Οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες πάνω απ’ όλα για την ειρήνη που υποτίθεται προστατεύουν με τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού. Ο κάθε απλός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι η τόση έμφαση έτσι ξαφνικά για δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού δεν είναι την ειρήνη που εξυπηρετεί αλλά είναι προετοιμασία για τις πιο δυσμενείς εξελίξεις που φαίνεται να προδιαγράφονται.

Αλλάζουν ταυτόχρονα τα οικονομικά δεδομένα στην ευρωπαϊκή ήπειρο που για πολλές δεκαετίες είχε στηρίξει ένα πιο κοινωνικό κράτος, το οποίο μπορούσε να κάνει ανεκτή τη ζωή των κατωτέρων στρωμάτων της κοινωνίας.

Τα 800 δισ. ευρώ, που έχουν αρχικά εξαγγείλει οι ιθύνοντες της Ευρώπης, είναι ένα τεράστιο ποσό το οποίο θα αφαιρεθεί από μισθούς, επιδόματα και συντάξεις χωρίς με κανένα τρόπο να ενισχύονται οι δυνατότητες για ειρήνη. Αντίθετα, εκεί που ενισχύονται οι αμυντικές δαπάνες είναι εκεί που οι ιμπεριαλιστές και οι ακόλουθοι τους χάνουν τις ελπίδες τους για ειρηνικές διευθετήσεις.

Όταν το θέμα των Ευρωπαϊκών πολεμικών δαπανών συζητιόταν προχθές στην Ελληνική Βουλή, οι  μόνες κινητοποιήσεις που υπήρξαν έξω από αυτήν ήταν της ΕΕΔΥΕ (Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη) και φοιτητικών συλλόγων που πρόκεινται στο ΚΚΕ.

Οι πλατιές μάζες δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει τον τρομακτικά επικίνδυνο χαρακτήρα των εξελίξεων. Τεράστια ευθύνη γι’ αυτό φέρουν και κόμματα που τοποθετούνται στην αριστερά, όπως το ΠΑΣΟΚ και ο Σύριζα, των οποίων η όλη στάση περνά το μήνυμα ότι οι προθέσεις αυτές της ΕΕ μπορούν να δικαιολογηθούν.

Το θέμα του πολέμου, ειδικά όταν αυτός γίνεται κυρίαρχο στοιχείο των εξελίξεων, και όταν πια αφορά όλο τον κόσμο, είναι κομβικό ιστορικό σημείο και χαράσσει βαθιές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ μιας ιστορικής περιόδου από την προηγούμενή της.

Η ίδια η Γερμανία, μια χώρα που πλήρωσε βαρύτατο τίμημα στους δύο παγκόσμιους πολέμους, ψηφίζει για πρώτη φορά μετά τον Μεγάλο Πόλεμο αμυντικό προϋπολογισμό. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν,  ο Μακρόν και ο υποτιθέμενος εργατικός ηγέτης της Βρετανίας, Κέιρ Στάρμερ σύρουν πρώτοι τον χορό.

Πολλοί μίλησαν τα τελευταία χρόνια για την απειλή του πολέμου που γινόταν ολοένα και πιο ορατή. Η γενοκτονία στη Παλαιστίνη αλλά και τα όσα εξελίσσονται γενικά στην περιοχή μας, ταυτόχρονα με τον πόλεμο  Δύσης Ρωσίας σε Ουκρανικά εδάφη, τους επιβεβαίωσαν.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών κάνουν τις απειλές των γενικευμένων πολέμων πιο άμεσες από ποτέ.

Οι ευρωπαϊκές και διεθνείς αυτές εξελίξεις αποτυπώθηκαν και στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχτηκε στη Βουλή τη στροφή της κυβέρνησης προς την «πολεμική οικονομία» με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή που να μπορεί να υπερασπιστεί αρχές, αξίες (που στο εσωτερικό ο ίδιος φαίνεται να σέβεται πολύ) και εθνικά συμφέροντα που δεν σέβονται οι γείτονες στο Αιγαίο. Αγνοώντας έτσι όλα όσα και από τον χώρο του έχουν κατά καιρούς ακουστεί, δηλ. ότι υπάρχουν αμφισβητούμενα ζητήματα στο Αιγαίο.  Ζητήματα που θα μπορούσαν να βρουν λύση στο Διεθνές Δικαστήριο.

«Το δίλημμα κανόνια ή βούτυρο είναι ξεπερασμένο και επικίνδυνο», είπε, παλεύοντας να πείσει ότι το ράλι των εξοπλισμών, που θα πληρώσει πανάκριβα ο λαός, είναι «εθνική υπόθεση».

Το μεγάλο ερώτημα όμως που ξανά τίθεται είναι τι μπορεί κάποιος να αναμένει από μια πολεμική σύγκρουση στο Αιγαίο; Τι άλλο από εκτεταμένες καταστροφές και αμέτρητα θύματα, χωρίς ποτέ να υπάρξει νικητής που να επιβάλει τη θέληση του;

Γενικά τα  συστήματα του διαβόλου, το πολεμικό υλικό έχει εξελιχθεί σήμερα σε τέτοιο βαθμό που το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα των πολέμων θα είναι η φρίκη  χωρίς τέλος.

