

«Στηριζόμενο στη θέληση της τεράστιας πλειοψηφίας των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών, στηριζόμενο στη νικηφόρα εξέγερση των εργατών και της φρουράς της Πετρούπολης, το συνέδριο παίρνει στα χέρια του την εξουσία. Η Προσωρινή κυβέρνηση ανατράπηκε. Τα περισσότερα μέλη της Προσωρινής κυβέρνησης έχουν ήδη συλληφθεί».

Το 2ο Πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ, η νέα κυβέρνηση δηλαδή της χώρας, επικύρωσε τα διατάγματα για την ειρήνη και τη γη που είχε γράψει ο Λένιν. 

«Η εργατοαγροτική κυβέρνηση, βγαλμένη από την επανάσταση της 24 – 25 Οκτώβρη και στηριγμένη στα Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών, προτείνει σε όλους τους εμπόλεμους λαούς και στις κυβερνήσεις τους να αρχίσουν αμέσως διαπραγματεύσεις για μια δίκαιη δημοκρατική ειρήνη:

«τέτοια ειρήνη η κυβέρνηση θεωρεί την άμεση ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις (δηλαδή χωρίς αρπαγή ξένων εδαφών, χωρίς βίαιη ενσωμάτωση ξένων εθνοτήτων) και χωρίς επανορθώσεις».

«Εάν κάποιο έθνος κρατηθεί με τη βία εντός των ορίων ενός άλλου κράτους; αν, παρά την επιθυμία που εκφράζει (λίγη σημασία έχει αν η επιθυμία εκφραστεί από τον Τύπο, από λαϊκές συνευρέσεις, αποφάσεις πολιτικών κομμάτων ή από άλλες κινητοποιήσεις κατά της εθνικής καταπίεσης), αν σε αυτό το έθνος δεν δίνεται το δικαίωμα να αποφασίσει με ελεύθερη ψήφο —χωρίς τον παραμικρό περιορισμό, μετά την πλήρη αποχώρηση των ενόπλων δυνάμεων του έθνους που το έχει προσαρτήσει… μια τέτοια ένωση συνιστά κατάκτηση και πράξη βίας.

«Να συνεχίσουμε αυτόν τον πόλεμο για να επιτρέψουμε στους δυνατούς και πλούσιους να διαμοιράσουν τα έθνη μεταξύ τους, να διαμοιράσουν τις αδύναμες και κατακτημένες εθνικότητες, θεωρείται από την κυβέρνηση το μεγαλύτερο πιθανό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας·

«Η Κυβέρνηση διακηρύσσει επίσημα την απόφασή της να υπογράψει συνθήκη ειρήνης, η οποία θα βάλει τέλος σε αυτόν τον πόλεμο υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, εξίσου δίκαιες για όλες ανεξαιρέτως τις εθνικότητες.

«Η Κυβέρνηση καταργεί τη μυστική διπλωματία, εκφράζοντας ενώπιον ολόκληρης της χώρας τη σταθερή της απόφαση να διεξαγάγει όλες τις διαπραγματεύσεις υπό το φως της ημέρας ενώπιον του λαού, εκφράζει την βούληση της να προχωρήσει αμέσως στην πλήρη δημοσίευση όλων των μυστικών συνθηκών … από τον Μάρτιο έως τις 7 Νοεμβρίου 1917»

Πως μπορεί να εκτιμήσει κάποιος αυτή τη διακήρυξη της Επανάστασης από το στόμα του Λένιν;

…/ Στο επόμενο, μαζί με την διακήρυξη για την ειρήνη, διάταγμα για τη γη χωρίς ιστορικό προηγούμενο