Λένιν και η κληρονομιά του: Πώς κρατιέται η πειθαρχία του επαναστατικού κόμματος του προλεταριάτου; Πώς ελέγχεται; Πώς δυναμώνει;…»

Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2025 01:33

Λένιν και η κληρονομιά του: Πώς κρατιέται η πειθαρχία του επαναστατικού κόμματος του προλεταριάτου; Πώς ελέγχεται; Πώς δυναμώνει;…»

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ

Του Σωτήρη Βλάχου

To βιβλίο στο οποίο αναφερθήκαμε στο άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας, «Ο ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού», κυκλοφόρησε το 1920, τρία περίπου χρόνια μετά την επανάσταση, ήταν το τελευταίο βιβλίο του μεγάλου επαναστάτη και αποτελεί σύνοψη της κατανόησής του για τα πιο σημαντικά θέματα που απασχολούσαν τότε το κίνημα στη Σοβιετική Ένωση αλλά και στην Ευρώπη.

Μια κατανόηση που αποκτήθηκε μετά από δεκαετίες επαναστατικής δράσης και μετά που ηγήθηκε της Ρωσικής Επανάστασης.

Σε αυτό το βιβλίο αγγίζει όλα τα ζητήματα που δημιουργούσαν προβλήματα στη δράση των επαναστατών.

Σε αυτό ακριβώς το βιβλίο υπερασπίζεται το «καθεστώς» με «τις πάρα πολλές «‘φράξιες’» που υπήρχαν μέσα στον ρωσικό σοσιαλισμό και τη «λύσσα της πάλης που γινόταν ανάμεσα τους…».

Το δικαίωμα στη φράξια, την οργανωμένη δηλαδή πολιτική τάση μέσα στο ίδιο το κόμμα, που επί Στάλιν είχε μετατραπεί στην πιο βαριά κατηγορία, ισοδύναμη με αυτή της εσχάτης προδοσίας, κατηγορία πάνω στην οποία στήθηκαν ανελέητοι διωγμοί, ήταν επί Λένιν αναφαίρετο δικαίωμα, απαραίτητη προϋπόθεση για την «επεξεργασία σωστών απόψεων».

Την ανάγκη κομματικής πειθαρχίας, την υιοθετούν όλα τα κόμματα, όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Τα πράγματα κολλούν στο ζήτημα της δημοκρατίας και το εύρος που αυτή πρέπει να έχει.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η ευθύνη για την ύπαρξη πειθαρχίας βαραίνει αποκλειστικά την ηγεσία. Ναι, αποκλειστικά την ηγεσία. Όχι με την έννοια ότι πρέπει να «καθαρίζει» τις γραμμές του κόμματος από τους απείθαρχους, αλλά με την έννοια ότι πρέπει να έχει ιστορικό ορθότητας στην πολιτική καθοδήγηση της.

Σε αυτό το τελευταίο, μνημειώδες βιβλίο του, «Ο ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού», βάζει το ερώτημα:

«Πώς κρατιέται η πειθαρχία του επαναστατικού κόμματος του προλεταριάτου; πώς ελέγχεται; Πώς δυναμώνει;…»

Ως έναν από τους τρεις όρους που θεωρεί απαραιτήτους για να επιτευχθεί η πειθαρχία του κόμματος, να ελεγχθεί, να δυναμώσει, αναφέρει:

«Με την ορθότητα της πολιτικής καθοδήγησης, που πραγματοποιεί αυτή η πρωτοπορία, με την ορθότητα της πολιτικής στρατηγικής και τακτικής της, υπό τον όρο ότι οι πιο πλατιές μάζες θα πείθονται από την ίδια τους την πείρα γι' αυτή την ορθότητα…»

Για την πειθαρχία του κόμματος της εργατικής τάξης την ευθύνη φέρει η ηγεσία του κόμματος. Αυτή είναι η μεγάλη κληρονομιά του Λένιν, οι μεγάλες αρχές του.

«Χωρίς αυτούς τους όρους είναι απραγματοποίητη η πειθαρχία μέσα σ' ένα επαναστατικό κόμμα, πραγματικά ικανό να είναι το κόμμα της πρωτοπόρου τάξης, που έχει καθήκον ν' ανατρέψει την αστική τάξη και να μετασχηματίσει όλη την κοινωνία…»

«Χωρίς αυτούς τους όρους κάθε απόπειρα να δημιουργηθεί πειθαρχία μετατρέπεται αναπόφευκτα σε σαπουνόφουσκα, σε λογοκοπία, σε πιθηκισμούς…»

Ούτε σε ένα σημείο αυτού του βιβλίου του δεν αναφέρει διωγμούς και αποβολές ως μέθοδο επιβολής της πειθαρχίας.

Είναι όσο ποτέ αναγκαία η αναζήτηση απαντήσεων και διεξόδων για την αριστερά, να φτάσει μέχρι τον Λένιν και τις ανεκτίμητες παρακαταθήκες που άφησε – και σε σχέση με τι είναι κόμμα της εργατικής τάξης, τι δημοκρατία, τι πειθαρχία- αλλά και την ανώτερη ηθική που επέδειξε απέναντι στους διαφωνούντες, κάτι που θα δούμε στο επόμενο κείμενο μας.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