Κατά τη συζήτηση για τα «εθνικά δίκαια» και τους εξοπλισμούς, ο Μητσοτάκης μας ενημέρωσε ότι ιδιωτικές επιχειρήσεις μπαίνουν στο πεδίο της άμυνας και θέλουν να «επενδύσουν». Εξ ορισμού ξέρουμε ότι ιδιωτικές επιχειρήσεις μπαίνουν σε οποιοδήποτε παιγνίδι επενδύσεων για να έχουν κέρδος. Μέσα λοιπόν στη υπόθεση των «εθνικών ιδεωδών και συμφερόντων» θα υπάρχουν και αυτοί που θα παρακαλούν και θα κάνουν κάθε τι δυνατό για να είναι ο πόλεμος στο Αιγαίο, και συνεπώς και οι αμυντικές δαπάνες, στην ημερήσια ατζέντα.

«Δημιουργούμε μία νέα αγορά» είπε ο Μητσοτάκης όπου θα υπάρχει από ιδιώτες «επιχειρηματικό ρίσκο». Για κέρδος δεν ανάφερε κάτι. Την ίδια στιγμή επιτέθηκε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου για την άμυνα και είπε ότι ο εχθρός δεν αντιμετωπίζεται με «καρδούλες και μαργαρίτες».

Ναι, ο κακός εχθρός και οι εθνικές αξίες αντιμετωπίζονται σε συμμαχία με τον Νετανιάχου, σφαγέα του παλαιστινιακού λαού, επικηρυγμένο για εγκλήματα πολέμου, και το κράτος δολοφόνο, όπου βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα για να υπογραμμίσουν μαζί τις κοινές μας αξίες.

Τα συνθήματα που ακούστηκαν προχθές έξω από την ελληνική Βουλή, «Όχι στους εξοπλισμούς για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ» και «Δώστε λεφτά για τους μισθούς, συντάξεις, Υγεία και Παιδεία» βάζουν κάτω μεγάλο μέρος της ουσίας των εξελίξεων.  Όμως το «Έξω  η Ελλάδα από του πολέμου τα σφαγεία», που έγραφε μεγάλο πανό που ξεδιπλώθηκε μπροστά από τη Βουλή, υποτιμά δραματικά αυτό που εξελίσσεται.

Καμιά χώρα δεν μπορεί να μείνει εκτός κάδρου και να ζει χωρίς τις  συνέπειες των δραματικών εξελίξεων, έτσι, απλά διότι επέλεξε την ουδετερότητα. Κανένα τέτοιο συμπέρασμα δεν εξάγεται από την ιστορία του 20ου αιώνα και των Παγκόσμιων Πολέμων. Ούτε υπάρχει οτιδήποτε που να συνηγορεί υπέρ του ότι υπάρχει νόημα για  εκκλήσεις για ειρήνη σε αυτούς που προετοιμάζουν την ανθρωπότητα για ένα νέο παγκόσμιο αιματοκύλισμα.

Μια σειρά από επαναστάσεις, με κυρίαρχες τη Ρωσική και την Γερμανική, αλλά και πολλές άλλες ευρωπαϊκές, αποτελείωσαν τον Α’ Π. Π. και ανάτρεψαν ολόκληρα, χιλιόχρονα καθεστώτα. Η μισοτελειωμένη δουλειά όμως και κύρια στο καζάνι που ονομαζόταν Γερμανικός καπιταλισμός, επέτρεψε την άνοδο του φασισμού, που καταδίκασε ξανά τις κοινωνίες στον απόλυτο όλεθρο.

Σε συνθήκες πρωτόγνωρης κρίσης η αποτυχία αντικατάστασης του καπιταλισμού και η αποτυχία εδραίωσης του κουμμουνιστικού συστήματος οδήγησε στην πιο μεγάλη σφαγή που γνώρισε η ιστορία.

Οι πορείες και εκδηλώσεις καταδίκης των σχεδιασμών των καπιταλιστών που είναι έτοιμοι για οποιοδήποτε ολοκαύτωμα, έχουν μόνο συμβολική σημασία.

Το καθήκον που τόσο άμεσα βάζει μπροστά μας η εποχή είναι να ακυρωθούν οι λόγοι που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στις σφαγές των λαών: να βάλουν τέλος στον εφιάλτη του καπιταλισμού της κρίσης, να ανατρέψουν το σύστημα που τους γεννά. Οτιδήποτε άλλο είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων, είναι σε απόλυτη αναντιστοιχία με τα επιτακτικά καθήκοντα της εποχής.

Μέσα στις πιο ανήκουστες δολοπλοκίες και ανηθικότητες θα εξελίσσονται τα ζητήματα των πολεμικών επιχειρήσεων και της άμυνας για το «καλό» των λαών όλη την επόμενη περίοδο. Πρέπει οι λαοί να τους σταματήσουν. Πρέπει επιτέλους να αναδυθεί αριστερό πρόγραμμα ανάλογο των καθηκόντων της εποχής.